MASEWICZ EDWARD, proboszcz kościoła św. Barbary
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{web}} | {{web}} | ||
| − | '''EDWARD MASEWICZ''' (6 I 1922 Leningrad (obecnie Petersburg, Rosja) – 30 I 2013 Gdańsk), proboszcz [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościoła św. Barbary]]. Syn Bronisława i Leokadii z domu Korotkiewicz. Od maja 1922 z rodzicami w Wilnie. W 1935 rozpoczął naukę w Gimnazjum Adama Mickiewicza w Wilnie, w którym w 1941 | + | '''EDWARD MASEWICZ''' (6 I 1922 Leningrad (obecnie Petersburg, Rosja) – 30 I 2013 Gdańsk), proboszcz [[KOŚCIÓŁ ŚW. BARBARY | kościoła św. Barbary]]. Syn Bronisława i Leokadii z domu Korotkiewicz. Od maja 1922 z rodzicami w Wilnie. W 1935 rozpoczął naukę w Gimnazjum Adama Mickiewicza w Wilnie, w którym w 1941 zdał egzamin maturalny. Od jesieni 1941 w Seminarium Duchownym w Wilnie, w czasie studiów wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec.<br/><br/> |
W latach 1945–1947 studiował w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, w 1947–1951 w Poznańskim Seminarium Metropolitalnym, gdzie 19 V 1951 otrzymał świecenia kapłańskie z rąk abp. Walentego Dymka. Po święceniach od 22 V 1951 do 31 VII 1957 wikariusz w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele (katedrze) Trójcy Świętej]] w Gdańsku-[[OLIWA | Oliwie]], od 1 VIII 1957 do 1958 wikariusz i katecheta w [[KOŚCIÓŁ ŚWIĘTEJ RODZINY | kościele Świętej Rodziny]] w Gdańsku-[[STOGI | Stogach]].<br/><br/> | W latach 1945–1947 studiował w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, w 1947–1951 w Poznańskim Seminarium Metropolitalnym, gdzie 19 V 1951 otrzymał świecenia kapłańskie z rąk abp. Walentego Dymka. Po święceniach od 22 V 1951 do 31 VII 1957 wikariusz w [[KOŚCIÓŁ TRÓJCY ŚWIĘTEJ | kościele (katedrze) Trójcy Świętej]] w Gdańsku-[[OLIWA | Oliwie]], od 1 VIII 1957 do 1958 wikariusz i katecheta w [[KOŚCIÓŁ ŚWIĘTEJ RODZINY | kościele Świętej Rodziny]] w Gdańsku-[[STOGI | Stogach]].<br/><br/> | ||
W grudniu 1957 ustanowiony przez gdańską kurię biskupią administratorem [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY| kościoła św. Brygidy]], nie został zaakceptowany przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej bez podania przyczyny, które odrzucało także kolejne wnioski. Powołany przez gdańskie władze kościelne na pełnomocnika kurii do spraw odbudowy tego kościoła, zdążył zebrać fanty na loterię, mającą pomóc w sfinansowaniu odbudowy świątyni. W sprawie nominacji na administratora kościoła św. Brygidy nie pomogła nawet osobista interwencja bpa [[NOWICKI EDMUND | Edmunda Nowickiego]] u przewodniczącego Rady Państwa Aleksandra Zawadzkiego w Warszawie w listopadzie 1959 (istotą problemu okazała się niechęć władz do przekazania kościoła św. Brygidy stronie kościelnej).<br/><br/> | W grudniu 1957 ustanowiony przez gdańską kurię biskupią administratorem [[KOŚCIÓŁ ŚW. BRYGIDY| kościoła św. Brygidy]], nie został zaakceptowany przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej bez podania przyczyny, które odrzucało także kolejne wnioski. Powołany przez gdańskie władze kościelne na pełnomocnika kurii do spraw odbudowy tego kościoła, zdążył zebrać fanty na loterię, mającą pomóc w sfinansowaniu odbudowy świątyni. W sprawie nominacji na administratora kościoła św. Brygidy nie pomogła nawet osobista interwencja bpa [[NOWICKI EDMUND | Edmunda Nowickiego]] u przewodniczącego Rady Państwa Aleksandra Zawadzkiego w Warszawie w listopadzie 1959 (istotą problemu okazała się niechęć władz do przekazania kościoła św. Brygidy stronie kościelnej).<br/><br/> | ||
| − | 28 II 1959 został rektorem gdańskiego kościoła św. Barbary. 16 I 1960 przy prowizorycznym ołtarzu w odgruzowanej kruchcie kościoła (do 1967 władze nie zezwoliły na jego odbudowę) odprawił pierwszą po 400 latach w tym kościele mszę katolicką. Rektorem był do 25 XII 1961, do 14 V 1968 zaś wikariuszem i ekonomem tegoż kościoła. Od 15 V 1968 do 31 XII 1976 proboszcz erygowanej 30 III 1968 przez bp Edmunda Nowickiego parafii Św. Barbary.<br/><br/> | + | 28 II 1959 został rektorem gdańskiego kościoła św. Barbary. 16 I 1960 przy prowizorycznym ołtarzu w odgruzowanej kruchcie kościoła (do 1967 władze nie zezwoliły na jego odbudowę) odprawił pierwszą po 400 latach w tym kościele mszę katolicką. Rektorem był do 25 XII 1961, do 14 V 1968 zaś wikariuszem i ekonomem tegoż kościoła. W 1963 aresztowany pod zarzutem handlu lekami, sprawę umorzono. Od 15 V 1968 do 31 XII 1976 proboszcz erygowanej 30 III 1968 przez bp Edmunda Nowickiego parafii Św. Barbary.<br/><br/> |
