MAŁA ZBROJOWNIA
(Utworzył nową stronę „{{paper}} Mała Zbrojownia, około 1900[[File:Mała Zbrojownia, Matthaeus Deisch, 1761–1765.JPG|thumb|Mała Zbrojo...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | [[File:Mała Zbrojownia, około 1900.JPG|thumb|Mała Zbrojownia, około 1900]][[File:Mała Zbrojownia, Matthaeus Deisch, 1761–1765.JPG|thumb|Mała Zbrojownia, Matthaeus Deisch, 1761–1765]]MAŁA ZBROJOWNIA, zw. też Nową Zbrojownią (Neues Zeughaus), q | + | [[File:Mała Zbrojownia, około 1900.JPG|thumb|Mała Zbrojownia, około 1900]] |
| + | [[File:Mała Zbrojownia, Matthaeus Deisch, 1761–1765.JPG|thumb|Mała Zbrojownia, Matthaeus Deisch, 1761–1765]] | ||
| + | '''MAŁA ZBROJOWNIA''', zw. też Nową Zbrojownią (Neues Zeughaus), q pl. Wałowy 15. Dawny arsenał, położony na q Starym Przedmieściu, w płd.-zach. narożniku pierścienia q fortyfikacji. Wzniesiona 1643–45 wg projektu q Georga Strakowskiego, z przeznaczeniem na magazyn ciężkich dział, które obok kul armatnich gromadzone były na parterze, w obszernym, jednoprzestrzennym pomieszczeniu, podzielonym 6 słupami, dźwigającymi podciąg, na którym opierały się belki stropowe. Na podciągu zawieszano lżejszą broń, elementy uzbrojenia ochronnego, które zapełniały również ściany. Na piętrze składowano pistolety, muszkiety i siodła dla kawalerii, przechowywano obiekty o znacznych gabarytach, np. w końcu XVII w. elementy dekoracji ozdabiających trasę przejazdu władców pol. Wzniesiona jako dwukondygnacyjny budynek o pow. ok. 1500 m² przyziemia i takiej samej poddasza zwieńczonego 8 szczytami. Dach złożony z 2 części ustawionych wzdłuż i 2 krótszych, umieszczonych prostopadle względem osi budynku. Nie otrzymała tak efektownego wystroju fasad jak q Wielka Zbrojownia. Dekoracje umieszczono na obramowaniach 6 bram, na zwieńczeniach 8 szczytów – w postaci płonących kul – i na fasadzie wsch., na której umieszczono efektowny q herb Gd., podtrzymywany przez 2 lwy, pod którym widnieje data ukończenia budowy: 1645. W 1. poł. XIX w. przebudowana: zlikwidowano poprzeczne części dachów, szczyty na ich zakończeniach i bramy od strony placu musztry (plac Wałowy), przekształcono pozostałe wejścia. W 1945 częściowo spłonęła; przetrwały ściany dolnej kondygnacji (w tym i płyta z herbem Gd.). Odbudowana w formie z XVII w., wraz z pełnym odtworzeniem kształtu dachu i zlikwidowanych bram; nie zrekonstruowano dekoracji szczytów. Służyła różnym celom, m.in. do 1993 jako baza przedsięb. taksówkowego. Od 1994 użytkowana przez Wydz. Rzeźby q ASP. {{author: TD}} [[Category: Encyklopedia]] | ||
Wersja z 19:14, 24 lut 2013
MAŁA ZBROJOWNIA, zw. też Nową Zbrojownią (Neues Zeughaus), q pl. Wałowy 15. Dawny arsenał, położony na q Starym Przedmieściu, w płd.-zach. narożniku pierścienia q fortyfikacji. Wzniesiona 1643–45 wg projektu q Georga Strakowskiego, z przeznaczeniem na magazyn ciężkich dział, które obok kul armatnich gromadzone były na parterze, w obszernym, jednoprzestrzennym pomieszczeniu, podzielonym 6 słupami, dźwigającymi podciąg, na którym opierały się belki stropowe. Na podciągu zawieszano lżejszą broń, elementy uzbrojenia ochronnego, które zapełniały również ściany. Na piętrze składowano pistolety, muszkiety i siodła dla kawalerii, przechowywano obiekty o znacznych gabarytach, np. w końcu XVII w. elementy dekoracji ozdabiających trasę przejazdu władców pol. Wzniesiona jako dwukondygnacyjny budynek o pow. ok. 1500 m² przyziemia i takiej samej poddasza zwieńczonego 8 szczytami. Dach złożony z 2 części ustawionych wzdłuż i 2 krótszych, umieszczonych prostopadle względem osi budynku. Nie otrzymała tak efektownego wystroju fasad jak q Wielka Zbrojownia. Dekoracje umieszczono na obramowaniach 6 bram, na zwieńczeniach 8 szczytów – w postaci płonących kul – i na fasadzie wsch., na której umieszczono efektowny q herb Gd., podtrzymywany przez 2 lwy, pod którym widnieje data ukończenia budowy: 1645. W 1. poł. XIX w. przebudowana: zlikwidowano poprzeczne części dachów, szczyty na ich zakończeniach i bramy od strony placu musztry (plac Wałowy), przekształcono pozostałe wejścia. W 1945 częściowo spłonęła; przetrwały ściany dolnej kondygnacji (w tym i płyta z herbem Gd.). Odbudowana w formie z XVII w., wraz z pełnym odtworzeniem kształtu dachu i zlikwidowanych bram; nie zrekonstruowano dekoracji szczytów. Służyła różnym celom, m.in. do 1993 jako baza przedsięb. taksówkowego. Od 1994 użytkowana przez Wydz. Rzeźby q ASP.
