SCHULTZ JOHANN CARL, artysta malarz, pedagog
| Linia 20: | Linia 20: | ||
W latach 1828–1832 był nauczycielem w akademii berlińskiej. W Gdańsku od 9 VI 1832 (zamieszkał na piętrze Dworu św. Jerzego), do 1872 był profesorem [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH | Królewskiej Szkoły Sztuk Pięknych]], w okresie 1843–1873 jej dyrektorem. W 1835 roku współzałożyciel [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. Pionier naukowego opracowania dziejów sztuki i architektury Gdańska, w 1841 postulował zachowanie i ochronę zabytków. W roku 1856 współzałożyciel i działacz [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA STARODAWNYCH BUDOWLI I ZABYTKÓW SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Starodawnych Budowli i Zabytków Sztuki Gdańska]], współpracował z malborskim Zarządem Odbudowy Zamku.<br/><br/> | W latach 1828–1832 był nauczycielem w akademii berlińskiej. W Gdańsku od 9 VI 1832 (zamieszkał na piętrze Dworu św. Jerzego), do 1872 był profesorem [[KRÓLEWSKA SZKOŁA SZTUK PIĘKNYCH | Królewskiej Szkoły Sztuk Pięknych]], w okresie 1843–1873 jej dyrektorem. W 1835 roku współzałożyciel [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Sztuki]]. Pionier naukowego opracowania dziejów sztuki i architektury Gdańska, w 1841 postulował zachowanie i ochronę zabytków. W roku 1856 współzałożyciel i działacz [[STOWARZYSZENIE NA RZECZ ZACHOWANIA STARODAWNYCH BUDOWLI I ZABYTKÓW SZTUKI GDAŃSKA | Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Starodawnych Budowli i Zabytków Sztuki Gdańska]], współpracował z malborskim Zarządem Odbudowy Zamku.<br/><br/> | ||
Od 1829 członek berlińskiego Towarzystwa Malarzy, Rzeźbiarzy, Architektów i Miłośników Sztuki (Verein der Maler, Bildhauer, Baukünstler und Kunstgenossen), od 1836 – Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie (Akademie der Künste), od 1861 – Carskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu i Śląskiego Towarzystwa na rzecz Rodzimej Kultury we Wrocławiu (Schlesische Gesellschaft für Vaterländische Kultur zu Breslau).<br/><br/> | Od 1829 członek berlińskiego Towarzystwa Malarzy, Rzeźbiarzy, Architektów i Miłośników Sztuki (Verein der Maler, Bildhauer, Baukünstler und Kunstgenossen), od 1836 – Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie (Akademie der Künste), od 1861 – Carskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu i Śląskiego Towarzystwa na rzecz Rodzimej Kultury we Wrocławiu (Schlesische Gesellschaft für Vaterländische Kultur zu Breslau).<br/><br/> | ||
| − | Specjalizował się w przedstawieniach architektury, pozostawił obrazy olejne, rysunki i prace graficzne. Podejmował tematykę gdańską, malborską, także włoską i niemiecką. Szczególne uznanie zyskał cykl graficzny 54 miedziorytów wykonanych w latach 1842–1867 (wyd. 1855–1868): ''Danzig und seine Bauwerke'', nad którym pracował blisko 20 lat. Grafiki te wykorzystano między innymi przy odbudowie Głównego Miasta Gdańska po [[ROK 1945 | roku 1945]]. {{author: EBSZ}}<br/><br/> | + | Specjalizował się w przedstawieniach architektury, pozostawił obrazy olejne, rysunki i prace graficzne. Podejmował tematykę gdańską, malborską, także włoską i niemiecką. Szczególne uznanie zyskał cykl graficzny 54 miedziorytów wykonanych w latach 1842–1867 (wyd. 1855–1868): ''Danzig und seine Bauwerke'' (''Gdańsk i jego budowle''), nad którym pracował blisko 20 lat. Grafiki te wykorzystano między innymi przy odbudowie Głównego Miasta Gdańska po [[ROK 1945 | roku 1945]]. {{author: EBSZ}}<br/><br/> |
