CMENTARZE W ŚWIĘTYM WOJCIECHU
| < Poprzednie | Następne > |
CMENTARZE W ŚWIĘTYM WOJCIECHU. Parafialny, ul. Trakt św. Wojciecha, katolicki. Powstał przypuszczalnie wraz z parafią w XII–XIII wieku przy kościele św. Wojciecha, u stóp wzgórza, po południowej stronie obecnej plebanii. Istniał do początku XX wieku, po powstaniu nowej nekropolii miejsce pochówków jedynie duchownych z parafii (zachowany nagrobek Thaddiiusa Lÿsakowskiego, 1849–1922, proboszcza w latach 1899–1922, i kamienne płyty nagrobne: proboszcza Ferdynanda Ohla, 1842–1898, oraz dziekana Bartłomieja Gierszewskiego, 1829–1894). Brak danych o dacie zamknięcia, uporządkowany teren funkcjonuje jako otoczenie kościoła.
Parafialny, ul. Kątowa, katolicki, założony w latach 20. XX wieku w niewielkiej dolince, u stóp Wzgórza św. Wojciecha, po jego północnej stronie, u wylotu ul. Kątowej, na północ od kościoła. Niska skarpa oddziela go od znajdującego się po wschodniej stronie Kanału Raduni, z pozostałych stron otoczony naturalnym zadrzewieniem wzgórz morenowych. Założony pierwotnie na prostokątnej działce, o dłuższej osi w kierunku północ-południe, następnie powiększony niemal dwukrotnie przez dodanie od zachodu podłużnego pasa terenu równoległego do Kanału Raduni. Obecnie założenie na planie wieloboku, w kształcie litery L, o powierzchni 1,20 ha, z główną aleją wzdłuż ramienia północ-południe na przedłużeniu ul. Kątowej. Czynny jako parafialny. Zachowało się kilkadziesiąt nagrobków sprzed 1945 roku (w tym wykonana z piaskowca stela nagrobna proboszcza parafii Brunona Temkego, 1880–1933). Ze względu na ograniczoną powierzchnię nastąpiła sukcesywna likwidacja starych i opuszczonych grobów, większość istniejących nagrobków pochodzi z czasów po roku 1945.
