CHRISTMANN CARL GOTTLIEB, trąbomistrz, lutmistrz
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę CHRISTMANN CARL GOTTLIEB na CHRISTMANN CARL GOTTLIEB, trąbomistrz, lutmistrz) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''CARL''' (Charles) '''GOTTLIEB CHRISTMANN''' (Christman, Cristman; 20 X 1799 Gdańsk – 29 X 1884 Nowy Jork), trąbomistrz, lutmistrz. Syn i uczeń [[CHRISTMANN BENJAMIN GOTTFRIED | Benjamina Gottfrieda Christmanna]], brat [[CHRISTMANN BENJAMIN FERDINAND | Benjamina Ferdinanda Christmanna]]. Od 27 IX 1876 | + | '''CARL''' (Charles) '''GOTTLIEB CHRISTMANN''' (Christman, Cristman; 20 X 1799 Gdańsk – 29 X 1884 Nowy Jork), trąbomistrz, lutmistrz. Syn i uczeń [[CHRISTMANN BENJAMIN GOTTFRIED | Benjamina Gottfrieda Christmanna]], brat [[CHRISTMANN BENJAMIN FERDINAND | Benjamina Ferdinanda Christmanna]]. Od 27 IX 1876 naturalizowany obywatel USA. W latach 1823–1858 prowadził wytwórnię instrumentów dętych, a także akordeonów, harmonii, pianin, gitar i kontrabasów w Nowym Jorku, od 1852 również filię w Nowym Orleanie. Posiadał patent nr 69 689 z 1849 na ulepszone oklapowanie w instrumentach dętych drewnianych. Uczestniczył między innymi w wystawach przemysłowych w Filadelfii w latach 1928–1931, w Nowym Jorku – w 1835 (flety, klarnety, rogi pocztowe, trąbka nagrodzone srebrnym medalem), 1844 (kontrabas – srebrny medal), 1845 (flety, klarnety, gitary – srebrny medal), 1846 (dwie gitary, trzy klarnety, pięć fletów, w tym szesnastoklapowy, bugla oklapowana – nagrodzone dyplomami), 1850 (dyplom za flet diatoniczny, srebrny medal za instrumenty dęte mosiężne, klarnet i obój), w 1851 jako juror, 1853 (srebrny medal za flety diatoniczny i Böhma, buglę, kornet i klarnety), w Bostonie w roku 1837 (srebrny medal za flet dziesięcioklapowy) i w 1841. W 1855 jego produkcja roczna osiągnęła wartość 10 000 dolarów. Był także wydawcą nut (około 120 zbiorów i partytur). Po dorobieniu się majątku w 1858 przeszedł na emeryturę i osiadł w Brooklynie. W 1850 posiadał nieruchomości warte 3000 dolarów, w 1860 – 4000, 1870 – 6000. <br/><br/> |
| − | Aktywny mason, sekretarz (1835–1837) i starszy strażnik (1838) Niemieckiej Zjednoczonej Loży (German Union Lodge) nr 322, sekretarz Loży Pitagorasa nr 86 (1841) i mistrz Niemieckiej Zjednoczonej Loży nr 54 (1846). Prawdopodobnie członek Odd Fellows Getty’s Lodge nr 11, jak można sądzić po skomponowanej przez niego, a wydanej w 1841 | + | Aktywny mason, sekretarz (1835–1837) i starszy strażnik (1838) Niemieckiej Zjednoczonej Loży (German Union Lodge) nr 322, sekretarz Loży Pitagorasa nr 86 (1841) i mistrz Niemieckiej Zjednoczonej Loży nr 54 (1846). Prawdopodobnie członek Odd Fellows Getty’s Lodge nr 11, jak można sądzić po skomponowanej przez niego, a wydanej w 1841 pieśni dedykowanej Wielkiej Loży Stanu Nowy Jork. <br/><br/> |
