GRZEGORZ KLAMAN (ur. 7 I 1959 Nowy Targ), rzeźbiarz, pedagog. W 1980 roku ukończył Liceum Plastyczne im. A. Kenara w Zakopanem i studiował rzeźbę w PWSSP w Gdańsku (q ASP), dyplom uzyskał w roku 1985 w pracowni q Franciszka Duszeńki. Podjął pracę w tej uczelni, kolejno: asystent, adiunkt, profesor. Prowadzi pracownię intermedialną. W 1984 roku stworzył tzw. galerię rotacyjną, niezinstytucjonalizowaną i niezwiązaną ze stałym lokum, pojawiającą się wraz z artystą w różnych miejscach Gdańska, alternatywną wobec tradycji wystawienniczej; w 1985 przekształcił ją w galerię Wyspa (na q Spichlerzach). W roku 1994 założył Fundację Wyspa Progress, której staraniem powstało w 1998 q Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia. W 2002 z inicjatywy fundacji Wyspa powstała Modelarnia na terenach dawnej stoczni gdańskiej, kolejnego miejsca „porzuconego”, oddanego do dyspozycji artystów w celu reanimacji i redefinicji. Debiut artystyczny związany był z ruchem młodej sztuki, tzw. ekspresji lat 80. XX wieku. Tworzył wówczas ekspresywne rzeźby figuralne, pozornie niedbale opracowane, łączące różne tworzywa i zdegradowane materie. Po działaniach w przestrzeni miasta, zaliczanych do landartu (sztuki ziemi), kolejny głos w kwestiach władzy, pamięci, manipulacji itp. stanowiły monumentalne instalacje quasi-architektoniczne z drewna i blachy, często połączone z symbolicznymi elementami, takimi jak książki, mięso, włosy, dźwięk. Problemy ciała i cielesności, interwencji w naturę i prywatność (ze strony władzy, religii, techniki itp.) poruszają prace z użyciem preparatów i fotografii ludzkich organów. Zbiorowa i indywidualna pamięć, komplikacje polityczne, kulturalne, społeczne, religijne są przedmiotem m.in. takich obiektów i działań, jak instalacja na wystawie
Drogi do wolności w Gdańsku (2000);
Flaga dla III RP i
Pol-end (2001),
Subiektywna Linia Autobusowa po terenie Stoczni (w ramach projektu City Transformers 2002, kolejne edycje 2009, 2010);
Bojaźń i drżenie (Florida Atlantic University 2007),
Warsztat Lecha Wałęsy (2010).
EKA
