KOMORA PALOWA
| < Poprzednie | Następne > |
.jpg)
KOMORA PALOWA (Pfahlkammer). Jeden z najstarszych urzędów miasta Gdańska, powstał w XIV wieku, działał do 1792; z siedzibą w Ratuszu Głównego Miasta Gdańska. Pobierała tzw. opłaty palowe, cło palowe, utożsamiane z opłatami celnymi, od statków wpływających i wypływających z portu gdańskiego oraz od towarów wywożonych i przywożonych drogą wodną, w wysokości zależnej od aktualnej ceny i wartości. Komora Palowa zapobiegała przemytowi nieoclonych towarów, konfiskowała je i sprzedawała na aukcji, dzieląc się zyskami z miastem i królem. Na jej czele stali trzej rokrocznie wybierani rajcowie, zwani panami palowymi (Pfahlherren).
Początkowo opłatę palową pobierało miasto. Przywilejem portowym króla polskiego Stefana Batorego z 1585 podwojono ją i dzielono równo między miasto i króla. Dla odbioru należnej królowi części palowego, kontroli rachunkowości Komory Palowej i strzeżenia interesów królewskich, monarcha utrzymywał w Gdańsku komisarza palowego. Rodzaj i wysokość wpływów urząd notował w osobnych księgach, stanowiących podstawę rozliczeń z dworem królewskim i Kamlarią. Niezależnie od cła palowego, wybrani przez radę członkowie Trzeciego Ordynku pobierali pod nadzorem panów palowych culagę.
