SCHULTZ DANIEL jr, artysta malarz
| Linia 4: | Linia 4: | ||
[[File:Georg Daniel Schultz jr, Kury i kogut, 1660–1670.JPG|thumb| Daniel Schultz ''Kury i kogut'', 1660–1670]] | [[File:Georg Daniel Schultz jr, Kury i kogut, 1660–1670.JPG|thumb| Daniel Schultz ''Kury i kogut'', 1660–1670]] | ||
| − | ''' | + | '''DANIEL SCHULTZ''' jr (1615 Gdańsk – między 14 a 20 X 1683 Gdańsk), artysta malarz, grafik (zob. [[MALARSTWO | malarstwo]]). Syn Augustina Schultza (zm. około 1627 Gdańsk) i poślubionej mu 15 III 1612 Anny, córki Hansa Bancke (zm. 27 IX 1632), po owdowieniu od marca 1628 żony browarnika z Hundegasse (ul. Ogarna) Michaela Gödtke (1603-1663). Miał rodzonego brata Jakuba i siostrę Reginę (zm. przed 1628) oraz troje rodzeństwa przyrodniego (zob. [[GÖDTKE DANIEL | Daniel Gödtke]]).<br/><br/> |
Starsi badacze przyjmowali, że początkowe nauki pobierał u stryja Daniela Schultza starszego (1612–1646), od 1631 mistrza w gdańskim cechu malarzy i portrecistów. Obecnie pokrewieństwo między obu Danielami jest uznawane co najwyżej za dopuszczalnie możliwe albo wprost kwestionowane, o kwestii nauki już się nie wspomina. Odbył podróż artystyczną po Niderlandach, w 1643 wpisany był do wykazu studentów uniwersytetu w Lejdzie. Pozostawał pod silnym wpływem malarzy holenderskich i flamandzkich. Po powrocie do Polski około 1648 portretował króla polskiego Jana Kazimierza, 10 III 1650 został mianowany nadwornym malarzem królewskim (z wysoką pensją). Jako malarz nadworny służył też królom polskim Michałowi Korybutowi Wiśniowieckiemu i Janowi III Sobieskiemu. Stworzył kilka wybitnych portretów Jana Kazimierza (znanych jest osiem, z lat 1648-1670), malował jego żonę Ludwikę Marię Gonzagę (około 1667), portrety Michała Korybuta Wiśniowieckiego i jego żony Eleonory Habsburżanki (około 1669), Jana III (około 1677), dworzan, postaci historycznych i obrazy o treści religijnej.<br/><br/> | Starsi badacze przyjmowali, że początkowe nauki pobierał u stryja Daniela Schultza starszego (1612–1646), od 1631 mistrza w gdańskim cechu malarzy i portrecistów. Obecnie pokrewieństwo między obu Danielami jest uznawane co najwyżej za dopuszczalnie możliwe albo wprost kwestionowane, o kwestii nauki już się nie wspomina. Odbył podróż artystyczną po Niderlandach, w 1643 wpisany był do wykazu studentów uniwersytetu w Lejdzie. Pozostawał pod silnym wpływem malarzy holenderskich i flamandzkich. Po powrocie do Polski około 1648 portretował króla polskiego Jana Kazimierza, 10 III 1650 został mianowany nadwornym malarzem królewskim (z wysoką pensją). Jako malarz nadworny służył też królom polskim Michałowi Korybutowi Wiśniowieckiemu i Janowi III Sobieskiemu. Stworzył kilka wybitnych portretów Jana Kazimierza (znanych jest osiem, z lat 1648-1670), malował jego żonę Ludwikę Marię Gonzagę (około 1667), portrety Michała Korybuta Wiśniowieckiego i jego żony Eleonory Habsburżanki (około 1669), Jana III (około 1677), dworzan, postaci historycznych i obrazy o treści religijnej.<br/><br/> | ||
Z Warszawy wyjeżdżał do między innymi Wiednia (1669), Paryża (1670), przyjmował zlecenia realizowane i w Gdańsku. W rodzinnym mieście był w 1650 – na zlecenie Rady Miasta przygotował wówczas dwa portrety króla Jana Kazimierza do stempli menniczych, ponadto w 1654 i 1660. Powrócił do Gdańska około 1669, przywiózł wówczas portret Jana Kazimierza i podarowany miastu przez tego króla obraz ''Bitwa pod Grunwaldem'', autorstwa Krzysztofa Boguszewskiego, który ozdobił Wielką Salę Wety (Sala Biała) w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]]. W 1670 na zlecenie Rady Miasta namalował portret króla Michała Wiśniowieckiego.