BUCKY JOHANN CHRISTIAN, rajca
JOHANN CHRISTIAN BUCKY (20 IX 1710 Gdańsk – 17 VI 1781 Gdańsk), rajca Starego Miasta Gdańska. Wnuk przybyłego do Gdańska z Fischhausen (Primorsk, obwód królewiecki) Christiana (1645–1705). Syn Wilhelma (chrzest 23 VIII 1683 – pochowany 26 XI 1710), od 31 X 1709 posiadającego potwierdzone kupieckie obywatelstwo Gdańska jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) i Anny Dorothei, córki Johanna Conrada Fichtela. Bratanek lekarza Christiana Bucky (tu o dalszej rodzinie). Jako niemowlę osierocony przez ojca, wychowany był od 1712 przez ojczyma Samuela Flandera, któremu po zakończeniu nauk, w 1731, dedykował z podziękowaniem za trudy jedną ze swoich prac drukowanych w Lipsku (Meditatio philos. de vita systematica).
24 V 1722 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. Brał udział w kilku dysputach pod kierunkiem profesora Samuela Friedricha Willenberga, u którego też 28 VIII 1727 kończył naukę dysputą prawniczą o umowach przedmałżeńskich. Od jesieni 1727 studiował prawo w Halle, następnie w Lipsku, gdzie w 1729 brał udział w dyspucie pod kierunkiem czołowego przedstawiciela niemieckiego Oświecenia Johanna Christopha Gottscheda (zob. ( Luise Gottsched), a 20 IV 1730 bronił dysertacji przygotowanej pod kierunkiem Johanna Florensa Rivinusa. W 1732, także w Lipsku, ogłosił rozprawę De Moralitate Actionvm Intrinseca.
Odbył podróż edukacyjną po Niemczech i Niderlandach. Po powrocie do Gdańska, w marcu 1741 wybrany został ławnikiem Starego Miasta Gdańska, w związku z czym 27 kwietnia tego roku wystarał się o potwierdzenie kupieckiego obywatelstwa Gdańska. Jako ławnik w 1760 był conseniorem, w 1763–1765 seniorem. Od 1765 rajca Starego Miasta, w 1767, 1771, 1775, 1780 sędzia, w 1769, 1773, 1777 Rzecznik Rady (pierwszy hierarchicznie rajca). Reprezentował Stare Miasto Gdańsk w szeregu komisji miejskich, m.in był jednym z czterech tzw. panów ds. straży mieszczańskiej na Głównym i Starym Mieście, członkiem komisji ds. ubogich, ds. cechów i rzemiosła, młodomiejskich składów drewna czy tzw. szkół pokątnych.
4 VII 1741 poślubił w kościele Najświętszej Marii Panny Adelgundę Concordię, córkę Benedicta Schmidta. Pochowany tamże 28 VI 1781.
Bibliografia:
Das jetzte-lebende Dantzig, Dantzig 1741 i dalsze.
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 414.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 306.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 139.
Zdrenka Joachim, Urzędnicy miejscy Gdańska w latach 1342–1792 i 1807–1814, t. II, Gdańsk 2008, s. 58.
