RICKERT HEINRICH II, profesor filozofii
| < Poprzednie | Następne > |
HEINRICH RICKERT II (25 V 1863 Gdańsk – 28 VII 1937 Heidelberg), naukowiec. Syn Heinricha Rickerta. Uczył się w gdańskim gimnazjum, następnie w Berlinie, studiował filozofię, w 1888 roku uzyskał doktorat na uniwersytecie w Strasburgu, habilitował się w 1891 na uniwersytecie we Fryburgu. Tam od roku 1894 profesor filozofii, od 1916 profesor uniwersytetu w Heidelbergu. Był czołowym twórcą tzw. badeńskiej szkoły neokantyzmu w filozofii niemieckiej przełomu XIX i XX wieku. Zajmował się głównie teorią poznania, ogólną teorią wartości oraz teorią kultury i metodologii humanistyki. Zwolennik idiograficznej koncepcji poznania historii. Głoszone przez niego teorie mają obecnie wartość tylko historyczną.
Od 1888 roku był żonaty z rzeźbiarką Sophie Keibel (1864–1951), córką Hermanna Keibela, właściciela ziemskiego. Miał dwóch synów: Arnolda (1889–1974), rzeźbiarza, profesora w szkole plastycznej Werkkunstschule w Bielefeld, oraz Franza (1904–1991), profesora w Akademie für angewandte Kunst w Monachium, specjalizującego się w artystycznej obróbce metali szlachetnych.
