WOJTYCH TADEUSZ, aktor
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
[[File: Tadeusz_Wojtych.jpg |thumb| Tadeusz Wojtych, 1963]] | [[File: Tadeusz_Wojtych.jpg |thumb| Tadeusz Wojtych, 1963]] | ||
| + | [[File: 1_Tadeusz_Wojtych.jpg |thumb| Tadeusz Wojtych, 1963]] | ||
[[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] <br/> | [[File:GDANKSK LOGOTYP.jpg|thumb|'''Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk''']] <br/> | ||
[[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | [[File:GAIT LOGOTYP.jpg|thumb|'''Partner redakcji''']] | ||
Wersja z 17:06, 14 kwi 2022
TADEUSZ WOJTYCH (10 VIII 1931 Lille, Francja – 9 VII 2021 Warszawa), aktor, obsadzany zazwyczaj w repertuarze komediowym. Studiował na Politechnice Gdańskiej (budownictwo mostów). Dzięki Bogusławowi Kobieli występował w Bim-Bomie. Tam łączył pantomimiczne błazenady z politycznymi monologami autorstwa Sławomira Mrożka. W latach 1957–1963 należał do zespołu Teatru Wybrzeże w Gdańsku, gdzie zagrał 23 role. Zadebiutował jako Osorio w Zielonym gilu Tirsa de Moliny w reżyserii Stanisława Milskiego (premiera 10 I 1958). Zagrał między innymi Grabarza Drugiego i Ozryka w Hamlecie Williama Shakespeare’a w reżyserii Andrzeja Wajdy (14 VIII 1960) oraz tytułowe role: Króla w sztuce Paula Emanuela Arène’a, Gastona Armanda de Caillaveta i Roberta de Flersa (15 VIII 1959) oraz doskonałego Błazna Filuta w Jonaszu i Błaźnie Jerzego Broszkiewicza w reżyserii Zbigniewa Cybulskiego i Bogusława Kobieli (7 XII 1959). Został doceniony za rolę Poety w Indyku Sławomira Mrożka w reżyserii Zbigniewa Bogdańskiego (10 VI 1961) oraz za kilka epizodów w Kaukaskim kole kredowym Bertolta Brechta w reżyserii Kazimierza Brauna (15 II 1963). Te dwie ostatnie pozycje przyniosły mu nagrody na III i V Festiwalu Teatru Polski Północnej w Toruniu (1961 i 1963).
W latach 1963–1975 pracował w Teatrze Polskim w Poznaniu, gdzie zagrał między innymi Eugeniusza w Tangu Sławomira Mrożka (11 IX 1965) i Figara w Weselu Figara Pierre’a de Beaumarchais’go w reżyserii Marka Okopińskiego (17 VI 1967), Artura Ui w Karierze Artura Ui Bertolta Brechta w reżyserii Jerzego Zegalskiego (23 II 1968). W latach 1975–1976 pracował w Teatrze im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, 1976–1977 w Teatrze Polskim we Wrocławiu, od 1977 do 1991 należał do zespołu warszawskiego Teatru Syrena. Zagrał w około 70 filmach (role epizodyczne), między innymi w Quo Vadis Jerzego Kawalerowicza (2001), Katyniu Andrzeja Wajdy (2007) czy serialu Plebania. Pochowany w Warszawie, na cmentarzu Bródnowskim.
