MATHESIUS JOHANN, profesor Gimnazjum Akademickiego
(Utworzył nową stronę „{{paper}} MATHESIUS JOHANN (29 VIII 1544 Joachimsthal (Joachimów), Czechy – przed 14 i 1607 Gdańsk), lekarz. Syn pastora luterańskiego. Od 1552 studiował na un...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | '''JOHANN MATHESIUS''' (29 VIII 1544 Joachimsthal (Joachimów), Czechy – przed 14 I 1607 Gdańsk), lekarz. Syn pastora luterańskiego. Od 1552 studiował na uniw. w Wittenberdze, od 1564 mgr filozofii, nast. studiował medycynę we Włoszech i we Francji. W 1577 uzyskał doktorat z medycyny na uniw. w Wittenberdze, gdzie nast. pracował jako prof. anatomii, dziekan Collegium Medicum. Zyskał rozgłos dzięki sporządzonemu przez siebie szkieletowi człowieka. W 1582 zmuszony do opuszczenia Wittenbergi (zapewne z uwagi na sprzyjanie kalwinizmowi), został lekarzem ks. pomor. Barnima w Darło- wie. W 1584 został powołany przez rektora q Gim- nazjum Akademickiego q Jacoba Fabriciusa do kierowania katedrą anatomii i medycyny (q Ka- tedra Anatomii Gimnazjum Akademickiego). Po przybyciu do Gd. objął funkcję także q fizyka (lekarza) miejskiego. Uważany za jednego z twórców tzw. gd. szkoły anatomicznej. Publikował również prace o zapobieganiu i zwalczaniu epidemii duru plamistego i czarnej ospy. Był uznanym lekarzem, za zgodą władz Gd. leczył m.in. księcia prus. Alberta Fryderyka, starostę sztumskiego Fabiana Czemę, późniejszego wojewodę malborskiego i chełmińskiego Jana Wejhera. W 1603, po wylewie krwi do mózgu i paraliżu, zrezygnował z pracy. Pochowany w q kośc. św. Trójcy. Jego syn Johannes (1582–1652), uczeń Gimnazjum Akademickiego, był lekarzem miejskim w Toruniu i nadwornym lekarzem króla pol. Zygmunta III Wazy. [[Category: Encyklopedia]] | |
Wersja z 20:11, 24 lut 2013
JOHANN MATHESIUS (29 VIII 1544 Joachimsthal (Joachimów), Czechy – przed 14 I 1607 Gdańsk), lekarz. Syn pastora luterańskiego. Od 1552 studiował na uniw. w Wittenberdze, od 1564 mgr filozofii, nast. studiował medycynę we Włoszech i we Francji. W 1577 uzyskał doktorat z medycyny na uniw. w Wittenberdze, gdzie nast. pracował jako prof. anatomii, dziekan Collegium Medicum. Zyskał rozgłos dzięki sporządzonemu przez siebie szkieletowi człowieka. W 1582 zmuszony do opuszczenia Wittenbergi (zapewne z uwagi na sprzyjanie kalwinizmowi), został lekarzem ks. pomor. Barnima w Darło- wie. W 1584 został powołany przez rektora q Gim- nazjum Akademickiego q Jacoba Fabriciusa do kierowania katedrą anatomii i medycyny (q Ka- tedra Anatomii Gimnazjum Akademickiego). Po przybyciu do Gd. objął funkcję także q fizyka (lekarza) miejskiego. Uważany za jednego z twórców tzw. gd. szkoły anatomicznej. Publikował również prace o zapobieganiu i zwalczaniu epidemii duru plamistego i czarnej ospy. Był uznanym lekarzem, za zgodą władz Gd. leczył m.in. księcia prus. Alberta Fryderyka, starostę sztumskiego Fabiana Czemę, późniejszego wojewodę malborskiego i chełmińskiego Jana Wejhera. W 1603, po wylewie krwi do mózgu i paraliżu, zrezygnował z pracy. Pochowany w q kośc. św. Trójcy. Jego syn Johannes (1582–1652), uczeń Gimnazjum Akademickiego, był lekarzem miejskim w Toruniu i nadwornym lekarzem króla pol. Zygmunta III Wazy.
