CIEMNOŁOŃSKI JANUSZ, architekt, doktor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
JANUSZ CIEMNOŁOŃSKI (ur. 1 IV 1926 Wilno), architekt. W pierwszych latach II wojny światowej ukończył gimnazjum w Wilnie. Egzamin maturalny zdał w roku 1945 i rozpoczął tegoż roku studia na Wydziale Architektury q Politechniki Gdańskiej (PG), które ukończył w grudniu 1950. W trakcie nauki (1949) zatrudniony na Wydziale Architektury PG w Katedrze Historii Architektury Polskiej. Od roku 1950 w składzie zespołu przygotowującego materiały do odbudowy Gdańska. Wykonał rekonstrukcję około 150 fasad gdańskich kamienic, wielu q przedproży, portali i detali. W latach 1963–1966 prowadził badania historyczno-architektoniczne kościoła pocysterskiego w Pelplinie. Od roku 1966 doktor (na podstawie pracy Węzłowe zagadnienia średniowiecznej architektury Pelplina). Zajmował się rekonstrukcją średniowiecznych q fortyfikacji Gdańska, Koszalina, Gniewa, Skarszew i Starogardu. Od roku 1974 początkowo w zespole, a następnie indywidualnie włączył się do prac historyczno-architektonicznych na terenie starego miasta w Elblągu. Zrekonstruował tam fasady wybranych kamienic. W latach 1981–1984 dziekan do spraw studenckich Wydziału Architektury PG. W efekcie pożaru domu przepadł jego maszynopis pracy habilitacyjnej o Skarszewach. Od roku 1992 na emeryturze. Autor m.in. prac: w zespole z q Jadwigą Habelą, q Ryszardem Massalskim, q Jerzym Stankiewiczem o Drodze Królewskiej w Gdańsku (1965), o architekturze kościoła w Pelplinie (1967, 1974; z J. Pasierbem – Pelplin, 1978); o widokach Gdańska – Panoramy Gdańska Antoniego Möllera (1970), Bramie Raduńskiej w Gdańsku z Jerzym Stankiewiczem i q Andrzejem Zbierskim (1977), o murach obronnych Starogardu (1984), dziejach kamienic przy q ul. Chlebnickiej i q Piwnej (2006). Jego artykuł o Gdańsku jako mieście garnizonowym stał się częścią Historii Gdańska (t. IV, 1998). Wykonał opracowanie konserwatorskie zabudowy q Wrzeszcza (1993), studia: historyczno-konserwatorskie starego miasta w Skarszewach (1976–1977), konserwatorsko-urbanistyczne śródmieścia Gdańska (1984–1987), q Spichlerzy (1986–1987) i q Oliwy (1996). Otrzymał m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, odznakę q „Za Zasługi dla Gdańska”, medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2011).