Od 1 I 1977 misjonarz. Przebywał w RFN, w latach 1979–1988 na misjach w Argentynie, w 1988–1989 w Boliwii, w 1990–1993 na Białorusi. W latach 1993–2013 rezydent w [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościele św. Franciszka z Asyżu]] w Gdańsku-[[EMAUS | Emaus]].<br/><br/> | Od 1 I 1977 misjonarz. Przebywał w RFN, w latach 1979–1988 na misjach w Argentynie, w 1988–1989 w Boliwii, w 1990–1993 na Białorusi. W latach 1993–2013 rezydent w [[KOŚCIÓŁ ŚW. FRANCISZKA Z ASYŻU | kościele św. Franciszka z Asyżu]] w Gdańsku-[[EMAUS | Emaus]].<br/><br/> | ||
Od 17 X 2000 kanonik honorowy [[KAPITUŁA KATEDRALNA I ARCHIKATEDRALNA GDAŃSKA | Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej]], od 13 VI 2009 Kapelan Jego Świątobliwości (prałat). Zmarł w [[SZPITAL WOJEWÓDZKI | Szpital Wojewódzkim]] w Gdańsku. Koncelebrowanej mszy św. żałobnej przewodniczył 4 II 2013 w kościele św. Franciszka z Asyżu abp [[GŁÓDŹ SŁAWOJ LESZEK| Sławoj Leszek Głódź]], pochowany w grobowcu kapłańskim na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim]]. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | Od 17 X 2000 kanonik honorowy [[KAPITUŁA KATEDRALNA I ARCHIKATEDRALNA GDAŃSKA | Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej]], od 13 VI 2009 Kapelan Jego Świątobliwości (prałat). Zmarł w [[SZPITAL WOJEWÓDZKI | Szpital Wojewódzkim]] w Gdańsku. Koncelebrowanej mszy św. żałobnej przewodniczył 4 II 2013 w kościele św. Franciszka z Asyżu abp [[GŁÓDŹ SŁAWOJ LESZEK| Sławoj Leszek Głódź]], pochowany w grobowcu kapłańskim na [[CMENTARZE NA SIEDLCACH | Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim]]. {{author: JANSZ}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 10:41, 25 mar 2022
EDWARD MASEWICZ (6 I 1922 Leningrad (obecnie Petersburg, Rosja) – 30 I 2013 Gdańsk), proboszcz kościoła św. Barbary. Syn Bronisława i Leokadii z domu Korotkiewicz. Od maja 1922 z rodzicami w Wilnie. W 1935 rozpoczął naukę w Gimnazjum Adama Mickiewicza w Wilnie, w którym w 1941 zdał egzamin maturalny. Od jesieni 1941 w Seminarium Duchownym w Wilnie, w czasie studiów wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec.
W latach 1945–1947 studiował w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, w 1947–1951 w Poznańskim Seminarium Metropolitalnym, gdzie 19 V 1951 otrzymał świecenia kapłańskie z rąk abp. Walentego Dymka. Po święceniach od 22 V 1951 do 31 VII 1957 wikariusz w kościele (katedrze) Trójcy Świętej w Gdańsku- Oliwie, od 1 VIII 1957 do 1958 wikariusz i katecheta w kościele Świętej Rodziny w Gdańsku- Stogach.
W grudniu 1957 ustanowiony przez gdańską kurię biskupią administratorem kościoła św. Brygidy, nie został zaakceptowany przez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej bez podania przyczyny, które odrzucało także kolejne wnioski. Powołany przez gdańskie władze kościelne na pełnomocnika kurii do spraw odbudowy tego kościoła, zdążył zebrać fanty na loterię, mającą pomóc w sfinansowaniu odbudowy świątyni. W sprawie nominacji na administratora kościoła św. Brygidy nie pomogła nawet osobista interwencja bpa Edmunda Nowickiego u przewodniczącego Rady Państwa Aleksandra Zawadzkiego w Warszawie w listopadzie 1959 (istotą problemu okazała się niechęć władz do przekazania kościoła św. Brygidy stronie kościelnej).
28 II 1959 został rektorem gdańskiego kościoła św. Barbary. 16 I 1960 przy prowizorycznym ołtarzu w odgruzowanej kruchcie kościoła (do 1967 władze nie zezwoliły na jego odbudowę) odprawił pierwszą po 400 latach w tym kościele mszę katolicką. Rektorem był do 25 XII 1961, do 14 V 1968 zaś wikariuszem i ekonomem tegoż kościoła. W 1963 aresztowany pod zarzutem handlu lekami, sprawę umorzono. Od 15 V 1968 do 31 XII 1976 proboszcz erygowanej 30 III 1968 przez bp Edmunda Nowickiego parafii Św. Barbary.
Od 1 I 1977 misjonarz. Przebywał w RFN, w latach 1979–1988 na misjach w Argentynie, w 1988–1989 w Boliwii, w 1990–1993 na Białorusi. W latach 1993–2013 rezydent w kościele św. Franciszka z Asyżu w Gdańsku- Emaus.
Od 17 X 2000 kanonik honorowy Kapituły Archikatedralnej Gdańskiej, od 13 VI 2009 Kapelan Jego Świątobliwości (prałat). Zmarł w Szpital Wojewódzkim w Gdańsku. Koncelebrowanej mszy św. żałobnej przewodniczył 4 II 2013 w kościele św. Franciszka z Asyżu abp Sławoj Leszek Głódź, pochowany w grobowcu kapłańskim na Cmentarzu Komunalnym nr 5, Łostowickim.
