FABER ELSA, pisarka
| Linia 5: | Linia 5: | ||
'''ELSA FABER''' (4 II 1890 Gdańsk – 4 IX 1980 Getynga), córka [[BOCKELMANN KARL ALBERT von | Karla Alberta Bockelmanna]] ([[MENONICI | menonici]]). Z wykształcenia pielęgniarka (podczas I wojny światowej w niemieckich szpitalach na froncie wschodnim); pisarka, autorka [[LEGENDY GDAŃSKIE| legend gdańskich]] i popularnych bajek, również opartych często na motywach gdańskich: ''Danziger Märchen'' (1921, wyd. 3: 1940), ''Fern dem Alltag. Aus dem Wandertagebuch einer Märchenfrau'' (1925), ''Zwölf Märchen für Kinder'' (1925), ''Danziger Märchenbuch'' (1927). Bajki publikowała też w prasie. Określana żartobliwie jako „gdańska ciocia bajkowa” (Danziger Märchentante).<br/><br/> | '''ELSA FABER''' (4 II 1890 Gdańsk – 4 IX 1980 Getynga), córka [[BOCKELMANN KARL ALBERT von | Karla Alberta Bockelmanna]] ([[MENONICI | menonici]]). Z wykształcenia pielęgniarka (podczas I wojny światowej w niemieckich szpitalach na froncie wschodnim); pisarka, autorka [[LEGENDY GDAŃSKIE| legend gdańskich]] i popularnych bajek, również opartych często na motywach gdańskich: ''Danziger Märchen'' (1921, wyd. 3: 1940), ''Fern dem Alltag. Aus dem Wandertagebuch einer Märchenfrau'' (1925), ''Zwölf Märchen für Kinder'' (1925), ''Danziger Märchenbuch'' (1927). Bajki publikowała też w prasie. Określana żartobliwie jako „gdańska ciocia bajkowa” (Danziger Märchentante).<br/><br/> | ||
| − | Po | + | Po 1945 w Niemczech; publikowała bajki w ziomkowskich czasopismach. W 1966 otrzymała przyznawaną przez ziomkostwo gdańszczan ([[BUND DER DANZIGER| Bund der Danziger]]) nagrodę Danziger Kulturpreis. Była żoną [[FABER WALTHER | Walthera Fabera]]. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] |
Wersja z 19:27, 4 sie 2022
ELSA FABER (4 II 1890 Gdańsk – 4 IX 1980 Getynga), córka Karla Alberta Bockelmanna ( menonici). Z wykształcenia pielęgniarka (podczas I wojny światowej w niemieckich szpitalach na froncie wschodnim); pisarka, autorka legend gdańskich i popularnych bajek, również opartych często na motywach gdańskich: Danziger Märchen (1921, wyd. 3: 1940), Fern dem Alltag. Aus dem Wandertagebuch einer Märchenfrau (1925), Zwölf Märchen für Kinder (1925), Danziger Märchenbuch (1927). Bajki publikowała też w prasie. Określana żartobliwie jako „gdańska ciocia bajkowa” (Danziger Märchentante).
Po 1945 w Niemczech; publikowała bajki w ziomkowskich czasopismach. W 1966 otrzymała przyznawaną przez ziomkostwo gdańszczan ( Bund der Danziger) nagrodę Danziger Kulturpreis. Była żoną Walthera Fabera.
