GDAŃSKI INSTYTUT BIBLIJNY
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
'''GDAŃSKI INSTYTUT BIBLIJNY.''' Pierwsza w Europie Środkowo-Wschodniej zielonoświątkowa ([[ZIELONOŚWIĄTKOWCY | zielonoświątkowcy]]) uczelnia teologiczna o charakterze seminarium duchownego, działająca w latach 1930–1938. Seminarium funkcjonowało w ramach Misji Rosyjskiej i Wschodnioeuropejskiej (REEM, przekształconej następnie w Misję Wschodnioeuropejską – EEM), zorganizowanej przez misjonarzy Assemblies of God (zaangażowanych w pracę misyjną w Rosji), między innymi Paula Bernarda Petersona. Twórcą i założycielem szkoły był pochodzący z Wołynia Gustaw Herbert Schmidt. Przygotowanie teologiczne otrzymał w seminarium duchownym w Rochester (USA, NY, 1915–1918). Po ukończeniu studiów powołany na misjonarza Assemblies of God i skierowany do pracy misyjnej w Polsce, gdzie wkrótce został superintendentem. Doskonały organizator; dzięki jego staraniom na kresach powstało wiele zborów zielonoświątkowych.<br/><br/> | '''GDAŃSKI INSTYTUT BIBLIJNY.''' Pierwsza w Europie Środkowo-Wschodniej zielonoświątkowa ([[ZIELONOŚWIĄTKOWCY | zielonoświątkowcy]]) uczelnia teologiczna o charakterze seminarium duchownego, działająca w latach 1930–1938. Seminarium funkcjonowało w ramach Misji Rosyjskiej i Wschodnioeuropejskiej (REEM, przekształconej następnie w Misję Wschodnioeuropejską – EEM), zorganizowanej przez misjonarzy Assemblies of God (zaangażowanych w pracę misyjną w Rosji), między innymi Paula Bernarda Petersona. Twórcą i założycielem szkoły był pochodzący z Wołynia Gustaw Herbert Schmidt. Przygotowanie teologiczne otrzymał w seminarium duchownym w Rochester (USA, NY, 1915–1918). Po ukończeniu studiów powołany na misjonarza Assemblies of God i skierowany do pracy misyjnej w Polsce, gdzie wkrótce został superintendentem. Doskonały organizator; dzięki jego staraniom na kresach powstało wiele zborów zielonoświątkowych.<br/><br/> | ||
| − | Celem gdańskiej placówki było dokształcanie urzędujących duchownych oraz odpowiednie przygotowanie przyszłych, co miało uchronić ruch przed ekstremistami i utrzymać nurt doktrynalny w kręgu teologii Kościołów ewangelikalnych. Funkcjonowała w dwóch etapach: od marca 1930 do lutego 1933 | + | Celem gdańskiej placówki było dokształcanie urzędujących duchownych oraz odpowiednie przygotowanie przyszłych, co miało uchronić ruch przed ekstremistami i utrzymać nurt doktrynalny w kręgu teologii Kościołów ewangelikalnych. Funkcjonowała w dwóch etapach: od marca 1930 do lutego 1933 (Szkoła Biblijna) i po przerwie spowodowanej trudnościami finansowymi od października 1935 do czerwca 1938 (Instytut Biblijny). Pierwszym dziekanem był Gustaw Herbert Schmidt, po reorganizacji Nicholas Nikoloff, superintendent Kościoła ewangelicko-zielonoświątkowego w Bułgarii. Siedziba seminarium mieściła się przy 3. Damm 1 (ul. Grobla III), w 1935 została przeniesiona do dworku we Wrzeszczu przy Prinzenweg 3 (ul. Podleśna). Wykładowcami byli między innymi Paweł Techlik, Gustaw Kinderman, Len Jones i Donald Gee, honorowy dziekan szkoły, działacz ekumeniczny, jedna z najwybitniejszych postaci angielskiego ruchu zielonoświątkowego, współzałożyciel angielskich Zborów Bożych (1924).<br/><br/> |
