ROCZNIK GDAŃSKI
| < Poprzednie | Następne > |
„ROCZNIK GDAŃSKI”, czasopismo nauk. wyd. od 1927 przez q Towarzystwo Przyjaciół Nauki i Sztuki. Jego poprzednikiem było q „Pomorze”. Do 1939 ukazało się 12 numerów w 8 t. W skład komitetu redakcyjnego wchodzili (1927–39) q Adam Czartkowski, q Marcin Dragan i q Władysław Pniewski. W periodyku zamieszczano najczęściej artykuły o hist., kulturze Gd. i Pomorza Wsch. oraz recenzje. Najwięcej miejsca zajmowała historia nowożytna, mająca prezentować pol. punkt widzenia na przeszłość Gd. oraz Pomorza. Odegrał poważną rolę w powstaniu w Gd. pol. środowiska hist. Wydawanie „Rocznika Gdańskiego” wznowiono 1954. Pod względem edytorskim nawiązywano do okresu przedwojennego. Nadal był firmowany przez TPNis, przekształcone 1956 w q GTN. Pierwsze numery (t. 13–15/16) redagowali: q Marian Pelczar, q Irena Fabiani-Madeyska, Marian des Loges (t. 13) i Alina Szafranowa (t. 14 i 15/16). Dzięki red. nacz. z lat 1957–91 q Andrzejowi Bukowskiem należał do liczących się nauk. czasopism regionalnych w Polsce. Od 1992 red. nacz. Edward Breza położył większy nacisk na językoznawstwo, tematykę kaszubską, mniejszy – na tematykę hist. i związaną z Gd. W 2008 red. nacz. został historyk Edmund Kizik. Do 2008 ukazało się 68 tomów (ostatni z podwójną numeracją: t. 67–68), jednorazowy nakład od 500 do 1 tys. egz.
