HEIMWEHR DANZIG, formacja wojskowa
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | HEIMWEHR DANZIG, niem. formacja wojsk. SS, utworzona rozkazem Reichsführera SS Heinricha Himmlera w październiku 1938 jako III Batalion 4. Pułku SS-Totenkopfstandarte Ostmark (oddziału policyjno-wartowniczego obozu koncentracyjnego w Mauthausen), pod dowództwem SS-Obersturmbannführera Hansa-Friedemanna Goetzego (od którego nazwiska zw. była potocznie Sturmbann Goetze). Miała wzmocnić uznane za niewystarczające siły gd. SS, oficjalnie q Senat II WMG przegłosował wniosek o jej utworzeniu jako gd. sił obronnych. Formowana pocz. w Berlin-Adlershof z 3 pułków: 1) SS-Totenkopfstandarte Oberbayern (stacjonującego w KL Dachau); 2) SS-Totenkopfstandarte Brandenburg (KL Oranienburg); 3) SS-Totenkopfstandarte Thüringen (Buchenwald), a także ze słuchaczy szkoły SS w Bad Tölz i z ochotników (Niemców sudeckich). Od stycznia 1939 przeprowadzano ochotniczy nabór niem. mieszkańców II WMG (z 3 tys. wybrano 500 osób). Po nielegalnym przerzuceniu w czerwcu 1939 III Batalionu do Gd. (drogą morską, przez Królewiec i Elbląg, w cywilnych ubraniach) w lipcu 1939 formacja otrzymała nazwę SS-Heimwehr Danzig i oficjalnie wyłączona została z SS-Totenkopfstandarte Ostmark. Rozlokowana w q koszarach Wiebego (Wiebenkaserne; oddziały strzeleckie i przeciwpancerne), w obozie polowym w Maćkowach (q obóz karny SS i policji; oddziały strzeleckie), w q koszarach na Biskupiej Górce (Bischofsbergkaserne; w kazamatach: dowództwo, sztab, kompania dział piechoty), w gim. na Oruni (kompania transportowa, motocykliści, saperzy, służba med. i łączności). Po wzmocnieniu pododdziałem przeciwpancernym (Panzer- abwehr-Lehrsturm der SS-Totenkopfstandarten) z Prettin (Saksonia) oraz dywizjonem artylerii przeciwlotniczej z Prus Wsch. osiągnęła 18 VIII 1939 stan gotowości bojowej, licząc ok. 1550 żołnierzy; tego dnia otrzymała od gauleitera q Alberta Forstera sztandar i odbyła defiladę ulicami Gd. Wchodziła w skład tzw. Brygady Ochotniczej pod dowództwem gen. Friedricha Eberhardta. 1 IX 1939 większość H. działała na odcinku tczewskim, pluton z 13. kompanii atakował Pocztę Polską (q obrona Poczty Polskiej); tego dnia podczas szturmu na q Westerplatte poległo 4 żołnierzy H. Brała udział w walkach o Kępę Oksywską (okolice wsi Kazimierz). Po zajęciu 1 IX 1939 Tczewa (gdzie nie doszło do walk) 3 września po południu jednostka uroczyście przemaszerowała w Gd. wśród wiwatujących tłumów ob. ulicami: Chmielną, Stągiewną, Długim Targiem, Długą, Wałami Jagiellońskimi. 8 IX 1939 dopuściła się zbrodni wojennej, zabijając 130 mieszkańców wsi Książki (w pow. wąbrzeskim, ob. woj. kujawsko-pomorskie). Rozwiązana 29 IX 1939. Jej dowódca H.-F. Goetze (ur. 3 XI 1897) zginął 27 V 1940 pod La Paradis (Francja). [[Category: Encyklopedia]] | + | '''HEIMWEHR DANZIG''', niem. formacja wojsk. SS, utworzona rozkazem Reichsführera SS Heinricha Himmlera w październiku 1938 jako III Batalion 4. Pułku SS-Totenkopfstandarte Ostmark (oddziału policyjno-wartowniczego obozu koncentracyjnego w Mauthausen), pod dowództwem SS-Obersturmbannführera Hansa-Friedemanna Goetzego (od którego nazwiska zw. była potocznie Sturmbann Goetze). Miała wzmocnić uznane za niewystarczające siły gd. SS, oficjalnie q Senat II WMG przegłosował wniosek o jej utworzeniu jako gd. sił obronnych. Formowana pocz. w Berlin-Adlershof z 3 pułków: 1) SS-Totenkopfstandarte Oberbayern (stacjonującego w KL Dachau); 2) SS-Totenkopfstandarte Brandenburg (KL Oranienburg); 3) SS-Totenkopfstandarte Thüringen (Buchenwald), a także ze słuchaczy szkoły SS w Bad Tölz i z ochotników (Niemców sudeckich). Od stycznia 1939 przeprowadzano ochotniczy nabór niem. mieszkańców II WMG (z 3 tys. wybrano 500 osób). Po nielegalnym przerzuceniu w czerwcu 1939 III Batalionu do Gd. (drogą morską, przez Królewiec i Elbląg, w cywilnych ubraniach) w lipcu 1939 formacja otrzymała nazwę SS-Heimwehr Danzig i oficjalnie wyłączona została z SS-Totenkopfstandarte Ostmark. Rozlokowana w q koszarach Wiebego (Wiebenkaserne; oddziały strzeleckie i przeciwpancerne), w obozie polowym w Maćkowach (q obóz karny SS i policji; oddziały