TADEUSZ KIELANOWSKI (12 IX 1905 Lwów – 6 V 1992 Gdańsk), lekarz, naukowiec. Dzięki stypendium rządu fr. 1923 zdał maturę w Nancy, studiował prawo i nauki polit. w Paryżu, następnie medycynę na uniw. we Lw., 1931 dr. W 1931–39 zatrudniony w Zakładzie Anatomii Patologicznej uniw. we Lw. Podczas II w. świat. pracował we Lwowie w klinikach i szpitalach ftyzjatrycznych, żołnierz AK, 1944–45 ppłk – lekarz WP. W 1945–50 pracował na UMCS w Lublinie (prodziekan i dziekan Wydz. Lekarskiego, 1948–50 rektor). Organizator AM w Białymstoku (rektor, 1950–55 kier. Kliniki Chorób Płuc). W 1956–75 (do emerytury) pracował w AM w Gd. (q GUMed) jako kier. Kliniki Ftyzjatrii. W 1967 zorganizował w Gd. pierwszy pol. społeczny telefon zaufania „Anonimowy przyjaciel” oraz 5 krajowych konferencji lekarzy humanistów (1976, 1978, 1980, 1983, 1987). Autor publikacji, zwł. z zakresu patologii ogólnej, kliniki gruźlicy płuc i leczenia terminalnego. Doktor h.c. AM w Białymstoku (1965) i AM w Lublinie (1975), czł. licznych towarzystw nauk. Pochowany na q cment. Srebrzysko.
ZM
