STUMPF ERICH ALBERT MORITZ, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
ERICH ALBERT MORITZ STUMPF (14 XI 1877 Gdańsk – 6 IX 1943 Gdańsk-Wrzeszcz), złotnik, wnuk Carla Moritza Stumpfa, syn Alberta Moritza Stumpfa (1833–1895), brat Friedy Marthy (ur. 30 VI 1881 Gdańsk), od 1903 żony Carla Rudolfa Mombera (zob. Carl August Momber). Zawodu uczył się w Paryżu. Od 1895 roku był po ojcu właścicielem i szefem rodzinnej firmy złotniczej. W 1900 przeniósł jej siedzibę do wynajętego salonu sprzedaży przy Langgasse 15 (ul. Długa), 30 XI 1903 do zakupionej kamienicy pod nr 30, w 1907 nabył kamienicę nr 29 i połączył partery obu w jeden lokal sklepowy, gdzie firma mieściła się do roku 1945. W oficynie tego domu znajdowała się wytwórnia wyrobów firmy, zatrudniająca kilkadziesiąt osób. Filia sklepu przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników) funkcjonowała do 1912 roku. Miał sklep w Sopocie przy Domu Zdrojowym (otwarty w 1904) i we Wrzeszczu przy Am Markt 10, przy ówczesnym rynku (otwarty w 1910), od 1923 przy Haupstrasse 4 (al. Grunwaldzka). W latach 1927–1939 należała do niego także kamienica przy Langgasse 26, którą wynajmował.
Od 1907 do 1912 i w 1939 roku był starszym cechu jubilerów i złotników okręgu gdańskiego. 5 IV 1929 roku uroczyście obchodził 125-lecie działalności firmy, połączone z uroczystym bankietem w Domu Strzeleckim przy Promenade 7 (ul. 3 Maja) ( Ogród Strzelecki i Dom Strzelecki im. Fryderyka Wilhelma).
Podczas I wojny światowej służył na froncie w stopniu majora. Należał do Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Zabytków Budownictwa i Sztuki Gdańska. Był doktorem honoris causa Technische Hochschule Danzig. Syn Karl Heinz działał w branży jubilerskiej w Gdańsku, w 1940–1942 był starszym cechu złotników i wytwórców wyrobów ze srebra okręgu gdańskiego, młodszy Fritz Klaus Jürgen zginął w 1941 w stopniu lejtnanta (w wieku 29 lat) w Afryce Północnej, nie są znane losy syna Hansa (ur. 1904) i córki Brigitty (ur. 1908).
Zmarł w swojej willi przy Steffensweg 14 (ul. Batorego).
