GÓRSKA WŁADYSŁAWA, szachistka

Wersja z 18:17, 24 wrz 2022

Władysława Górska

WŁADYSŁAWA GÓRSKA (10 III 1920 Dąbrówka, gmina Dziemiany – 23 IV 2014), z domu Czarnowska, szachistka. Córka Władysława, wojskowego, starszego sierżanta w 65. Pułku Piechoty w Grudziądzu. Wykształcenie średnie. W czasie II wojny światowej wysiedlona z rodziną z Grudziądza do wsi Huszlew (województwo mazowieckie), gdzie wyszła za mąż za Andrzeja Górskiego, ukrywającego się obrońcę Poczty Polskiej w Gdańsku.

Wraz z mężem przybyła do Gdańska w 1945 roku. Od 1946 roku grała w szachy w drużynowych rozgrywkach szachowych w klubach Pocztowiec, Budowlani ( Lechia) Gdańsk, Portowiec Gdańsk, Flota Gdynia. Trzykrotna uczestniczka finałów szachowych mistrzostw Polski: w 1950 w Toruniu zdobyła brązowy medal, w 1952 w Krynicy zajęła VIII miejsce, w 1954 w Gdańsku (jako zawodniczka Budowlanych Gdańsk) zdobyła złoty medal. W 1951 roku została mistrzynią Wybrzeża. Występowała w reprezentacji Gdańska (między innymi w grudniu 1955 w spotkaniu z Bydgoszczą, zakończonym wynikiem 6,5:3,5, zdobyła punkt). W 1964 roku wygrała w Malborku turniej w ramach V Wojewódzkiej Spartakiady Tysiąclecia. Mieszkała w Dziemianach.

Szachistą był też jej syn Leszek (18 VI 1948 – 23 V 2014), kilkakrotny szachowy mistrz Wybrzeża juniorów (między innymi w 1964 jako zawodnik Polonii Gdańsk, w 1967 jako zawodnik Gedanii), później jako zawodnik LKS Neptun dwukrotny mistrz Polski Ludowych Zespołów Sportowych. Reprezentował też Flotę Gdynia, Arkę Gdynia, Gedanię Gdańsk w II i I lidze, następnie Zryw Dąbrówka (III liga, grupa województwa kujawsko-pomorskiego), UKS Ósemki Chojnice (III liga okręgowa i II liga ogólnopolska). Był reprezentantem Gdańska (między innymi 17 II 1974 w spotkaniu z Bydgoszczą, zakończonym wynikiem 6:6). ZCZ