STOLZENBERG PAUL, śpiewak operowy
(dodanie logotypów) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
| − | '''PAUL STOLZENBERG''' (4 IV 1860 Würzburg, Dolna Frankonia – po 1893), śpiewak operowy o głosie barytonowym, aktor. Syn [[STOLZENBERG BENNO | Bennona Stolzenberga]], młodszy brat [[STOLZENBERG FANNY | Fanny Stolzenberg]]. W 1878 | + | '''PAUL STOLZENBERG''' (4 IV 1860 Würzburg, Dolna Frankonia – po 1893), śpiewak operowy o głosie barytonowym, aktor. Syn [[STOLZENBERG BENNO | Bennona Stolzenberga]], młodszy brat [[STOLZENBERG FANNY | Fanny Stolzenberg]]. W 1878 śpiewał w chórze Grand Théâtre w Amsterdamie, w latach 1883–1884 występował w [[TEATR MIEJSKI | Teatrze Miejskim]] w Gdańsku, 1884–1885 w teatrze dworskim w Schwerinie, 1885–1887 w teatrze miejskim w Trewirze, 1887–1889 w Koblencji, 1889–1891 w Ulm, 1891–1892 w Bremerhaven, 1892–1893 ponownie w gdańskim Teatrze Miejskim. W 1893 występował w teatrze w Strasburgu (Alzacja). Brak informacji o jego późniejszym życiu. <br/><br/> |
W czasie pierwszego pobytu w Gdańsku grał drugoplanowe postacie w operach, na przykład Masetta w ''Don Giovannim'' Wolfganga Amadeusza Mozarta, Rzymianina w ''Rienzim'' Richarda Wagnera (premiera 28 XI 1883), Moralesa w ''Carmen'' Georges’a Bizeta, Generała Leforta w ''Carze i cieśli'' Alberta Lortzinga, Sędziego w ''Marcie'' Friedricha Flotowa, i w operetkach, między innymi Korneta von Richthofena w ''Studencie żebraku'' Karla Millöckera (premiera 19 X 1883), oraz w sztukach teatralnych, między innymi Mopsusa w ''Opowieści zimowej'' Williama Shakespeare’a z muzyką Flotowa. W trakcie drugiego pobytu występował w operach, między innymi jako Figaro w ''Cyruliku sewilskim'' Gioacchina Rossiniego czy Hortensio w ''Die bezähmte Widerspänstige'' (''Złośnica poskromiona'') Hermanna Götza, i operetkach, choćby jako Falk w ''Zemście nietoperza'' Johanna Straussa, Jan Janicki w ''Studencie żebraku'' Millöckera, oraz w sztukach, na przykład Friedricha Schillera – jako Konrad Baumgarten w ''Wilhelmie Tellu'' i Hrabia Aubespine w ''Marii Stuart''. <br/><br/> | W czasie pierwszego pobytu w Gdańsku grał drugoplanowe postacie w operach, na przykład Masetta w ''Don Giovannim'' Wolfganga Amadeusza Mozarta, Rzymianina w ''Rienzim'' Richarda Wagnera (premiera 28 XI 1883), Moralesa w ''Carmen'' Georges’a Bizeta, Generała Leforta w ''Carze i cieśli'' Alberta Lortzinga, Sędziego w ''Marcie'' Friedricha Flotowa, i w operetkach, między innymi Korneta von Richthofena w ''Studencie żebraku'' Karla Millöckera (premiera 19 X 1883), oraz w sztukach teatralnych, między innymi Mopsusa w ''Opowieści zimowej'' Williama Shakespeare’a z muzyką Flotowa. W trakcie drugiego pobytu występował w operach, między innymi jako Figaro w ''Cyruliku sewilskim'' Gioacchina Rossiniego czy Hortensio w ''Die bezähmte Widerspänstige'' (''Złośnica poskromiona'') Hermanna Götza, i operetkach, choćby jako Falk w ''Zemście nietoperza'' Johanna Straussa, Jan Janicki w ''Studencie żebraku'' Millöckera, oraz w sztukach, na przykład Friedricha Schillera – jako Konrad Baumgarten w ''Wilhelmie Tellu'' i Hrabia Aubespine w ''Marii Stuart''. <br/><br/> | ||
