HAMADYK JÓZEF, działacz opozycji demokratycznej
JÓZEF HAMADYK (14 III 1949 Jordanki koło Malborka – 22 IX 2016 Gdańsk), działacz opozycji demokratycznej. Syn Michała i Olgi z domu Markowicz. Ukończył szkołę podstawową w Jordankach i w 1966 Zasadniczą Szkołę Budowlaną w Elblągu, murarz–tynkarz. Od września 1966 murarza–tynkarza w Gdyńskim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego. W Gdańsku od 1968, pracował jako pomocnik palacz, następnie palacz w Spółdzielni Mieszkaniowej Osiedle Młodych Siódmy (VII) Dwór. W 1971 zatrudniony został w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego (ZNTK) w Gdańsku-Przeróbce jako murarz–tynkarz.
W Sierpniu ’80 uczestniczył w strajku w zakładzie, był łącznikiem komitetu strajkowego ZNTK ze Stocznią Gdańską. Od września 1980 organizował struktury związkowe NSZZ „Solidarność” w zakładzie; wszedł w skład Komitetu Założycielskiego, a od grudnia 1980, po wyborach do Komisji Zakładowej, został przewodniczącym Komisji Wydziałowej na Wydziale W–01, wszedł także w skład Komisji Zakładowej. Jesienią 1980 organizował również struktury związkowe zakładów ZNTK w całym kraju; w listopadzie 1980 wszedł do Sekcji Krajowej NSZZ „Solidarność” ZNTK. Od października 1980 znajdował się na przygotowywanych przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa Komendy Wojewódzkiej MO w Gdańsku listach działaczy NSZZ „Solidarność”, których „ze względu na prowadzenie działalności antypaństwowej” należy pozbawić wolności z chwilą wprowadzenia stanu wojennego.
13 XII 1981 został zatrzymany i przewieziony do Ośrodka Odosobnienia w Strzebielinku, w którym przebywał do 9 XII 1982. W styczniu 1983 zaangażował się w działalność podziemnego Tajnego Komitetu Koordynacyjnego Kolejarzy Obszaru Północnego (TKKK OP) NSZZ „Solidarność”. Uczestniczył w druku i kolportażu ulotek sprzeciwiających się wprowadzeniu stanu wojennego i podkreślających wierność ideałom NSZZ, podziemnego pisma „Solidarność Kolejowa Obszaru Północnego” (grudzień 1982 – styczeń 1983) oraz „Biuletynu Informacyjnego” z 14 I 1983, tylko do użytku członków TKKK OP „S”. Uniknął aresztowań, które nastąpiły w lutym 1983. Po aresztowaniu kolegów-działaczy TKKK OP ”S” organizował pomoc rodzinom osób represjonowanych, w tym celu współorganizował Obywatelski Ruch Opieki. W połowie 1984, zagrożony aresztowaniem, odszedł z pracy w ZNTK i zatrudnił się jako murarz w Spółdzielni Rolniczej w Pomlewie koło Przywidza, gdzie pracował do 1990. W 1990 założył własną firmę budowalną i do emerytury, a właściwie do czasu choroby, prowadził własną działalność gospodarczą.
Żonaty był z Danielą z dmu Derkowską (ur. 1949), ojciec Łukasza Mariusza. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym nr 5 w Gdańsku, Łostowickim.
Bibliografia:
Relacja Józefa Hamadyka (2011).
Archiwum Zakładów Naprawczych Taboru Kolejowego w Gdańsku, akta osobowe.
Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej w Gdańsku, akta internowanego.
Kazański Arkadiusz, Województwo gdańskie, w: „Trzynastego grudnia roku pamiętnego…”. Internowani w stanie wojennym z powodów politycznych z województw bydgoskiego, elbląskiego, gdańskiego, słupskiego, toruńskiego i włocławskiego, red. Igor Hałagida, Bydgoszcz-Gdańsk 2011.
Kazański Arkadiusz, Hamadyk Józef, https://encysol.pl/es/encyklopedia/biogramy/16182,Hamadyk-Jozef.html.
