BOLESŁAW FAC (9 II 1929 Międzychód nad Wartą – 12 I 2000 Gdańsk), prozaik, poeta, tłumacz. Dzieciństwo spędził w Bydgoszczy, gdzie ukończył Miejskie Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. W Gdańsku od roku 1947; absolwent (1950) q Conradinum, w latach 1952–1954 studiował w Wieczorowej Szkole Inżynierskiej, w 1950–1982 pracownik q Stoczni Gdańskiej (m.in. inżynier przygotowania produkcji, kierownik Centralnej Rozdzielni Dokumentacji, w latach 1964–1982 kierownik Zakładowego Ośrodka Informacji Techniczno-Ekonomicznej). Debiutował w roku 1956 wierszami na łamach studenckiego dwutygodnika „Kontrasty”. W 1959 roku wydał pierwszą książkę poetycką
Gotyk dźwięku. Animator życia literackiego i kulturalnego. Współtwórca teatru studenckiego Kontrapunkt przy AMG (q GUMed), Grupy Literackiej „Seledyn” (1956–1957), kabaretu Szkoła Grafomanów (1957–1960). Autor kilkunastu tomików wierszy, siedmiu powieści (m.in.
Misja specjalna,
Damroka,
Aureola, czyli powrót do Wrzeszcza), sztuk teatralnych, przekładów z literatury niemieckiej. Od roku 1960 członek Gdańskiego Oddziału Związku Literatów Polskich, w latach 1981–1983 jego prezes. W okresie 1959–1981 członek PZPR. Pracował także w Katedrze Filologii Germańskiej q UG. Pochowany na q cmentarzu Srebrzysko.
RED
