DĄBROWSKI KAZIMIERZ BENEDYKT, opat oliwski

Wersja z 09:52, 10 wrz 2022

Kazimierz Benedykt Dąbrowski

Płyta nagrobna opata Kazimierza B. Dąbrowskiego
w kościele Trójcy Świętej (archikatedrze oliwskiej)

KAZIMIERZ BENEDYKT DĄBROWSKI (Dombrowski; 1659 – 5 IV 1722 Oliwa), opat klasztoru cystersów w Oliwie. Pochodził z rodziny szlacheckiej z ziemi chełmińskiej herbu Panna Rozczosana, dzięki otrzymanemu stypendium, ustanowionemu przez kanonika warmińskiego Johanna Preucka (1575–1631), przez dwa lata studiował w Rzymie. W latach 1696–1705 był proboszczem i dziekanem kościoła św. Mikołaja w Grudziądzu. W czasie swojego urzędowania odbudował zniszczoną przez Szwedów podczas potopu (1650–1655) kaplicę Działyńskich i odrestaurował kaplicę Kostków. Równocześnie był plebanem w Mokrem pod Grudziądzem i Lichnowach na Żuławach. Piastował urząd kanonika chełmińskiego i włocławskiego. Do kwietnia 1703 pełnił funkcję prałata kantoratu włocławskiego. W 1701 wybrany sędzią trybunału koronnego.

1 V 1703 objął urząd opata oliwskiego. W 1711 był wikariuszem prowincji. W 1713 król polski August II wysłał go na sejmik generalny pruski w Malborku z poselstwem dotyczącym propozycji i warunków współdziałania stanów pruskich między innymi przy odzyskaniu Elbląga. Za jego urzędowania w 1709 w Gdańsku i w Oliwie grasowała wielka epidemia dżumy. W samym opactwie pochłonęła spośród zakonników dziewięć ofiar, msze i sprawowanie sakramentów odbywały się w kaplicy św. Bernarda w Wielkiej Bramie Wjazdowej (Porta Magna). Odtąd nazwano tę kaplicę Kaplicą Zarazy (Pestkapelle). W 1716 gościł w klasztorze oliwskim króla Augusta II. Pochowany w krypcie kościoła (obecnie archikatedry) Trójcy Świętej, jego płyta nagrobna w 1969 został przeniesiona z posadzki na ścianę nawy bocznej. MAB