CHRISTMANN CARL GOTTLIEB, trąbomistrz, lutmistrz
| < Poprzednie | Następne > |
CARL (Charles) GOTTLIEB CHRISTMANN (Christman, Cristman; 20 X 1799 Gdańsk – 29 X 1884 Nowy Jork), trąbomistrz, lutmistrz. Syn i uczeń q Benjamina Gottfrieda Christmanna, brat q Benjamina Ferdinanda Christmanna. Od 27 IX 1876 roku naturalizowany obywatel USA. W latach 1823–1858 prowadził wytwórnię instrumentów dętych, a także akordeonów, harmonii, pianin, gitar i kontrabasów w Nowym Jorku, od 1852 roku również filię w Nowym Orleanie. Posiadał patent nr 69 689 z 1849 roku na ulepszone oklapowanie w instrumentach dętych drewnianych. Uczestniczył m.in. w wystawach przemysłowych w Filadelfii w latach 1928–1931, w Nowym Jorku – w 1835 roku (flety, klarnety, rogi pocztowe, trąbka nagrodzone srebrnym medalem), 1844 (kontrabas – srebrny medal), 1845 (flety, klarnety, gitary – srebrny medal), 1846 (2 gitary, 3 klarnety, 5 fletów, w tym 16-klapowy, bugla oklapowana – nagrodzone dyplomami), 1850 (dyplom za flet diatoniczny, srebrny medal za instrumenty dęte mosiężne, klarnet i obój), w 1851 jako juror, 1853 (srebrny medal za flety diatoniczny i Böhma, buglę, kornet i klarnety), w Bostonie w roku 1837 (srebrny medal za flet 10-klapowy) i w 1841. W 1855 roku jego produkcja roczna osiągnęła wartość 10 000 dolarów. Był także wydawcą nut (około 120 zbiorów i partytur). Po dorobieniu się majątku w 1858 roku przeszedł na emeryturę i osiadł w Brooklynie. W 1850 roku posiadał nieruchomości warte 3000 dolarów, w 1860 – 4000, 1870 – 6000. Aktywny mason, Sekretarz (1835–1837) i Starszy Strażnik (1838) Niemieckiej Zjednoczonej Loży (German Union Lodge) nr 322, Sekretarz Loży Pitagorasa nr 86 (1841) i Mistrz Niemieckiej Zjednoczonej Loży nr 54 (1846). Prawdopodobnie członek Oddfellows Getty’s Lodge nr 11, jak można sądzić po skomponowanej przez niego, a wydanej w 1841 roku pieśni dedykowanej Wielkiej Loży Stanu Nowy Jork. Jego instrumenty zachowały się w wielu kolekcjach i muzeach amerykańskich, najczęściej sygnowane: [jednorożec] / „C. G. CHRISTMAN / 404 / PEARL ST / NEW-YORK”). Ożeniony około 1825 roku, miał syna Benjamina F(erdinanda?) (ur. 1827), trąbomistrza, który w latach 1852–1858 prowadził w Nowym Orleanie filię wytwórni ojca, oraz córkę Adelinę (ur. 1830). Ożeniony ponownie około 1847 roku z Cathariną (ur. około 1818 we Francji), miał córki: Emmę (ur. 1848), Minnie (ur. 1853), Carolinę (ur. 1855) i Catharinę (ur. 1857).
