TEATR GALERIA, funkcjonował 1961–67, twórcą i gł. animatorem był q Jerzy Krechowicz. Miał status sceny studenckiej, otwierał nowy rozdział w historii współczesnego pol. teatru plast., łącząc teatr i galerię malarską. W intencjach twórców, gł. malarzy, istotniejsza była przestrzeń nowego sposobu istnienia sztuki – galeria właśnie, pocz. posiłkował się również literaturą. Debiutem była Kolonia karna (1961) Franza Kafki; J. Krechowicz całą uwagę skupił na przedstawieniu maszynerii do zadawania tortur. Surrealnej, katastroficznej wizji lit. podporządkowana została adaptacja; strona plast. zdominowała plan lit. Słowo pozostało na marginesie zmiennych zdarzeń wizualnych, gł. świetlnych. W kolejnym widowisku, Pies, czyli brak psa (1963), słowo zostało wyeliminowane. Zrodził się pomysł zwierząt świetlnych – choć nigdy niezwerbalizowany, stał się ideą, do której Galeria zdążała. W Termitierze (1964) aktora zastąpiły abstrakcyjne, plazmatyczne formy. Kolejne widowiska coraz trudniej poddawały się intelektualnemu opisowi. Traktat (1966) pozbawiony był całej materialnej i efektownej warstwy wizualnej: rozmaitych faktur, fragmentów mechanizmów. Ostatnim spektaklem była Inwazja (1967). Idea teatru określiła się ostatecznie i zamknęła.
ZW
