BUNT MIESZCZAN GDAŃSKICH W 1416
| < Poprzednie | Następne > |
BUNT MIESZCZAN GDAŃSKICH W 1416, rewolta pospólstwa przeciwko Radzie Głównego Miasta Gdańska. Podłożem stało się obniżenie przez wielkiego mistrza Michała Küchmeistera w połowie roku 1416 wartości nowo wybijanych w mennicach krzyżackiej monet, prowadzące do wzrostu cen. Był wyrazem narastającej opozycji rzemieślników wobec krępujących ich rozwój poczynań władz miasta. Wybuchł w q Głównym Mieście Gdańsku po przybyciu wielkiego mistrza; 18 czerwca tłum pod wodzą browarnika z ul. Ogarnej Johanna Lupiego i Konrada Bella zdemolował ratusz, mennicę krzyżacką, domy oskarżanych o malwersacje jej dzierżawców: burmistrza q Gerarda Bekego i q Lukasa Mekelfelda. Radę Miejską pozbawiono władzy, jednak wobec rozbieżnych interesów protestujących nowej nie zdołano wybrać. Bunt wygasł po kilku tygodniach – wielki mistrz nie podjął rozmów z przywódcami i izolował miasto. Z wyroku sądu, złożonego z urzędników krzyżackich i szlachty pomorskiej, ścięto 18 uczestników buntu, 40 skazano na wygnanie; skazani na śmierć Johann Lupi i Konrad Bell zdołali zbiec. Sporządzono listę zbuntowanych rzemieślników zrzeszonych w q cechach (1032 nazwiska), na których Krzyżacy nałożyli kontrybucji w wysokości 24 tysięcy grzywien (wysokość porównywalna do rocznych dochodów wielkiego mistrza z całego państwa krzyżackiego). W celu zebrania pieniędzy Rada Miejska nałożyła na cechy podatek nadzwyczajny (q szos) w wysokości 1/10 wartości majątku wszystkich dorosłych osób, nie wyłączając kobiet. Rada wzmocniła swoją pozycję względem rzemieślników, dzieląc miasto na 4 q kwartały, narzuciła cechom kontrolę poprzez swoich przedstawicieli (w sprawach produkcji, zatrudniania czeladników, zebrań cechowych, mianowania starszych cechowych). Za poparcie Krzyżaków zapłaciła jednak zgodą na uzgadnianie z nimi składu osobowego.
