COLUMBUS, transatlantyki
| < Poprzednie | Następne > |
„COLUMBUS”, nazwa noszona przez 2 bliźniacze parowe transatlantyki zbudowane w q Stoczni Schichaua. Były największymi zbudowanymi w Gdańsku do roku 1945 liniowcami pasażerskimi. Pojemność 34 354 BRT, długość 232,59 m, szerokość 24,64, zanurzenie 10,97 m, prędkość 18–22 węzłów, załoga 733 osoby, liczba pasażerów 1792 osoby. Parę statków zamówił armator Norddeutscher Lloyd z Bremy dla obsługi linii atlantyckiej. Pierwotnie nosić miały nazwy „Columbus” i „Hindenburg”. Pierwszy zwodowany został 13 XII 1913, jednak po wybuchu I wojny światowej prace wyposażeniowe przerwano. Po kapitulacji Niemiec zaawansowany w 80% „Columbus” przejęty został przez Brytyjczyków w ramach reparacji wojennych. Sprzedany kompanii White Star Line z Liverpoolu, przemianowany na „Homeric”, pływał na linii nowojorskiej, później jako wycieczkowiec. Wycofany w roku 1935, pocięty na złom.
Drugi z gdańskich transatlantyków, stojący przez całą I wojnę światową na pochylni, postanowiono wykończyć i przemianować na „Columbus”, wykorzystując zwolnioną przez poprzednika nazwę (po wojnie nazwa „Hindenburg” nie wydawała się zbyt stosowna). Nie powiodło się wodowanie zaplanowane na 17 VI 1922, dwa miesiące trwały próby uwolnienia zaklinowanego na pochylni kadłuba. Ostatecznie statek wszedł do eksploatacji 22 IV 1924. W roku 1929 liniowiec przeszedł gruntowną przebudowę, dzięki której zwiększyła się jego prędkość, a nowe kominy wyraźnie zmieniły sylwetkę statku. Pływał na linii amerykańskiej, wykorzystywany także w rejsach wycieczkowych. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 i wyokrętowaniu w Hawanie amerykańskich turystów próbował przedrzeć się do Niemiec. Zatrzymany 19 IX 1939 na Atlantyku przez brytyjski niszczyciel został po otwarciu zaworów dennych zatopiony przez własną załogę.
