BRAMA WYŻYNNA
| < Poprzednie | Następne > |
BRAMA WYŻYNNA (Hohes Tor), lądowa, o charakterze obronno-reprezentacyjnym, otwierająca od zachodu tzw. Drogę Królewską i pełniąca funkcję głównego wjazdu do miasta, usytuowana w linii umocnień, na osi obecnej ul. Długiej. Zwana niegdyś Bramą Wysoką (Hohes Tor). Kwestia autorstwa i faz budowy pozostaje dyskusyjna. Zapewne początkowo prosty, ceglany budynek bramny, wzniesiony w latach 1574–1575, przypisywany Hansowi Kramerowi, następnie reprezentacyjna brama, w latach 1586–1568 otrzymała kamienne oblicowanie i rzeźby autorstwa Wilhelma van den Blocka, w 1688, 1736, 1788 i 1861 poddawana renowacji. W latach 1878–1879 zburzono część założenia fortyfikacji wokół budynku bramnego w celu wykonania omijających bramę dróg dojazdowych do Targu Węglowego i ul. Długiej dla pojazdów i tramwajów. Ściany południowa i północna otrzymały nową okładzinę kamienną. W roku 1884 na wschodniej elewacji dodano kamienną okładzinę i płaskorzeźbiony herb Cesarstwa Niemieckiego. W 1895 zniesiono całość wałów i zasypano fosy przed bramą. Od 24 V 1904 mieścił się w niej odwach miejski, przeniesiony ze Strzelnicy św. Jerzego (zamknięto wówczas przejazd i przejścia przez bramę). Po 1920 znajdowała się tu siedziba biura podróży Norddeutscher Lloyd. W roku 1945 uległy uszkodzeniu dach i kamieniarka, naprawiane w 1946, 1949–1950 i 1964–1965. W roku 1952 odsłonięto przejazd, wnętrza adaptowano na pomieszczenia biurowe. W 1966 oczyszczono i zabezpieczono fryz oraz zrekonstruowano rzeźbę lwa (projekt Zdzisław Koseda). Po roku 1945 mieściła się tu siedziba biura podróży Orbis, po 1950 biuro obsługi ruchu turystycznego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawcze. W 2002 roku przejęta przez Muzeum Historyczne Miasta Gdańska w celu dokonania badań architektonicznych oraz przeprowadzenia jej remontu kapitalnego. W latach 2010–2011 poddana gruntownemu remontowi, docelowo ma pomieścić miejski punkt obsługi ruchu turystycznego.
Zbudowana na rzucie prostokąta, murowana z cegły i oblicowana piaskowcem, nawiązuje w formie do bramy św. Jerzego w Antwerpii i wzorników niderlandzkich architekta Hansa Vredemana de Vriesa. W dolnej, rustykowanej kondygnacji, podzielonej pionowo 4 zdwojonymi pilastrami toskańskimi, znajdują się 3 półkoliście zamknięte przeloty (2 mniejsze po bokach, przeznaczone do ruchu pieszego, obecnie zamurowane), do których pierwotnie prowadziły odrębne zwodzone pomosty. Powyżej znajduje się dźwigane przez głowice pilastrów belkowanie oraz fryz heraldyczny, złożony z 3 herbów w kartuszach i figur-trzymaczy: herbu Prus Królewskich (trzymanych przez parę jednorożców), środkowy Rzeczypospolitej (trzymany przez 2 anioły) i Gdańska (trzymany przez lwy). Na architrawie po stronie zachodniej umieszczono inskrypcję z datą ANNO 1588 FACIEBAT, trzy sentencje łacińskie, odnoszące się do cnót władających: SAPIENTISSIME FIUNT OMNIA QUE PRO REPUBLICA FIUNT („Najmądrzej dzieje się to, co dzieje się dla Rzeczypospolitej”), IUSTITIA ET PIETAS DUO SUNT REGNORUM OMNIUM FUNDAMENTA („Podstawą wszystkich królestw są sprawiedliwość i pobożność”), CIVITATIB. HAEC OPTANTA BONA MAXIMA PAX LIBERTAS CONCORDIA („Najbardziej pożądanymi dobrami dla miast są pokój, wolność i zgoda”). Bramę przykryto płaskim, czterospadowym dachem. Na gzymsie wieńczącym umieszczono 4 posągi lwów. Pod bramą znajduje się podziemna kazamata z XVI/XVII wieku z wejściem z pomieszczenia w parterze północnego jej skrzydła, odkrytego w czasie prac remontowych. Służyła niegdyś do bezpiecznej komunikacji ze stanowiskami bojowymi na zachodnim przedwalu. Przewidziana na skansen turystyczny w połączeniu z kazamatą przed zespołem Przedbramia ul. Długiej.
