ARENDT OTTO EPHRAIM, fortepianmistrz
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
m (Blazejsliwinski przeniósł stronę ARENDT OTTO EPHRAIM na ARENDT OTTO EPHRAIM, fortepianmistrz, bez pozostawienia przekierowania pod starym tytułem) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''OTTO EPHRAIM ARENDT''' (około 1812 – po 1856), fortepianmistrz, organmistrz. Syn i uczeń [[ARENDT CHRISTIAN EPHRAIM | Christiana Ephraima Arendta]]. Od około 1836 współpracował w Gdańsku ze swoim szwagrem [[WISZNIEWSKI FRIEDRICH BENJAMIN | Friedrichem Benjaminem Wiszniewskim jr]], rok przed jego śmiercią (1854), a następnie do 6 II 1856 prowadził wytwórnię fortepianów na rzecz wdowy po nim, swojej siostry Mathildy Emilii. Złożył rezygnacje i wyjechał do Tylży. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | + | '''OTTO EPHRAIM ARENDT''' (około 1812 – po 1856), fortepianmistrz, organmistrz. Syn i uczeń [[ARENDT CHRISTIAN EPHRAIM, fortepianmistrz | Christiana Ephraima Arendta]]. Od około 1836 współpracował w Gdańsku ze swoim szwagrem [[WISZNIEWSKI FRIEDRICH BENJAMIN | Friedrichem Benjaminem Wiszniewskim jr]], rok przed jego śmiercią (1854), a następnie do 6 II 1856 prowadził wytwórnię fortepianów na rzecz wdowy po nim, swojej siostry Mathildy Emilii. Złożył rezygnacje i wyjechał do Tylży. {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
'''Bibliografia''':<br/> | '''Bibliografia''':<br/> | ||
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 101 z 2 V 1856, s. 1119; nr 102 z 3 V 1856, s. 1140 (podziękowania przed opuszczeniem Gdańska).<br/> | „Danziger Intelligenzblatt”, nr 101 z 2 V 1856, s. 1119; nr 102 z 3 V 1856, s. 1140 (podziękowania przed opuszczeniem Gdańska).<br/> | ||
Wersja z 09:41, 28 sie 2022
OTTO EPHRAIM ARENDT (około 1812 – po 1856), fortepianmistrz, organmistrz. Syn i uczeń Christiana Ephraima Arendta. Od około 1836 współpracował w Gdańsku ze swoim szwagrem Friedrichem Benjaminem Wiszniewskim jr, rok przed jego śmiercią (1854), a następnie do 6 II 1856 prowadził wytwórnię fortepianów na rzecz wdowy po nim, swojej siostry Mathildy Emilii. Złożył rezygnacje i wyjechał do Tylży.
Bibliografia:
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 101 z 2 V 1856, s. 1119; nr 102 z 3 V 1856, s. 1140 (podziękowania przed opuszczeniem Gdańska).