strzeleckie), w q koszarach na Biskupiej Górce (Bischofsbergkaserne; w kazamatach: dowództwo, sztab, kompania dział piechoty), w gim. na Oruni (kompania transportowa, motocykliści, saperzy, służba med. i łączności). Po wzmocnieniu pododdziałem przeciwpancernym (Panzer- abwehr-Lehrsturm der SS-Totenkopfstandarten) z Prettin (Saksonia) oraz dywizjonem artylerii przeciwlotniczej z Prus Wsch. osiągnęła 18 VIII 1939 stan gotowości bojowej, licząc ok. 1550 żołnierzy; tego dnia otrzymała od gauleitera q Alberta Forstera sztandar i odbyła defiladę ulicami Gd. Wchodziła w skład tzw. Brygady Ochotniczej pod dowództwem gen. Friedricha Eberhardta. 1 IX 1939 większość H. działała na odcinku tczewskim, pluton z 13. kompanii atakował Pocztę Polską (q obrona Poczty Polskiej); tego dnia podczas szturmu na q Westerplatte poległo 4 żołnierzy H. Brała udział w walkach o Kępę Oksywską (okolice wsi Kazimierz). Po zajęciu 1 IX 1939 Tczewa (gdzie nie doszło do walk) 3 września po południu jednostka uroczyście przemaszerowała w Gd. wśród wiwatujących tłumów ob. ulicami: Chmielną, Stągiewną, Długim Targiem, Długą, Wałami Jagiellońskimi. 8 IX 1939 dopuściła się zbrodni wojennej, zabijając 130 mieszkańców wsi Książki (w pow. wąbrzeskim, ob. woj. kujawsko-pomorskie). Rozwiązana 29 IX 1939. Jej dowódca H.-F. Goetze (ur. 3 XI 1897) zginął 27 V 1940 pod La Paradis (Francja). [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 14:56, 20 lut 2013
HEIMWEHR DANZIG, niem. formacja wojsk. SS, utworzona rozkazem Reichsführera SS Heinricha Himmlera w październiku 1938 jako III Batalion 4. Pułku SS-Totenkopfstandarte Ostmark (oddziału policyjno-wartowniczego obozu koncentracyjnego w Mauthausen), pod dowództwem SS-Obersturmbannführera Hansa-Friedemanna Goetzego (od którego nazwiska zw. była potocznie Sturmbann Goetze). Miała wzmocnić uznane za niewystarczające siły gd. SS, oficjalnie q Senat II WMG przegłosował wniosek o jej utworzeniu jako gd. sił obronnych. Formowana pocz. w Berlin-Adlershof z 3 pułków: 1) SS-Totenkopfstandarte Oberbayern (stacjonującego w KL Dachau); 2) SS-Totenkopfstandarte Brandenburg (KL Oranienburg); 3) SS-Totenkopfstandarte Thüringen (Buchenwald), a także ze słuchaczy szkoły SS w Bad Tölz i z ochotników (Niemców sudeckich). Od stycznia 1939 przeprowadzano ochotniczy nabór niem. mieszkańców II WMG (z 3 tys. wybrano 500 osób). Po nielegalnym przerzuceniu w czerwcu 1939 III Batalionu do Gd. (drogą morską, przez Królewiec i Elbląg, w cywilnych ubraniach) w lipcu 1939 formacja otrzymała nazwę SS-Heimwehr Danzig i oficjalnie wyłączona została z SS-Totenkopfstandarte Ostmark. Rozlokowana w q koszarach Wiebego (Wiebenkaserne; oddziały strzeleckie i przeciwpancerne), w obozie polowym w Maćkowach (q obóz karny SS i policji; oddziały strzeleckie), w q koszarach na Biskupiej Górce (Bischofsbergkaserne; w kazamatach: dowództwo, sztab, kompania dział piechoty), w gim. na Oruni (kompania transportowa, motocykliści, saperzy, służba med. i łączności). Po wzmocnieniu pododdziałem przeciwpancernym (Panzer- abwehr-Lehrsturm der SS-Totenkopfstandarten) z Prettin (Saksonia) oraz dywizjonem artylerii przeciwlotniczej z Prus Wsch. osiągnęła 18 VIII 1939 stan gotowości bojowej, licząc ok. 1550 żołnierzy; tego dnia otrzymała od gauleitera q Alberta Forstera sztandar i odbyła defiladę ulicami Gd. Wchodziła w skład tzw. Brygady Ochotniczej pod dowództwem gen. Friedricha Eberhardta. 1 IX 1939 większość H. działała na odcinku tczewskim, pluton z 13. kompanii atakował Pocztę Polską (q obrona Poczty Polskiej); tego dnia podczas szturmu na q Westerplatte poległo 4 żołnierzy H. Brała udział w walkach o Kępę Oksywską (okolice wsi Kazimierz). Po zajęciu 1 IX 1939 Tczewa (gdzie nie doszło do walk) 3 września po południu jednostka uroczyście przemaszerowała w Gd. wśród wiwatujących tłumów ob. ulicami: Chmielną, Stągiewną, Długim Targiem, Długą, Wałami Jagiellońskimi. 8 IX 1939 dopuściła się zbrodni wojennej, zabijając 130 mieszkańców wsi Książki (w pow. wąbrzeskim, ob. woj. kujawsko-pomorskie). Rozwiązana 29 IX 1939. Jej dowódca H.-F. Goetze (ur. 3 XI 1897) zginął 27 V 1940 pod La Paradis (Francja).