| − | Około 1861 | + | Około 1861 poślubił Katharinę Burkart (ur. 17 XII 1862 Berlin). Mieli dwoje dzieci: córkę Ernę Malwinę Ellę Clarę (16 III 1890 Ulm – 30 XII 1892 Gdańsk) i syna Paula (ur. 25 IX 1891 Bremerhaven). W 1893 jego żona razem z synem mieszkała w Norkitten (Norkity, obecnie Mieżdureczje, obwód kaliningradzki). Brak informacji o ich późniejszym życiu. {{author: JMM}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | '''Bibliografia''':<br/> | ||
| + | Archiwum Państwowe Gdańsk, Prezydium Policji, sygn. 14, 4 (karta meldunkowa, daty i miejsca urodzenia żony i dzieci, miejsce pobytu żony i syna w Norkitten, informacja o pobycie w 1893 w Strasburgu); Akta Stanu Cywilnego 1609/441, nr 2886 (akt zgonu córki).<br/> | ||
| + | „Danziger Zeitung” 1883–1884; 1892–1893 (anonse i recenzje).<br/> | ||
| + | „Deutscher Bühnen-Almanach“ 1879, 1884, 1885, 1887, 1888, 1890. | ||
Wersja z 19:41, 10 lip 2022
PAUL STOLZENBERG (4 IV 1860 Würzburg, Dolna Frankonia – po 1893), śpiewak operowy o głosie barytonowym, aktor. Syn Bennona Stolzenberga, młodszy brat Fanny Stolzenberg. W 1878 śpiewał w chórze Grand Théâtre w Amsterdamie, w latach 1883–1884 występował w Teatrze Miejskim w Gdańsku, 1884–1885 w teatrze dworskim w Schwerinie, 1885–1887 w teatrze miejskim w Trewirze, 1887–1889 w Koblencji, 1889–1891 w Ulm, 1891–1892 w Bremerhaven, 1892–1893 ponownie w gdańskim Teatrze Miejskim. W 1893 występował w teatrze w Strasburgu (Alzacja). Brak informacji o jego późniejszym życiu.
W czasie pierwszego pobytu w Gdańsku grał drugoplanowe postacie w operach, na przykład Masetta w Don Giovannim Wolfganga Amadeusza Mozarta, Rzymianina w Rienzim Richarda Wagnera (premiera 28 XI 1883), Moralesa w Carmen Georges’a Bizeta, Generała Leforta w Carze i cieśli Alberta Lortzinga, Sędziego w Marcie Friedricha Flotowa, i w operetkach, między innymi Korneta von Richthofena w Studencie żebraku Karla Millöckera (premiera 19 X 1883), oraz w sztukach teatralnych, między innymi Mopsusa w Opowieści zimowej Williama Shakespeare’a z muzyką Flotowa. W trakcie drugiego pobytu występował w operach, między innymi jako Figaro w Cyruliku sewilskim Gioacchina Rossiniego czy Hortensio w Die bezähmte Widerspänstige (Złośnica poskromiona) Hermanna Götza, i operetkach, choćby jako Falk w Zemście nietoperza Johanna Straussa, Jan Janicki w Studencie żebraku Millöckera, oraz w sztukach, na przykład Friedricha Schillera – jako Konrad Baumgarten w Wilhelmie Tellu i Hrabia Aubespine w Marii Stuart.
Około 1861 poślubił Katharinę Burkart (ur. 17 XII 1862 Berlin). Mieli dwoje dzieci: córkę Ernę Malwinę Ellę Clarę (16 III 1890 Ulm – 30 XII 1892 Gdańsk) i syna Paula (ur. 25 IX 1891 Bremerhaven). W 1893 jego żona razem z synem mieszkała w Norkitten (Norkity, obecnie Mieżdureczje, obwód kaliningradzki). Brak informacji o ich późniejszym życiu.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Prezydium Policji, sygn. 14, 4 (karta meldunkowa, daty i miejsca urodzenia żony i dzieci, miejsce pobytu żony i syna w Norkitten, informacja o pobycie w 1893 w Strasburgu); Akta Stanu Cywilnego 1609/441, nr 2886 (akt zgonu córki).
„Danziger Zeitung” 1883–1884; 1892–1893 (anonse i recenzje).
„Deutscher Bühnen-Almanach“ 1879, 1884, 1885, 1887, 1888, 1890.
