SUCHTEN ALEXANDER, lekarz, alchemik, poeta
| < Poprzednie | Następne > |
ALEXANDER SUCHTEN (około 1520 – około 1576/1590), kanonik warmiński, lekarz, alchemik i poeta. Syn ławnika gdańskiego Georga, wnuk burmistrza gdańskiego Heinricha Suchtena. W latach 1535–1539 uczył się w gimnazjum w Elblągu, w roku 1539 objął kanonię i prebendę we Fromborku. W 1540 rozpoczął studia medyczne i filozoficzne w Lowanium, od 1541 kontynuował naukę w Rzymie. Oskarżony przez sąd papieski o odstępstwo od wiary katolickiej, pozbawiony kanonii i skazany na konfiskatę dziedzicznego majątku w Gdańsku od 1545 roku przebywał w Królewcu. Korzystając z listu żelaznego księcia Albrechta von Hohenzollerna, odzyskał w Gdańsku część swoich dóbr dziedzicznych, które powierzył bratu Bartłomiejowi, finansującemu odtąd jego dalsze studia i zagraniczne podróże. W roku 1546 otrzymał od Albrechta von Hohenzollerna stypendium naukowe, w 1547 został jego nadwornym lekarzem. Opublikował wówczas m.in. poemat Vandalus (poświęcony legendarnej Wandzie). W roku 1549 został nadwornym medykiem i bibliotekarzem palatyna reńskiego Ottona Henryka Wittelsbacha, od około 1557 był w Wilnie nadwornym medykiem króla Zygmunta Augusta. W Padwie uzyskał doktorat z medycyny na podstawie rozprawy De Galeni placitis. W roku 1563 na wezwanie chorego Albrechta von Hohenzollerna wrócił do Królewca; za skuteczne leczenie dostał m.in. dom z ogrodem i 400 guldenów pensji. Od 1564 był prywatnym lekarzem ogólnym. Po śmierci brata Bartłomieja w 1565 roku, bezskutecznie podejmował w Gdańsku próby odzyskania jego majątku. Opuściwszy Gdańsk w 1567, pracował jako lekarz w Strasburgu, Spirze, Kolonii, na Śląsku, w Nadrenii i w Saksonii. Autor licznych traktatów alchemicznych i medycznych, m.in. rozprawy Liber unus de secretis anatomii (1570), która do końca XVII wieku miała 14 wznowień. Obecnie jego imię nosi tramwaj PESA Swing.
