SOBIESŁAWICE, rodzina książąt gdańskich
| < Poprzednie | Następne > |
SOBIESŁAWICE. Dynastia książąt gdańskich, rządząca w XIII wieku. Pochodzenie w nauce dyskusyjne. Mogli wywodzić się z polskiego możnowładztwa, będąc namiestnikami książąt polskich (od czasów księcia Bolesława Krzywoustego poczynając) albo z rodzimych książąt, którzy uznali władzę Piastów. Nazwa pochodzi od imienia legendarnego protoplasty Sobiesława I z połowy XII wieku. Do 1227 roku używali tytułu princeps, niższego niż dux – książę, który przyjął Świętopełk po wypowiedzeniu posłuszeństwa księciu krakowskiemu. W linii męskiej wymarli w 1294 na Mściwoju II, w linii żeńskiej w 1317 – na jego córce Eufemii (II). Używali różnych godeł (znaków własnościowych, poprzedzających pojawiające się od XIV wieku herby). Początkowo dominowała lilia. Kamienna tablica z tym znakiem zdobiła w XIII wieku jedną z budowli w gdańskim grodzie. Po przebudowaniu grodu na krzyżacki zamek (lata 40. XIV wieku) przekazana Gdańskowi, wykorzystana do ozdoby Bramy Chlebnickiej (od strony miasta), zniszczona w roku 1945 (obecna rekonstrukcja niewiele przypomina pierwowzór). Jako pierwszy godło odmienił książę tczewski Sambor II. Po wojnach ze starszym bratem Świętopełkiem, w 1251 przyjął znak gryfa, zapożyczony od rodziny żony, księżnej meklemburskiej Matyldy (do dziś w herbie lokowanego przez Sambora II Tczewa). Po politycznym zbliżeniu z książętami wielkopolskimi, od lat 70. XIII wieku, książę Mściwoj II przyjął używane przez nich znaki lwa i orła. Miejscem pochówków większości Sobiesławów (w tym Sambora I, Mściwoja I, Świętopełka i Mściwoja II) był fundowany w 1186 roku przez Sambora I klasztor cystersów w Oliwie. Od roku 1212 żeńską nekropolią dynastii (żon Sobiesławów i przebywających na Pomorzu Wschodnim córek) był klasztor norbertanek (premonstratensek) w Żukowie pod Gdańskiem. Groby Sobiesławów w Oliwie uległy zniszczeniu w XV–XVI wieku, w 1615 roku opat Dawid Konarski ufundował w kościele (katedrze) symboliczny grobowiec z czarnego marmuru z łacińskim napisem: Grobowiec przesławnych książąt i princepsów Pomorza, fundatorów tej świątyni. Grobowiec ozdobiono m.in. wizerunkiem gryfa – błędnie, bo gryf dopiero od XVI wieku uchodził za herb Pomorza, a w wieku XIII w rzeczywistości był godłem wrogów Sobiesławów rządzących w Gdańsku (Świętopełka i Mściwoja II): Meklemburczyków i księcia tczewskiego Sambora II. Grobowiec początkowo znajdował się w prezbiterium kościoła klasztornego, po likwidacji klasztoru i przeznaczeniu go do użytku parafii oliwskiej przeniesiono go do ambitu. W 1984 roku został wyeksponowany w południowej części transeptu kościoła (co w 1986 upamiętniła płyta umieszczona obok sarkofagu, na ścianie klatki schodowej prowadzącej z kościoła do dawnego dormitorium klasztornego). W XVI wieku powstały w katedrze malowidła naścienne przedstawiające fundatorów i dobroczyńców klasztoru, w tym Sobiesława I, Świętopełka i Mściwoja II, zastąpione w początku XVII wieku portretami wykonanymi w pracowni Hermana Hana (obecnie w oliwskim Muzeum Archidiecezjalnym).
