KRUSZYŃSKI TADEUSZ, ksiądz katolicki, historyk sztuki
(Utworzył nową stronę „{{paper}} KRUSZYŃSKI TADEUSZ (1 III 1884 Dublany k. Lwowa – 23 VIII 1959 Zakopane), ksiądz katolicki, historyk sztuki, naukowiec. W 1903 ukończył III Gimnazjum...”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | + | '''TADEUSZ KRUSZYŃSKI''' (1 III 1884 Dublany k. Lwowa – 23 VIII 1959 Zakopane), ksiądz katolicki, historyk sztuki, naukowiec. W 1903 ukończył III Gimnazjum w Kr., nast. studiował na Wydz. Teologicznym UJ, 1907 jego absolwent, przyjął też święcenia kapłańskie. W 1911 w czasie pobytu na stypendium w Rzymie studiował historię sztuki. W 1912 uzyskał doktorat na UJ, dr hab. historii sztuki, od 1926 w ASP w Kr., 1929 na Wydz. Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lw. Od 1919 wykładowca na Wydz. Teologicznym UJ, 1930 doc., zast. prof. Od 6 XI 1939, wraz z innymi profesorami UJ, osadzony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, zwolniony w 1940. Po 1945 doc., 1954 prof. tytularny na Wydz. Teologicznym UJ. Po likwidacji wydziału przez władze, od 1 IX 1957 emeryt. Zginął w wypadku ulicznym w Zakopanym, tam pochowany. Prowadził badania nad sztuką Gd., sztuką wł., złotnictwem w zbiorach krakowskich (w tym w skarbcu Katedry Wawelskiej). Autor m.in. pierwszej popularnej pol. syntezy sztuki gd. oraz pol. przewodnika po mieście Stary Gdańsk i historia jego sztuki (1912), Sztuka i przemysł artystyczny (w: Gdańsk, przeszłość i teraźniejszość, 1929), Przewodnik po Gdańsku i okolicy z planem miasta i mapką okolicy (1914). Autor tłumaczenia wyboru wspomnień q Johanny Schopenhauer Gdańskie wspomnienia młodości (1957, wznowione przez q Fundację Gdańską 2010). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] | |
Wersja z 18:54, 23 lut 2013
TADEUSZ KRUSZYŃSKI (1 III 1884 Dublany k. Lwowa – 23 VIII 1959 Zakopane), ksiądz katolicki, historyk sztuki, naukowiec. W 1903 ukończył III Gimnazjum w Kr., nast. studiował na Wydz. Teologicznym UJ, 1907 jego absolwent, przyjął też święcenia kapłańskie. W 1911 w czasie pobytu na stypendium w Rzymie studiował historię sztuki. W 1912 uzyskał doktorat na UJ, dr hab. historii sztuki, od 1926 w ASP w Kr., 1929 na Wydz. Teologicznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lw. Od 1919 wykładowca na Wydz. Teologicznym UJ, 1930 doc., zast. prof. Od 6 XI 1939, wraz z innymi profesorami UJ, osadzony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen, zwolniony w 1940. Po 1945 doc., 1954 prof. tytularny na Wydz. Teologicznym UJ. Po likwidacji wydziału przez władze, od 1 IX 1957 emeryt. Zginął w wypadku ulicznym w Zakopanym, tam pochowany. Prowadził badania nad sztuką Gd., sztuką wł., złotnictwem w zbiorach krakowskich (w tym w skarbcu Katedry Wawelskiej). Autor m.in. pierwszej popularnej pol. syntezy sztuki gd. oraz pol. przewodnika po mieście Stary Gdańsk i historia jego sztuki (1912), Sztuka i przemysł artystyczny (w: Gdańsk, przeszłość i teraźniejszość, 1929), Przewodnik po Gdańsku i okolicy z planem miasta i mapką okolicy (1914). Autor tłumaczenia wyboru wspomnień q Johanny Schopenhauer Gdańskie wspomnienia młodości (1957, wznowione przez q Fundację Gdańską 2010).