<br/><br/> | Z Warszawy wyjeżdżał do między innymi Wiednia (1669), Paryża (1670), przyjmował zlecenia realizowane i w Gdańsku. W rodzinnym mieście był w 1650 – na zlecenie Rady Miasta przygotował wówczas dwa portrety króla Jana Kazimierza do stempli menniczych, ponadto w 1654 i 1660. Powrócił do Gdańska około 1669, przywiózł wówczas portret Jana Kazimierza i podarowany miastu przez tego króla obraz ''Bitwa pod Grunwaldem'', autorstwa Krzysztofa Boguszewskiego, który ozdobił Wielką Salę Wety (Sala Biała) w [[RATUSZ GŁÓWNEGO MIASTA | Ratuszu Głównego Miasta]]. W 1670 na zlecenie Rady Miasta namalował portret króla Michała Wiśniowieckiego.<br/><br/> | ||
Wersja z 10:44, 15 maj 2022
DANIEL SCHULTZ jr (1615 Gdańsk – między 14 a 20 X 1683 Gdańsk), artysta malarz, grafik (zob. malarstwo). Syn Augustina Schultza (zm. około 1627 Gdańsk) i poślubionej mu 15 III 1612 Anny, córki Hansa Bancke (zm. 27 IX 1632), po owdowieniu od marca 1628 żony browarnika z Hundegasse (ul. Ogarna) Michaela Gödtke (1603-1663). Miał rodzonego brata Jakuba i siostrę Reginę (zm. przed 1628) oraz troje rodzeństwa przyrodniego (zob. Daniel Gödtke).
Starsi badacze przyjmowali, że początkowe nauki pobierał u stryja Daniela Schultza starszego (1612–1646), od 1631 mistrza w gdańskim cechu malarzy i portrecistów. Obecnie pokrewieństwo między obu Danielami jest uznawane co najwyżej za dopuszczalnie możliwe albo wprost kwestionowane, o kwestii nauki już się nie wspomina. Odbył podróż artystyczną po Niderlandach, w 1643 wpisany był do wykazu studentów uniwersytetu w Lejdzie. Pozostawał pod silnym wpływem malarzy holenderskich i flamandzkich. Po powrocie do Polski około 1648 portretował króla polskiego Jana Kazimierza, 10 III 1650 został mianowany nadwornym malarzem królewskim (z wysoką pensją). Jako malarz nadworny służył też królom polskim Michałowi Korybutowi Wiśniowieckiemu i Janowi III Sobieskiemu. Stworzył kilka wybitnych portretów Jana Kazimierza (znanych jest osiem, z lat 1648-1670), malował jego żonę Ludwikę Marię Gonzagę (około 1667), portrety Michała Korybuta Wiśniowieckiego i jego żony Eleonory Habsburżanki (około 1669), Jana III (około 1677), dworzan, postaci historycznych i obrazy o treści religijnej.
Z Warszawy wyjeżdżał do między innymi Wiednia (1669), Paryża (1670), przyjmował zlecenia realizowane i w Gdańsku. W rodzinnym mieście był w 1650 – na zlecenie Rady Miasta przygotował wówczas dwa portrety króla Jana Kazimierza do stempli menniczych, ponadto w 1654 i 1660. Powrócił do Gdańska około 1669, przywiózł wówczas portret Jana Kazimierza i podarowany miastu przez tego króla obraz Bitwa pod Grunwaldem, autorstwa Krzysztofa Boguszewskiego, który ozdobił Wielką Salę Wety (Sala Biała) w Ratuszu Głównego Miasta. W 1670 na zlecenie Rady Miasta namalował portret króla Michała Wiśniowieckiego.
W Gdańsku portretował tutejsze znakomitości, między innymi Jana Heweliusza (1677), przypisywany jest mu portret Konstancji Holten-Schumann, żony burmistrza Gabriela Schumanna (1670-1680). Malował znakomite obrazy ze zwierzętami (między innymi 1658: Polowanie na kaczki; 1660: Trzy lisy; 1660-1670: Kury i kogut).
W Gdańsku lokował pieniądze na oprocentowanych pożyczkach w Radzie Miasta, mieszkał przy Hundegasse 114 (ul. Ogarna), w kamienicy burmistrza Adriana von der Linde II. Zmarł bezpotomnie, 14 X 1683 testamentem przekazując majątek przyrodniej siostrze Annie Gödtke (1632–1712), wdowie po Erdtmanie Stobbe i następnie Alexandrze Quecken i zapisując 100 talarów szpitalowi Bożego Ciała. Pochowany 22 X 1683 w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny (w grobie nabytym przez siostrę Annę).
Bibliografia:
Pałubicki Janusz, Malarze gdańscy, t. 2, Gdańsk 2009, s. 673-681.
Steinborn Bożena, Malarz Daniel Schultz. Gdańszczanin w służbie królów polskich, Warszawa 2004.
