MŁYNIEC

Wersja z 20:17, 26 lut 2013

MŁYNIEC (Mühlenhof, po pol. zw. także Młynary), osada młyńska nad q Potokiem Brzeźnieńskim, przy dawnej drodze z q Dworu VI (q dwory oliwskie) na Polankach do q Czerwonego Dworu, na terenie ob. ogrodów działkowych między ulicami Solikowskiego a Hynka. Po raz pierwszy wymieniony 1734. W 2. poł. XIX w. składał się już z 2 osad: Wielkiego (Groß-Mühlenhof) i Małego Młyńca (Klein-Mühlenhof). Ten drugi występował wcześniej p.n. Dworu Myśliwskiego (Jägerhof), nawiązującej do porastającego tu co najmniej od XVII w. gęstego, sosnowego lasu, którego ostatni fragment (z wyjątkiem pojedynczych sosen) wycięto 1865 w związku z budową linii kolejowej Gd.–Koszalin. Przyłączony do Oliwy 12 XII 1864, wraz z nią 1 VII 1926 przeszedł w granice adm. Gd. Według spisu z 1 XII 1905 liczył 27 mieszkańców. W latach 30. XX w. na jego gruntach powstało os. domków jednorodzinnych, zamieszkane gł. przez pracowników pol. kolei w II WMG (ob. ul. Słupska, Lęborska, Arkońska, Szczecińska i in.), nazywane z tego powodu Małą Warszawą (Klein-Warschau) lub Polskim Dworem (Polenhof). Po wybudowaniu dzielnicy mieszkaniowej q Zaspa nazwę M. przeniesiono na jej część leżącą po zach. stronie al. Rzeczypospolitej, administrowaną przez spółdzielnię mieszkaniową, która 1991 przyjęła tę właśnie nazwę. ZdK