KRECHOWICZ JERZY, rektor Akademii Sztuk Pięknych

Z Encyklopedia Gdańska
(Różnice między wersjami)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania
Linia 1: Linia 1:
 
{{paper}}
 
{{paper}}
[[File:Jerzy_Krechowicz__Ragetime__z_cyklu_Transmutacje__2002.JPG|thumb|Jerzy Krechowicz ''Ragetime'', z cyklu ''Transmutacje'', 2002]]'''JERZY KRECHOWICZ'''(ur. 1937 Toki, Ukraina), malarz, grafik, reżyser scenograf, scenarzysta, pedagog. W 1962 absolwent malarstwa w PWSSP (q ASP), dyplom uzyskał w pracowni Stanisława Borysowskiego; od 1967 w pracowni grafiki użytkowej w Katedrze Grafiki na Wydz. Malarstwa (od 1971 na Wydz. Projektowania Plastycznego), od 1975 prowadził samodzielną pracownię podstaw projektowania graficznego w Katedrze Projektowania Graficznego (Wydz. Projektowania Plastycznego), od 1978 pracownię projektowania graficznego (na Wydz. Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, od 1981 Wydz. Malarstwa i Grafiki). W 1987–94 i 2002–06 kierował równocześnie Katedrą Projektowania Graficznego; 1996–2002 rektor PWSSP, od 1997 ASP. W l961 zainicjował działalność awangardowego q teatru Galeria. W latach 60. i 70. XX w. tworzył obrazy sztalugowe, polemicznie lub ironicznie nawiązujące do modnych tendencji, np. do malarstwa materii: ciemne, monochromatyczne prace o gęstej, drapieżnej powierzchni, sugerujące dosłowną tkaninę lub ekspresyjne, „organiczne” rysunki farbą drukarską. Ich swoistą kontynuacją były półabstrakcyjne obrazy z użyciem skóry oraz  skano-collages, reliefowe quasi-organiczne formy jakby ze zdegradowanych mechanizmów. Do pop-artu nawiązywały kompozycje w rodzaju collages, profuzyjne nagromadzenie szczegółów, cytatów masowej i artyst. ikonosfery. Ta technika charakterystyczna jest dla licznych prac z zakresu grafiki użytkowej, zwł. plakatów, w których obfitość szczegółów podporządkowuje plastyczna i zarazem semantyczna dominanta. Jako scenograf współpracował m.in. z: gd. Teatrem Rozmów (1962–64), q Państwową Operą Bałtycką (1972–75), q Teatrem Wybrzeże (1971), Teatrem Muzycznym w Gdyni (1979), Dramatycznym w Elblągu, q Teatrem Miniatura; współpracował (scenografia, konsultacja plast.) w spektaklach TV (1972, 1978). {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]]
+
[[File:Jerzy_Krechowicz__Ragetime__z_cyklu_Transmutacje__2002.JPG|thumb|Jerzy Krechowicz ''Ragetime'', z cyklu ''Transmutacje'', 2002]]'''JERZY KRECHOWICZ''' (ur. 1937 Toki, Ukraina), malarz, grafik, reżyser scenograf, scenarzysta, pedagog. W 1962 absolwent malarstwa w PWSSP (q ASP), dyplom uzyskał w pracowni Stanisława Borysowskiego; od 1967 w pracowni grafiki użytkowej w Katedrze Grafiki na Wydz. Malarstwa (od 1971 na Wydz. Projektowania Plastycznego), od 1975 prowadził samodzielną pracownię podstaw projektowania graficznego w Katedrze Projektowania Graficznego (Wydz. Projektowania Plastycznego), od 1978 pracownię projektowania graficznego (na Wydz. Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, od 1981 Wydz. Malarstwa i Grafiki). W 1987–94 i 2002–06 kierował równocześnie Katedrą Projektowania Graficznego; 1996–2002 rektor PWSSP, od 1997 ASP. W l961 zainicjował działalność awangardowego q teatru Galeria. W latach 60. i 70. XX w. tworzył obrazy sztalugowe, polemicznie lub ironicznie nawiązujące do modnych tendencji, np. do malarstwa materii: ciemne, monochromatyczne prace o gęstej, drapieżnej powierzchni, sugerujące dosłowną tkaninę lub ekspresyjne, „organiczne” rysunki farbą drukarską. Ich swoistą kontynuacją były półabstrakcyjne obrazy z użyciem skóry oraz  skano-collages, reliefowe quasi-organiczne formy jakby ze zdegradowanych mechanizmów. Do pop-artu nawiązywały kompozycje w rodzaju collages, profuzyjne nagromadzenie szczegółów, cytatów masowej i artyst. ikonosfery. Ta technika charakterystyczna jest dla licznych prac z zakresu grafiki użytkowej, zwł. plakatów, w których obfitość szczegółów podporządkowuje plastyczna i zarazem semantyczna dominanta. Jako scenograf współpracował m.in. z: gd. Teatrem Rozmów (1962–64), q Państwową Operą Bałtycką (1972–75), q Teatrem Wybrzeże (1971), Teatrem Muzycznym w Gdyni (1979), Dramatycznym w Elblągu, q Teatrem Miniatura; współpracował (scenografia, konsultacja plast.) w spektaklach TV (1972, 1978). {{author: EKA}} [[Category: Encyklopedia]]

