JACOB BREYN (Brayne, Brein; 14 I 1637 Gdańsk – 25 I 1697 Gdańsk), syn przybyłego do Gdańska z Kolonii kupca Jakoba, ojciec q Johanna Philippa Breyna. Uczeń q Gimnazjum Akademickiego, w latach 1652–1655 praktykował w zawodzie kupieckim u rodziny w Lejdzie, jako wolny słuchacz uczęszczając na tamtejszy uniwersytecie. W roku 1655 przejął firmę ojca w Gdańsku. W wolnych chwilach zajmował się naukami przyrodniczymi. W założonym przez siebie ogrodzie botanicznym prowadził eksperymenty związane z aklimatyzacją roślin egzotycznych, obserwację rozwoju roślin miejscowych, wpływu na ich rozwój gleby. Zgromadził poważną bibliotekę, wyniki badań publikował z wykorzystaniem własnej drukarni (1678:
Exoticarum aliarumque minus cognitarum plantarum centuria prima, opisał 102 gatunki roślin, głównie występujących na Przylądku Dobrej Nadziei; 1680:
Prodromus fasculi rariorum plantarum…, t. 1, 1689: t. 2, o osobliwościach flory Prus Królewskich; q drukarstwo i drukarnie). Odrzucił propozycję objęcia stanowiska profesora botaniki na uniwersytecie w Lejdzie. Jego imię nosi krzew
Breynia nivosa.
EK