| − | Ożeniony około 1825 | + | Ożeniony około 1825, miał syna Benjamina F(erdinanda?) (ur. 1827), trąbomistrza, który w latach 1852–1858 prowadził w Nowym Orleanie filię wytwórni ojca, oraz córkę Adelinę (ur. 1830). Ponowny związek zawarł około 1847 z Cathariną (ur. około 1818 we Francji), miał z niego córki: Emmę (ur. 1848), Minnie (ur. 1853), Carolinę (ur. 1855) i Catharinę (ur. 1857). <br/><br/> |
Jego instrumenty zachowały się w wielu amerykańskich kolekcjach i muzeach, najczęściej sygnowane: [jednorożec] / „C. G. CHRISTMAN / 404 / PEARL ST / NEW-YORK”). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Jego instrumenty zachowały się w wielu amerykańskich kolekcjach i muzeach, najczęściej sygnowane: [jednorożec] / „C. G. CHRISTMAN / 404 / PEARL ST / NEW-YORK”). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:48, 8 wrz 2022
CARL (Charles) GOTTLIEB CHRISTMANN (Christman, Cristman; 20 X 1799 Gdańsk – 29 X 1884 Nowy Jork), trąbomistrz, lutmistrz. Syn i uczeń Benjamina Gottfrieda Christmanna, brat Benjamina Ferdinanda Christmanna. Od 27 IX 1876 naturalizowany obywatel USA. W latach 1823–1858 prowadził wytwórnię instrumentów dętych, a także akordeonów, harmonii, pianin, gitar i kontrabasów w Nowym Jorku, od 1852 również filię w Nowym Orleanie. Posiadał patent nr 69 689 z 1849 na ulepszone oklapowanie w instrumentach dętych drewnianych. Uczestniczył między innymi w wystawach przemysłowych w Filadelfii w latach 1928–1931, w Nowym Jorku – w 1835 (flety, klarnety, rogi pocztowe, trąbka nagrodzone srebrnym medalem), 1844 (kontrabas – srebrny medal), 1845 (flety, klarnety, gitary – srebrny medal), 1846 (dwie gitary, trzy klarnety, pięć fletów, w tym szesnastoklapowy, bugla oklapowana – nagrodzone dyplomami), 1850 (dyplom za flet diatoniczny, srebrny medal za instrumenty dęte mosiężne, klarnet i obój), w 1851 jako juror, 1853 (srebrny medal za flety diatoniczny i Böhma, buglę, kornet i klarnety), w Bostonie w roku 1837 (srebrny medal za flet dziesięcioklapowy) i w 1841. W 1855 jego produkcja roczna osiągnęła wartość 10 000 dolarów. Był także wydawcą nut (około 120 zbiorów i partytur). Po dorobieniu się majątku w 1858 przeszedł na emeryturę i osiadł w Brooklynie. W 1850 posiadał nieruchomości warte 3000 dolarów, w 1860 – 4000, 1870 – 6000.
Aktywny mason, sekretarz (1835–1837) i starszy strażnik (1838) Niemieckiej Zjednoczonej Loży (German Union Lodge) nr 322, sekretarz Loży Pitagorasa nr 86 (1841) i mistrz Niemieckiej Zjednoczonej Loży nr 54 (1846). Prawdopodobnie członek Odd Fellows Getty’s Lodge nr 11, jak można sądzić po skomponowanej przez niego, a wydanej w 1841 pieśni dedykowanej Wielkiej Loży Stanu Nowy Jork.
Ożeniony około 1825, miał syna Benjamina F(erdinanda?) (ur. 1827), trąbomistrza, który w latach 1852–1858 prowadził w Nowym Orleanie filię wytwórni ojca, oraz córkę Adelinę (ur. 1830). Ponowny związek zawarł około 1847 z Cathariną (ur. około 1818 we Francji), miał z niego córki: Emmę (ur. 1848), Minnie (ur. 1853), Carolinę (ur. 1855) i Catharinę (ur. 1857).
Jego instrumenty zachowały się w wielu amerykańskich kolekcjach i muzeach, najczęściej sygnowane: [jednorożec] / „C. G. CHRISTMAN / 404 / PEARL ST / NEW-YORK”).
