EGGERT JOHANN CARL WILHELM, fortepianmistrz
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''JOHANN CARL WILHELM EGGERT''' (31 V 1827 Gdańsk – 8 XI 1895 Gdańsk), fortepianmistrz, organmistrz. Wnuk [[EGGERT SIMON DANIEL WILHELM | Simona Daniela Wilhelma Eggerta]], syn mieszkającego przy Breitgasse 15 (ul. Szeroka) Carla Simona (1794 – 9 VII 1831) drugiego organisty [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła | + | '''JOHANN CARL WILHELM EGGERT''' (31 V 1827 Gdańsk – 8 XI 1895 Gdańsk), fortepianmistrz, organmistrz. Wnuk [[EGGERT SIMON DANIEL WILHELM | Simona Daniela Wilhelma Eggerta]], syn mieszkającego przy Breitgasse 15 (ul. Szeroka) Carla Simona (1794 – 9 VII 1831) drugiego organisty [[KOŚCIÓŁ WNIEBOWZIĘCIA NAJŚWIĘTSZEJ MARII PANNY | kościoła Najświętszej Marii Panny]] i regulatora carillonu zegara [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratusza Głównego Miasta]] Gdańska oraz poślubionej przez niego 5 XI 1826 w kościele NMP Sabiny Renaty (1794–1880) z domu Gröning (1-voto Neumann – rozwiedziona), w latach 1867–1874 prowadzącej sklep z galanterią przy Breitgasse 1 (ul Szeroka). Brat Marii Henrietty (15 III 1829 – 3 XI 1897), żony [[SIEGEL HUGO EUGEN | Hugona Eugena Siegela]].<br/><br/> |
Od około 1857 notowany jako stroiciel i reparator w zakładzie przy Beutlergasse 4 (ul. Kaletnicza), od 1858 przy Pfefferstadt 41 (ul. Korzenna), od 1871 przy Baumgartschegasse 49 (ul. Heweliusza), 1890 właściciel składu fortepianów Heil. Geistgasse (ul. Św. Ducha) 129, 1895 notowany Reitbahn (ul. Bogusławskiego) 14, od 1890 właściciel składu fortepianów przy Heilige-Geist-Gasse 129 (ul. św. Ducha), w 1895 notowany Reitbahn 14 (ul. Bogusławskiego). W 1877 wygłosił odczyt ''Erfindung und Vervollkommnung des Klaviers''. W 1870 naprawiał klawikord z 1754 należący do Johanna Adolfa Hassa z Hamburga (obecnie w Muzeum Instrumentów w Poznaniu, nr inw. MNP I 1481). Był autorem zaginionego w czasie II wojny światowej rękopisu na temat gdańskich budowniczych instrumentów z lat 1741–1895 (2 tomy, 600 stron, rysunki, przykłady nutowe, reklamy i fotografie).<br/><br/> | Od około 1857 notowany jako stroiciel i reparator w zakładzie przy Beutlergasse 4 (ul. Kaletnicza), od 1858 przy Pfefferstadt 41 (ul. Korzenna), od 1871 przy Baumgartschegasse 49 (ul. Heweliusza), 1890 właściciel składu fortepianów Heil. Geistgasse (ul. Św. Ducha) 129, 1895 notowany Reitbahn (ul. Bogusławskiego) 14, od 1890 właściciel składu fortepianów przy Heilige-Geist-Gasse 129 (ul. św. Ducha), w 1895 notowany Reitbahn 14 (ul. Bogusławskiego). W 1877 wygłosił odczyt ''Erfindung und Vervollkommnung des Klaviers''. W 1870 naprawiał klawikord z 1754 należący do Johanna Adolfa Hassa z Hamburga (obecnie w Muzeum Instrumentów w Poznaniu, nr inw. MNP I 1481). Był autorem zaginionego w czasie II wojny światowej rękopisu na temat gdańskich budowniczych instrumentów z lat 1741–1895 (2 tomy, 600 stron, rysunki, przykłady nutowe, reklamy i fotografie).<br/><br/> | ||
