BOGUSZA, dowódca obrony Gdańska w 1308
| < Poprzednie | Następne > |
BOGUSZA (przeł. XIII/XIV w.), rycerz z wielkopolskiego rodu Leszczyców, przybył na Pomorze Wsch. w latach 80. XIII w., w okresie współpracy q Mściwoja II z księciem wielkopolskim Przemysłem II. Stolnik gd. w 1294, od 1296 sędzia pomor., czołowy zwolennik Władysława Łokietka w okresie jego rządów na Pomorzu Wsch. (1295–1300, 1306–1308). W 1308, wraz z kasztelanami: gd. Wojciechem i puckim Wojsławem oraz Stefanem z Pruszcza (Gd.) dowodził obroną grodu gd. przed Brandenburczykami. Wobec przedłużającego się oblężenia zawarł porozumienie z Krzyżakami w sprawie pomocy (q rzeź Gd. w 1308). Zmuszony do opuszczenia grodu wraz z pol. załogą, zawiózł informacje o wydarzeniach gd. do Władysława Łokietka. Po zajęciu przez Krzyżaków Gd. stolnik dworu Łokietka, brał udział w rokowaniach pol.-krzyż. w Grabiach (1309). Osiadł w Polsce, 1316–17 przebywał na Kujawach. Żonaty z siostrą bp. poznańs- kiego Jana z rodu Łodziów, pozostawił synów: Przybygniewa, obecnego 1308 w Gd., oraz Przezdrzewa, kanonika poznańskiego. Opierając się na opowieści Przybygniewa, podczas pol.-krzyż. procesu w Warszawie w 1339 (q procesy o zniszczenie i zajęcie Gd. i Pomorza Wsch. w XIV w.) bp Jan Łodzia i Przezdrzew składali zeznania, będące cennym źródłem pomocnym w odtworzeniu wypadków gd. 1308.