| − | Zarząd misyjny został rozwiązany 30 IV 1939 | + | Zarząd misyjny został rozwiązany 30 IV 1939 pod wpływem nacisków gdańskich władz nazistowskich. W Gdańskim Instytucie Biblijnym naukę pobierali studenci z Polski, Rosji, Ukrainy, Bułgarii, Jugosławii, a także Estończycy, Łotysze, Litwini, Czesi, Słowacy, Węgrzy, Rumuni, Niemcy. Językami wykładowymi były rosyjski i niemiecki (później także angielski). Główny nacisk kładziono na teologię biblijną wykładaną zgodnie z fundamentalną interpretacją Biblii; w tym duchu podawano również doktrynę zielonoświątkową. Szkołę ukończyło około 550 osób (1930–1933: 271). Seminarium wykształciło kaznodziejów i pastorów zielonoświątkowych dla całej Europy Środkowo-Wschodniej, większość z nich stanęła później na czele zborów i społeczności kościelnych. {{author: WAG}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Życie miasta]] |
Aktualna wersja na dzień 20:58, 21 wrz 2022
GDAŃSKI INSTYTUT BIBLIJNY. Pierwsza w Europie Środkowo-Wschodniej zielonoświątkowa ( zielonoświątkowcy) uczelnia teologiczna o charakterze seminarium duchownego, działająca w latach 1930–1938. Seminarium funkcjonowało w ramach Misji Rosyjskiej i Wschodnioeuropejskiej (REEM, przekształconej następnie w Misję Wschodnioeuropejską – EEM), zorganizowanej przez misjonarzy Assemblies of God (zaangażowanych w pracę misyjną w Rosji), między innymi Paula Bernarda Petersona. Twórcą i założycielem szkoły był pochodzący z Wołynia Gustaw Herbert Schmidt. Przygotowanie teologiczne otrzymał w seminarium duchownym w Rochester (USA, NY, 1915–1918). Po ukończeniu studiów powołany na misjonarza Assemblies of God i skierowany do pracy misyjnej w Polsce, gdzie wkrótce został superintendentem. Doskonały organizator; dzięki jego staraniom na kresach powstało wiele zborów zielonoświątkowych.
Celem gdańskiej placówki było dokształcanie urzędujących duchownych oraz odpowiednie przygotowanie przyszłych, co miało uchronić ruch przed ekstremistami i utrzymać nurt doktrynalny w kręgu teologii Kościołów ewangelikalnych. Funkcjonowała w dwóch etapach: od marca 1930 do lutego 1933 (Szkoła Biblijna) i po przerwie spowodowanej trudnościami finansowymi od października 1935 do czerwca 1938 (Instytut Biblijny). Pierwszym dziekanem był Gustaw Herbert Schmidt, po reorganizacji Nicholas Nikoloff, superintendent Kościoła ewangelicko-zielonoświątkowego w Bułgarii. Siedziba seminarium mieściła się przy 3. Damm 1 (ul. Grobla III), w 1935 została przeniesiona do dworku we Wrzeszczu przy Prinzenweg 3 (ul. Podleśna). Wykładowcami byli między innymi Paweł Techlik, Gustaw Kinderman, Len Jones i Donald Gee, honorowy dziekan szkoły, działacz ekumeniczny, jedna z najwybitniejszych postaci angielskiego ruchu zielonoświątkowego, współzałożyciel angielskich Zborów Bożych (1924).
Zarząd misyjny został rozwiązany 30 IV 1939 pod wpływem nacisków gdańskich władz nazistowskich. W Gdańskim Instytucie Biblijnym naukę pobierali studenci z Polski, Rosji, Ukrainy, Bułgarii, Jugosławii, a także Estończycy, Łotysze, Litwini, Czesi, Słowacy, Węgrzy, Rumuni, Niemcy. Językami wykładowymi były rosyjski i niemiecki (później także angielski). Główny nacisk kładziono na teologię biblijną wykładaną zgodnie z fundamentalną interpretacją Biblii; w tym duchu podawano również doktrynę zielonoświątkową. Szkołę ukończyło około 550 osób (1930–1933: 271). Seminarium wykształciło kaznodziejów i pastorów zielonoświątkowych dla całej Europy Środkowo-Wschodniej, większość z nich stanęła później na czele zborów i społeczności kościelnych.
