DOMINIKANKI, Zgromadzenie Sióstr św. Dominika, jedno ze zgromadzeń szeroko pojętej rodziny zakonów dominikańskich, zał. w 1861 w zaborze ros. przez matkę Marię Kolumbę (Różę Filipinę Białecką) w Wielowsi k. Sandomierza; 1875 zatwierdzenie diecezjalne, 1885 papieskie. Do zakonnej charyzmy d. należy szeroko pojęta praca katechetyczno-parafialna, pomoc ludziom samotnym, chorym, cierpiącym i opuszczonym. W Gd. od 1922; na zlecenie q Gdańskiej Macierzy Szkolnej zorganizowały sieć ochronek przedszkolnych (1939 – łącznie 15), w których objęły opieką pol. dzieci w wieku 3–6 lat, ucząc je pol. patriotyzmu przy okazji pogadanek o tematyce rel., hist.-nar. i przyr. oraz przy nauce śpiewu. Ochronki działały w budynkach należących do rządu pol., wynajmowanych bądź specjalnie na ten cel budowanych. Najważniejszym ośrodkiem d. w Gd. był pocz. barak mieszczący klasztorek, kaplicę i przedszkole przy q Gimnazjum Polskim przy Am Weißen Turm 1 (ul. Augustyńskiego), nast. budynek q Dyrekcji Kolei przy Am Olivaer Tor 2–4 (ul. Dyrekcyjna). W 1939 ochronki zamknięto, a d. usunięto z budynku Dyrekcji. Za sprawą bp. gd. q Carla Marii Spletta znalazły schronienie w Oliwie – w tamtejszym domu zakonnym sióstr q elżbietanek. Część dominikanek wyjechała do Generalnego Gubernatorstwa. Po 1945 w zamian za utraconą przedwojenną siedzibę siostry otrzymały kamienicę przy ul. Świętojańskiej 49 (tzw. Dom q Zachariasa Zappio), którą odbudowały i uczyniły swoją siedzibą aż do 2009. W dalszym ciągu zajmowały się pracą katechetyczną, wspomagały pracę parafii św. Mikołaja prowadzoną przez q dominikanów, organizowały rekolekcje dla dziewcząt. W 2009 budynek sprzedany i przekształcony w hostel, a siostry przeniosły się do domu zakonnego na q Wzgórzu Mickiewicza, przy ul. Maryli 43.
SK
