MAKURATH WANDA, dominikanka, pedagog
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | '''WANDA MAKURATH''' (5 V 1911 Stegna – 16 XII 1999 Gdańsk), pedagog. Córka Bernarda, pracownika gd. poczty przy Langgasse (ul. Długa), na krótko delegowanego do Stegny w charakterze listonosza, od 1911 z rodziną ponownie w Gd. W 1920 uczęszczała na kursy jęz. pol., uczyła się w nowo otwartej, pierwszej q szkole senackiej przy Johannisgasse (ul. Świętojańska). Od 1924 kontynuowała naukę w Seminarium Nauczycielskim we Lw., Złoczowie, Kielcach i 1934–37 w Skarszewach. W czasie studiów wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Dominika, przyjęła imię siostry Lucjany. Należała do q Gminy Polskiej i Związku Polaków. Od 17 IV 1937 nauczycielka w Szkole Powszechnej im. Józefa Czyżewskiego w Piekle, otwartej w nowo zbudowanym Domu Polskim dzięki staraniom q Gdańskiej Macierzy Szkolnej. Prowadziła lekcje śpiewu, inicjowała powstanie pol. stow. świeckich i rel., m.in.: chóru mieszanego, który 1938 wziął udział w zjeździe chórów pol. w Gd. Nauczała jęz. pol., prac ręcznych i gimnastyki, założyła drużyny ZHP dla dziewcząt i chłopców. Tuż przed II w. świat. szkoła i grono nauczycielskie stały się obiektem ataków bojówek nazistowskich. Aresztowana 1 IX 1939, przetrzymywana w więzieniach w Malborku i Elblągu. Na pocz. grudnia 1939 zwolniona, pod warunkiem opuszczenia Gd. i z zakazem nauczania. Okupację spędziła w klasztorach sióstr dominikanek w Generalnym Gubernatorstwie. Represje dotknęły jej ojca Bernarda, aresztowanego 1 IX 1939 w Gd., przetrzymywanego w q Victoriaschule, nast. osadzonego w q obozie Stutthof. Matka Marta, siostry i brat Alojzy 9 V 1940 razem z innymi pol. rodzinami zostali wysiedleni do Generalnego Gubernatorstwa, w okolice Lublina. Po zakończeniu II w. świat. wystąpiła ze Zgromadzenia Sióstr św. Dominika. Wobec braku zgody władz na jej pobyt w Gd., do 1956 pracowała jako nauczycielka na Górnym Śląsku. Po powrocie do Gd. 1956–68 (emerytura) zatrudniona w SP nr 27. Jako emerytka pracowała w sekcji hist. i opiekuńczej ZNP, działała w Polskim Komitecie Pomocy Społecznej. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP, odznaką „Za zasługi dla Ziemi Gdańskiej”. Pochowana na q cment. Srebrzysko. {{author: EG}} [[Category: Encyklopedia]] | |
Wersja z 18:45, 24 lut 2013
WANDA MAKURATH (5 V 1911 Stegna – 16 XII 1999 Gdańsk), pedagog. Córka Bernarda, pracownika gd. poczty przy Langgasse (ul. Długa), na krótko delegowanego do Stegny w charakterze listonosza, od 1911 z rodziną ponownie w Gd. W 1920 uczęszczała na kursy jęz. pol., uczyła się w nowo otwartej, pierwszej q szkole senackiej przy Johannisgasse (ul. Świętojańska). Od 1924 kontynuowała naukę w Seminarium Nauczycielskim we Lw., Złoczowie, Kielcach i 1934–37 w Skarszewach. W czasie studiów wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr św. Dominika, przyjęła imię siostry Lucjany. Należała do q Gminy Polskiej i Związku Polaków. Od 17 IV 1937 nauczycielka w Szkole Powszechnej im. Józefa Czyżewskiego w Piekle, otwartej w nowo zbudowanym Domu Polskim dzięki staraniom q Gdańskiej Macierzy Szkolnej. Prowadziła lekcje śpiewu, inicjowała powstanie pol. stow. świeckich i rel., m.in.: chóru mieszanego, który 1938 wziął udział w zjeździe chórów pol. w Gd. Nauczała jęz. pol., prac ręcznych i gimnastyki, założyła drużyny ZHP dla dziewcząt i chłopców. Tuż przed II w. świat. szkoła i grono nauczycielskie stały się obiektem ataków bojówek nazistowskich. Aresztowana 1 IX 1939, przetrzymywana w więzieniach w Malborku i Elblągu. Na pocz. grudnia 1939 zwolniona, pod warunkiem opuszczenia Gd. i z zakazem nauczania. Okupację spędziła w klasztorach sióstr dominikanek w Generalnym Gubernatorstwie. Represje dotknęły jej ojca Bernarda, aresztowanego 1 IX 1939 w Gd., przetrzymywanego w q Victoriaschule, nast. osadzonego w q obozie Stutthof. Matka Marta, siostry i brat Alojzy 9 V 1940 razem z innymi pol. rodzinami zostali wysiedleni do Generalnego Gubernatorstwa, w okolice Lublina. Po zakończeniu II w. świat. wystąpiła ze Zgromadzenia Sióstr św. Dominika. Wobec braku zgody władz na jej pobyt w Gd., do 1956 pracowała jako nauczycielka na Górnym Śląsku. Po powrocie do Gd. 1956–68 (emerytura) zatrudniona w SP nr 27. Jako emerytka pracowała w sekcji hist. i opiekuńczej ZNP, działała w Polskim Komitecie Pomocy Społecznej. Odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim OOP, odznaką „Za zasługi dla Ziemi Gdańskiej”. Pochowana na q cment. Srebrzysko.