22 XI 1829 zawarł w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] związek małżeński z Caroliną Mathildą Johanną (1807 – 21 X 1867 Gdańsk), córką Georga Grötha z Berlina. W chwili jej śmierci żyło pięcioro ich dorosłych już dzieci. Pochowany został na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZESPÓŁ U PODNÓŻA GRODZISKA| cmentarzu Bożego Ciała]]. Jego imię nosi odbudowana baszta Schultza ([[BASZTY | baszty]]) w zespole Dworu Miejskiego (obecny Dom Harcerza). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | 22 XI 1829 zawarł w [[KOŚCIÓŁ I KLASZTOR FRANCISZKANÓW ŚW. TRÓJCY | kościele św. Trójcy]] związek małżeński z Caroliną Mathildą Johanną (1807 – 21 X 1867 Gdańsk), córką Georga Grötha z Berlina. W chwili jej śmierci żyło pięcioro ich dorosłych już dzieci. Pochowany został na [[CMENTARZE NA TERENIE ŚRÓDMIEŚCIA. ZESPÓŁ U PODNÓŻA GRODZISKA| cmentarzu Bożego Ciała]]. Jego imię nosi odbudowana baszta Schultza ([[BASZTY | baszty]]) w zespole Dworu Miejskiego (obecny Dom Harcerza). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | ||
Wersja z 17:11, 1 mar 2022
w Strasburgu, 1833
św. Elżbiety i kościół św. Józefa, 1850
w Stoczni Królewskiej
w Gdańsku, 1857
z ryciny Ratusz Głównego Miasta, około 1860
Przedproże kamienicy przy
ul. Korzennej, 1867
_i_wschodniej,_Johann_Carl_Schultz,_1872.JPG)
i wschodniej, 1872
św. Mikołaja, około 1872
i klasztor franciszkanów
św. Trójcy, 1873
JOHANN CARL SCHULTZ (5 V 1801 Gdańsk – 12 VI 1873 Gdańsk), artysta malarz, grafik, pedagog, społecznik. Syn kupca Martina (zm. 1807 Gdańsk) i Jakobiny Henrietty, córki kaznodziei w kościele św. Bartłomieja. Urodził się w kamienicy przy Jopengasse 607 (ul. Piwna 25), ukończył szkołę św. Jana. Od 1818 kształcił się u Johanna A. Breysiga w Szkole Sztuk Pięknych, od 1820 dzięki stypendium Towarzystwa Pokoju studiował w Akademii Sztuk Pięknych (Akademie der Bildenden Künste) w Berlinie, w 1823 w Monachium. Ze sprzedaży prac przysłanych do Gdańska na wystawę w 1824 w Ratuszu Starego Miasta (widoki miast i kościołów) uzyskał środki na pobyt w latach 1824–1828 we Włoszech, głównie w Rzymie. Do Włoch wrócił jeszcze raz, w 1839–1840.
W latach 1828–1832 był nauczycielem w akademii berlińskiej. W Gdańsku od 9 VI 1832 (zamieszkał na piętrze Dworu św. Jerzego), do 1872 był profesorem Królewskiej Szkoły Sztuk Pięknych, w okresie 1843–1873 jej dyrektorem. W 1835 roku współzałożyciel Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Pionier naukowego opracowania dziejów sztuki i architektury Gdańska, w 1841 postulował zachowanie i ochronę zabytków. W roku 1856 współzałożyciel i działacz Stowarzyszenia na Rzecz Zachowania Starodawnych Budowli i Zabytków Sztuki Gdańska, współpracował z malborskim Zarządem Odbudowy Zamku.
Od 1829 członek berlińskiego Towarzystwa Malarzy, Rzeźbiarzy, Architektów i Miłośników Sztuki (Verein der Maler, Bildhauer, Baukünstler und Kunstgenossen), od 1836 – Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie (Akademie der Künste), od 1861 – Carskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu i Śląskiego Towarzystwa na rzecz Rodzimej Kultury we Wrocławiu (Schlesische Gesellschaft für Vaterländische Kultur zu Breslau).
Specjalizował się w przedstawieniach architektury, pozostawił obrazy olejne, rysunki i prace graficzne. Podejmował tematykę gdańską, malborską, także włoską i niemiecką. Szczególne uznanie zyskał cykl graficzny 54 miedziorytów wykonanych w latach 1842–1867 (wyd. 1855–1868): Danzig und seine Bauwerke (Gdańsk i jego budowle), nad którym pracował blisko 20 lat. Grafiki te wykorzystano między innymi przy odbudowie Głównego Miasta Gdańska po roku 1945.
22 XI 1829 zawarł w kościele św. Trójcy związek małżeński z Caroliną Mathildą Johanną (1807 – 21 X 1867 Gdańsk), córką Georga Grötha z Berlina. W chwili jej śmierci żyło pięcioro ich dorosłych już dzieci. Pochowany został na cmentarzu Bożego Ciała. Jego imię nosi odbudowana baszta Schultza ( baszty) w zespole Dworu Miejskiego (obecny Dom Harcerza).
