JULIA, statek pasażerski
„JULIA”, statek pasażerski żeglugi przybrzeżnej. Zbudowany w latach 1946–1948 przez Stocznię nr 3 w Gdańsku (od 1950 Stocznia Północna, od 2011 Remontowa Shipbuilding SA), w oparciu o kadłub nieukończonego niemieckiego ścigacza torpedowego. Budowę zamówiło przedsiębiorstwo Polska Żegluga Przybrzeżna na Bałtyku "Gryf" sp. z o.o. w Szczecinie. Projekt statku opracowało stoczniowe biuro konstrukcyjne, pierwsze w kraju w powojennym przemyśle okrętowym.
Długość 34,04 m, szerokość 5,08 m, zanurzenie 2,61 m, pojemność: 118 BRT i 60 NRT; napęd: dwa silniki spalinowe 2-suwowe 4-cylindrowe o mocy 280 KM firmy Löbersdorfer Maschinenfabrik (Wien); prędkość maksymalna: 10 węzłów; załoga: sześć osób. Mógł zabierać 195 pasażerów.
Wyznaczone na 1 V 1948 wodowanie, przygotowywane z dużym rozmachem, nie odbyło się w terminie. Uroczystość uległa opóźnieniu, gdy gość honorowy, dyrektor Zjednoczenia Stoczni Polskich, wpadł do niezabezpieczonego luku, odnosząc ogólne potłuczenia, następnie – po chrzcie – zsuwający się po pochylni kadłub znieruchomiał na krawędzi slipu (oparł się o jego zbyt wysoką krawędź). Uroczystość przerwano, kilka dni zajęło skucie krawędzi slipu, kolejne wodowanie odbyło się bez jakichkolwiek uroczystości.
Statek kursował na trasie Szczecin–Świnoujście pod znakiem swego armatora do końca 1950. Przez pierwsze półrocze 1951 na tej linii jednostkę eksploatowała Żegluga Szczecińska. Od sierpnia 1951 przeszła pod zarząd Żeglugi Gdańskiej, przewożąc pasażerów po wodach Zatoki Gdańskiej, zarówno w rejsach wycieczkowych, jak i na linii Gdańsk–Sopot–Jastarnia. Statek wycofano z eksploatacji we wrześniu 1959 i wkrótce potem rozebrano.
Bibliografia:
Mierzejewski Piotr, M/s Julia – statek pasażerskiej żeglugi przybrzeżnej, „Facta Nautica”, https://www.graptolite.net/PRL/Julia.html.
Wube, Żegluga przybrzeżna, „Młody Żeglarz”, nr 6, 1950, s. 6.
