SZPITAL KOLEJOWY
| < Poprzednie | Następne > |
SZPITAL KOLEJOWY (Okręgowy Szpital Kolejowy), ul. Powstańców Warszawskich 1/2, w zajętych 15 VII 1945 przez PKP dawnych budynkach prywatnych kliniki ginekologicznej dr. Kurta Schulemanna (przy dawnej Heinrich-Scholtz-Weg 1/2), zaczął działać już 5 VII 1945, w trakcie remontu, w pełni z końcem tegoż roku. W latach 1951–1975 podlegał departamentowi zdrowia Ministerstwa Kolei (Wydziałowi Zdrowia w Gdańsku), 1975–1993 Obwodowi Lecznictwa Kolejowego w Gdańsku, 1993–1996 włączony do PKP jako samodzielny zakład na własnym ograniczonym rozrachunku gospodarczym. W 1996–2004 podlegał Terenowemu Wydziałowi Zdrowia Północnej Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych jako Okręgowy Szpital Kolejowy w Gdańsku. W 1945 roku dysponował 80 łóżkami, w 1946 – 100 łóżkami oraz przychodnią i 2 filiami: w Oliwie, ul. Leśna 25 i w Wieżycy. W 1956 było w nim 120 łóżek i 2 oddziały (wewnętrzny – 80 łóżek, chirurgiczny – 40 łóżek). W 1962–1964 zawiesił działalności z powodu budowy nowego gmachu szpitala (136 łóżek). Od marca 1965 do 1968 roku istniała jego filia w Juracie (oddziały rehabilitacji i geriatrii, 45 łóżek), od marca 1969 – filia w Wyrębach Wielkich (powiat tczewski, gmina Gniew, oddziały rehabilitacji i geriatrii – 65 łóżek), od marca 1975 – filia w Tczewie (oddział wewnętrzny). W roku 2004 z przyczyn ekonomicznych (znaczne zadłużenie lecznictwa kolejowego, zadłużenie samego szpitala w 2002 na 9,72 mln zł) decyzją Urzędu Marszałkowskiego połączony z Wojewódzkim Szpitalem Specjalistycznym (q Pomorskie Centrum Traumatologii).
