PIWARSKI ANDRZEJ JAN, malarz, grafik
| < Poprzednie | Następne > |
JAN ANDRZEJ PIWARSKI (ur. 27 III 1938 Warszawa), malarz, grafik, działacz społeczno-kulturalny. W Gdańsku od 1958 roku, w latach 1960–1966 student Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych ( ASP). Dyplom uzyskał w 1966 roku w pracowni Stanisława Teisseyre’a i Jacka Żuławskiego. W latach 1976–1980 pracował gościnnie jako docent w pracowni malarstwa Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Münster. Między 1987 a 1991 rokiem prowadził pracownię malarstwa w Europejskiej Letniej Akademii Sztuk Pięknych w Luksemburgu. Założyciel Europejskiego Laboratorium Sztuki w Tuchomiu na Kaszubach, gdzie w latach 1993–2006 organizował międzynarodowe spotkania artystów. Od 2005 roku posiada także pracownię w Berlinie. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków (od 1966), Związku Artystów Plastyków IG Medien w Niemczech (1982–2005), Rady Zagranicznej Polskiego Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji w Londynie (1989), Związku Berlińskich Artystów Plastyków (od 2009). Założyciel lub współzałożyciel m.in. Chrześcijańskiej Służby Wyzwolenia Narodów (wraz z ks. Franciszkiem Blachnickim od 1982), Stowarzyszenia Polskich Artystów Plastyków w Niemczech (od 1992), Kongresu Polonii Niemieckiej (od 1992), Krajowego Zrzeszenia Organizacji Polskich Północnej Nadrenii-Westfalii (od 1996). Współorganizator Marszów Wyzwolenia Narodów na trasie Carlsberg – Zamek Hambach (Niemcy, 1983–1985, 1988–1989). Uczestnik Kongresu Kultury Polskiej w Londynie (1985). Brał udział w wielu manifestacjach i sympozjach przeciwko stanowi wojennemu w Polsce oraz na rzecz suwerenności narodów ciemiężonych przez reżimy komunistyczne. W latach 1985–1990 organizator salonów artystycznych pod nazwą „Spotkania w naszym domu” w Essen, a od 1985 do 2004 wystaw pod wspólną nazwą „Spotkania ze sztuką”, które kontynuuje od 2005 roku w Berlinie. Jego twórczość można określić ogólnie jako emocjonalny abstrakcjonizm ubarwiony wątkami tematycznymi o charakterze społeczno-politycznym, choć przez krytyków zaliczany bywa do kręgu artystów „realizmu materialnego”. Tworzy dzieła o bardziej refleksyjnym, lirycznym charakterze, w których często odwołuje się do motywu ściany. Istotne miejsce w jego twórczości zajmują także pejzaże inspirowane architekturą konkretnych miast. Miesza techniki, buduje faktury, łącząc farby olejne z innymi materiałami, takimi jak np. piasek czy mączka marmurowa. Swój styl określa mianem „chropowatego i strukturalnego”. Laureat licznych wyróżnień, m.in. na Ogólnopolskiej Studenckiej Wystawie Morskiej w Sopocie (BWA 1965), I Ogólnopolskim Konkursie na Obraz Sztalugowy w Łodzi (BWA 1970); otrzymał Stypendium Zarządu Komunalnego Zagłębia Ruhry (Essen 1979–1980). W 2004 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej. W 2013 roku otrzymał Nagrodę Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury ( nagrody miasta Gdańska: kulturalne i naukowe). Uczestnik licznych wystaw zbiorowych i indywidualnych. Jego prace, prócz polskich i niemieckich, znajdują się w kolekcjach i muzeach m.in. w Belgii, Danii, Finlandii, Szwecji, Hiszpanii, Watykanie, Wielkiej Brytanii i USA. Mąż artystki Barbary Ur.
