KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO IMIENIA MARYI
| < Poprzednie | Następne > |
KOŚCIÓŁ NAJŚWIĘTSZEGO IMIENIA MARYI, Krakowiec, ul. Kępna 22. Pierwotnie kaplica cmentarza ewangelickiego, wybudowana wraz z kostnicą w latach 1937–1938, według projektu inż. architekta Jakoba Honza, pozostająca pod opieką pastora Oskara Schattata. W 1945 roku świątynia uległa poważnemu uszkodzeniu (ucierpiały wieża i dach). W 1947 władze kościelne wystąpiły o przekazanie zniszczonej świątyni na potrzeby rosnącej w tym rejonie liczby katolików. Po uzyskaniu zgody przystąpiono do remontu, ukończonego w większości w 1955. Kaplica stała się sakralnym obiektem pomocniczym na terenie parafii kościoła Matki Boskiej Bolesnej na Dolnym Mieście. W roku 1968 ustanowiono tu wikariat należący do parafii kościoła Świętej Rodziny na Stogach. W 1976 przekształcono go w wikariat tzw. eksponowany, co było wstępem do utworzenia w 1986 samodzielnej jednostki parafialnej. Parafia pod wezwaniem Najświętszego Imienia Maryi objęła teren Krakowca i Górek Zachodnich. Za rządów drugiego proboszcza, ks. Ryszarda Lewarskiego, kontynuowano remont i modernizację świątyni. Między innymi w roku 1993 dobudowano nowy przedsionek oraz zakrystię. Kościół jednonawowy, zorientowany w osi północ-południe, z prezbiterium (i przyległą doń zakrystią) od północy, przykryty dachem dwuspadowym z kwadratową wieżyczką nad wejściem od strony południowej. Wewnątrz sklepienie beczkowe, kryte boazerią. W prezbiterium, nad ołtarzem XIX-wieczna figura Maryi z Dzieciątkiem, trzymającym w ręku bursztynowy różaniec. Na ścianach bocznych malowana na szkle Droga krzyżowa autorstwa Marii i Henryka Świeców (wykonana w 1981). Na terenie przykościelnym od strony zachodniej ołtarz polowy, a przy nim drewniana figura Matki Bożej.
| 1986–1991 | ks. Jerzy Rumiński (od 1 VI 1968 nieformalny wikary, od 1 III 1976 formalny, następnie proboszcz) |
| 30 VI 1991 – 16 XII 2007 | ks. Ryszard Lewarski |
| 16 XII 2007 – | ks. Krzysztof Pokoński |