Wersja z 18:53, 23 lut 2013

Plik:Jerzy Krechowicz Ragetime z cyklu Transmutacje 2002.JPG
Jerzy Krechowicz Ragetime, z cyklu Transmutacje, 2002
JERZY KRECHOWICZ (ur. 1937 Toki, Ukraina), malarz, grafik, reżyser scenograf, scenarzysta, pedagog. W 1962 absolwent malarstwa w PWSSP (q ASP), dyplom uzyskał w pracowni Stanisława Borysowskiego; od 1967 w pracowni grafiki użytkowej w Katedrze Grafiki na Wydz. Malarstwa (od 1971 na Wydz. Projektowania Plastycznego), od 1975 prowadził samodzielną pracownię podstaw projektowania graficznego w Katedrze Projektowania Graficznego (Wydz. Projektowania Plastycznego), od 1978 pracownię projektowania graficznego (na Wydz. Malarstwa, Grafiki i Rzeźby, od 1981 Wydz. Malarstwa i Grafiki). W 1987–94 i 2002–06 kierował równocześnie Katedrą Projektowania Graficznego; 1996–2002 rektor PWSSP, od 1997 ASP. W l961 zainicjował działalność awangardowego q teatru Galeria. W latach 60. i 70. XX w. tworzył obrazy sztalugowe, polemicznie lub ironicznie nawiązujące do modnych tendencji, np. do malarstwa materii: ciemne, monochromatyczne prace o gęstej, drapieżnej powierzchni, sugerujące dosłowną tkaninę lub ekspresyjne, „organiczne” rysunki farbą drukarską. Ich swoistą kontynuacją były półabstrakcyjne obrazy z użyciem skóry oraz skano-collages, reliefowe quasi-organiczne formy jakby ze zdegradowanych mechanizmów. Do pop-artu nawiązywały kompozycje w rodzaju collages, profuzyjne nagromadzenie szczegółów, cytatów masowej i artyst. ikonosfery. Ta technika charakterystyczna jest dla licznych prac z zakresu grafiki użytkowej, zwł. plakatów, w których obfitość szczegółów podporządkowuje plastyczna i zarazem semantyczna dominanta. Jako scenograf współpracował m.in. z: gd. Teatrem Rozmów (1962–64), q Państwową Operą Bałtycką (1972–75), q Teatrem Wybrzeże (1971), Teatrem Muzycznym w Gdyni (1979), Dramatycznym w Elblągu, q Teatrem Miniatura; współpracował (scenografia, konsultacja plast.) w spektaklach TV (1972, 1978). EKA
⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania