ŁOMOWSKI MIECZYSŁAW, lekkoatleta, olimpijczyk
(Utworzył nową stronę „{{paper}} ŁOMOWSKI MIECZYSŁAW (19 IX 1914 Wilno – 15 X 1969 wypadek samochodowy pod Gniewem), lekkoatleta, miotacz, ps. Żubr. Absolwent wileńskiej Państwowej ...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | '''MIECZYSŁAW ŁOMOWSKI''' (19 IX 1914 Wilno – 15 X 1969 wypadek samochodowy pod Gniewem), lekkoatleta, miotacz, ps. Żubr. Absolwent wileńskiej Państwowej Szkoły Technicznej, zawodnik klubów wileńskich (KPW Ognisko, WKS Śmigły, AZS), 1939 reprezentant Polski w lekkoatletycznym meczu z Litwą. W Gd. od września 1945, pracował w Biurze Odbudowy Portów, zawodnik Lechii (1945–51, klubu pod nazwami BOP, Lechia, Budowlani) i Wybrzeża (1952–58, klubu pod nazwami Gwardia i Wybrzeże). Uczestnik ME 1948 w Oslo i IO 1948 w Londynie (chorąży pol. ekipy), gdzie w pchnięciu kulą zajął IV miejsce. Trzykrotny mistrz Polski w pchnięciu kulą 1947–49 i pięciokrotny w rzucie dyskiem (1947–49, 1951, 1953). Dwukrotny rekordzista Polski w pchnięciu kulą (1951: 16,15 m; 1955: 16,25 m), dwukrotny rekordzista Polski w rzucie dyskiem (1948: 47,46 m; 1955: 48,77 m). W 1950–54 siedmiokrotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych, 13 startów, 5 zwycięstw indywidualnych. Po zakończeniu kariery sportowej trener GKS Wybrzeże i działacz Komisji Szkoleniowej i Dyscyplinarnej Gd. Okręgowego Związku Lekkiej Atletyki. Pochowany na cment. Srebrzysko. [[Category: Encyklopedia]] | |
Wersja z 18:13, 24 lut 2013
MIECZYSŁAW ŁOMOWSKI (19 IX 1914 Wilno – 15 X 1969 wypadek samochodowy pod Gniewem), lekkoatleta, miotacz, ps. Żubr. Absolwent wileńskiej Państwowej Szkoły Technicznej, zawodnik klubów wileńskich (KPW Ognisko, WKS Śmigły, AZS), 1939 reprezentant Polski w lekkoatletycznym meczu z Litwą. W Gd. od września 1945, pracował w Biurze Odbudowy Portów, zawodnik Lechii (1945–51, klubu pod nazwami BOP, Lechia, Budowlani) i Wybrzeża (1952–58, klubu pod nazwami Gwardia i Wybrzeże). Uczestnik ME 1948 w Oslo i IO 1948 w Londynie (chorąży pol. ekipy), gdzie w pchnięciu kulą zajął IV miejsce. Trzykrotny mistrz Polski w pchnięciu kulą 1947–49 i pięciokrotny w rzucie dyskiem (1947–49, 1951, 1953). Dwukrotny rekordzista Polski w pchnięciu kulą (1951: 16,15 m; 1955: 16,25 m), dwukrotny rekordzista Polski w rzucie dyskiem (1948: 47,46 m; 1955: 48,77 m). W 1950–54 siedmiokrotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych, 13 startów, 5 zwycięstw indywidualnych. Po zakończeniu kariery sportowej trener GKS Wybrzeże i działacz Komisji Szkoleniowej i Dyscyplinarnej Gd. Okręgowego Związku Lekkiej Atletyki. Pochowany na cment. Srebrzysko.
