LIKIERY
Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
− | [[File:Wnętrze probierni wódek Der Lachs przy ul. Szerokiej.JPG|thumb|Wnętrze probierni wódek Der Lachs przy ul. Szerokiej]][[File:Reklama gdańskiej wytwórni wódek i likierów Der Lachs, producenta Goldwassera, 1900.JPG|thumb|Reklama gdańskiej wytwórni wódek i likierów Der Lachs, producenta Goldwassera, 1900]]'''LIKIERY''', od pocz. XIX w., obok piwa i wina, jeden z najpopularniejszych napojów alkoholowych w Gd. W 1. poł. XIX w. ich produkcję zdominowali menonici, gł. ze Starych Szkotów, trudniący się destylacją spirytusu i produkcją napojów alkoholowych. W 2. poł. XIX w. powstały specjalistyczne firmy zajmujące się ich wyrobem. Produkowano je z destylowanego spirytusu z dodatkiem cukru, soków, nalewek owocowych i korzennych oraz olejków eterycznych. Ich skład był najbardziej strzeżoną tajemnicą danej firmy. Różniły się kolorem, smakiem i substancjami zapachowymi. Zawierały od 25% do 45% alkoholu. Sprzedawane były w butelkach o kształcie charakterystycznym dla danego zakładu, z firmowymi etykietami; pito je także z firmowych kieliszków. Sprzedaż prowadzono w lokalach firmowych, restauracjach i w handlu detalicznym, były także przedmiotem eksportu. Obok wytworów gd. firm najpopularniejszym likierem spożywanym do 1945 był Machandel. {{author: MrGl }} | + | [[File:Wnętrze probierni wódek Der Lachs przy ul. Szerokiej.JPG|thumb|Wnętrze probierni wódek Der Lachs przy ul. Szerokiej]][[File:Reklama gdańskiej wytwórni wódek i likierów Der Lachs, producenta Goldwassera, 1900.JPG|thumb|Reklama gdańskiej wytwórni wódek i likierów Der Lachs, producenta Goldwassera, 1900]]'''LIKIERY''', od pocz. XIX w., obok piwa i wina, jeden z najpopularniejszych napojów alkoholowych w Gd. W 1. poł. XIX w. ich produkcję zdominowali menonici, gł. ze Starych Szkotów, trudniący się destylacją spirytusu i produkcją napojów alkoholowych. W 2. poł. XIX w. powstały specjalistyczne firmy zajmujące się ich wyrobem. Produkowano je z destylowanego spirytusu z dodatkiem cukru, soków, nalewek owocowych i korzennych oraz olejków eterycznych. Ich skład był najbardziej strzeżoną tajemnicą danej firmy. Różniły się kolorem, smakiem i substancjami zapachowymi. Zawierały od 25% do 45% alkoholu. Sprzedawane były w butelkach o kształcie charakterystycznym dla danego zakładu, z firmowymi etykietami; pito je także z firmowych kieliszków. Sprzedaż prowadzono w lokalach firmowych, restauracjach i w handlu detalicznym, były także przedmiotem eksportu. Obok wytworów gd. firm najpopularniejszym likierem spożywanym do 1945 był Machandel. {{author: MrGl}} <br /><br /> Tabela: Wytwórnie likierów w latach 1800–1945 (wybór) [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 16:53, 24 lut 2013
LIKIERY, od pocz. XIX w., obok piwa i wina, jeden z najpopularniejszych napojów alkoholowych w Gd. W 1. poł. XIX w. ich produkcję zdominowali menonici, gł. ze Starych Szkotów, trudniący się destylacją spirytusu i produkcją napojów alkoholowych. W 2. poł. XIX w. powstały specjalistyczne firmy zajmujące się ich wyrobem. Produkowano je z destylowanego spirytusu z dodatkiem cukru, soków, nalewek owocowych i korzennych oraz olejków eterycznych. Ich skład był najbardziej strzeżoną tajemnicą danej firmy. Różniły się kolorem, smakiem i substancjami zapachowymi. Zawierały od 25% do 45% alkoholu. Sprzedawane były w butelkach o kształcie charakterystycznym dla danego zakładu, z firmowymi etykietami; pito je także z firmowych kieliszków. Sprzedaż prowadzono w lokalach firmowych, restauracjach i w handlu detalicznym, były także przedmiotem eksportu. Obok wytworów gd. firm najpopularniejszym likierem spożywanym do 1945 był Machandel.Tabela: Wytwórnie likierów w latach 1800–1945 (wybór)