Żonaty był z Pauliną Louisą (12 II 1831 – 25 IX 1859, zmarła na gorączkę porodową), siostrą Hugona Eugena Siegela, ojciec Jenny Louisy Constantii (26 IV 1858 – 11 X 1858) i syna (7–17 IX 1859). Ożenił ponownie 4 VII 1861 z Amalie Wilhelmine (około 1824 – przed 1895), córką gdańskiego igielnika Salomona Benjamina Restina i Henrietty z domu Brunatii (12 II 1796 – 17 I 1877). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | Żonaty był z Pauliną Louisą (12 II 1831 – 25 IX 1859, zmarła na gorączkę porodową), siostrą Hugona Eugena Siegela, ojciec Jenny Louisy Constantii (26 IV 1858 – 11 X 1858) i syna (7–17 IX 1859). Ożenił ponownie 4 VII 1861 z Amalie Wilhelmine (około 1824 – przed 1895), córką gdańskiego igielnika Salomona Benjamina Restina i Henrietty z domu Brunatii (12 II 1796 – 17 I 1877). {{author: BV}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> | ||
Wersja z 17:50, 21 lip 2022
JOHANN CARL WILHELM EGGERT (31 V 1827 Gdańsk – 8 XI 1895 Gdańsk), fortepianmistrz, organmistrz. Wnuk Simona Daniela Wilhelma Eggerta, syn mieszkającego przy Breitgasse 15 (ul. Szeroka) Carla Simona (1794 – 9 VII 1831) drugiego organisty kościoła Najświętszej Marii Panny i regulatora carillonu zegara Ratusza Głównego Miasta Gdańska oraz poślubionej przez niego 5 XI 1826 w kościele NMP Sabiny Renaty (1794–1880) z domu Gröning (1-voto Neumann – rozwiedziona), w latach 1867–1874 prowadzącej sklep z galanterią przy Breitgasse 1 (ul Szeroka). Brat Marii Henrietty (15 III 1829 – 3 XI 1897), żony Hugona Eugena Siegela.
Od około 1857 notowany jako stroiciel i reparator w zakładzie przy Beutlergasse 4 (ul. Kaletnicza), od 1858 przy Pfefferstadt 41 (ul. Korzenna), od 1871 przy Baumgartschegasse 49 (ul. Heweliusza), 1890 właściciel składu fortepianów Heil. Geistgasse (ul. Św. Ducha) 129, 1895 notowany Reitbahn (ul. Bogusławskiego) 14, od 1890 właściciel składu fortepianów przy Heilige-Geist-Gasse 129 (ul. św. Ducha), w 1895 notowany Reitbahn 14 (ul. Bogusławskiego). W 1877 wygłosił odczyt Erfindung und Vervollkommnung des Klaviers. W 1870 naprawiał klawikord z 1754 należący do Johanna Adolfa Hassa z Hamburga (obecnie w Muzeum Instrumentów w Poznaniu, nr inw. MNP I 1481). Był autorem zaginionego w czasie II wojny światowej rękopisu na temat gdańskich budowniczych instrumentów z lat 1741–1895 (2 tomy, 600 stron, rysunki, przykłady nutowe, reklamy i fotografie).
Żonaty był z Pauliną Louisą (12 II 1831 – 25 IX 1859, zmarła na gorączkę porodową), siostrą Hugona Eugena Siegela, ojciec Jenny Louisy Constantii (26 IV 1858 – 11 X 1858) i syna (7–17 IX 1859). Ożenił ponownie 4 VII 1861 z Amalie Wilhelmine (około 1824 – przed 1895), córką gdańskiego igielnika Salomona Benjamina Restina i Henrietty z domu Brunatii (12 II 1796 – 17 I 1877).
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk 1459/56 s. 65 nr 88; 1460/45 nr 167 s. 13-4; /55 nr 159; /133 nr 221 s. 19-20; /134 nr 260 s. 21-2; nr 265 s. 21-2; 1461/14, s. 13 nr 92; /71, s. 6 nr 59; /105 s. 15 nr 32; 1609/516 nr 2924.
„Danziger Intelligenzblatt”, 1857 nr 277 s. 4008; 1864 nr 243 s. 4521.
„Danziger Zeitung”, 1871 nr 7026, ogłoszenia.
