ANKER SIMON, kupiec
| Linia 5: | Linia 5: | ||
| − | '''SIMON ANKER''' (2 VIII 1845 Orneta – 3 XII 1935 Gdańsk), kupiec. Do Gdańska przybył z rodziną | + | '''SIMON ANKER''' (2 VIII 1845 Orneta – 3 XII 1935 Gdańsk), kupiec. Do Gdańska przybył z rodziną przed 1871, zakładając firmę S. Anker Mehl-Kleie und Kraftfuttermittel Großhandlung, zajmującą się handlem zbożem i jego przetworami oraz jego eksportem i importem. Od 1877 biura firmy mieściły się przy Hopfengasse (ul. Chmielna, przy wylocie obecnej ul. Ogarnej, po prawej stronie [[MOST KROWI | Mostu Krowiego]]). Po 1900 nabył spichrze przy Hopfengasse 54-55, 60-61 i 66, dla ułatwienia eksportu zboża w 1909 wybudował w porcie elewator zbożowy (przy obecnym Nabrzeżu Oliwskim), eksploatowany do dzisiaj.<br/><br/> |
| − | W | + | W 1904 wraz z Erichem Karkutschem wybudował dużą piekarnię przy Kolkowgasse 15 (ul. Królikarnia), którą w 1916 przeniósł na Rittergasse 7–8 (ul. Rycerska; obecnie na fasadzie budynku należącego do Muzeum Archeologicznego widoczne są zachowane inicjały „A.S.B”: Anker Simon Brotfabrik). Był wówczas największym kupcem tej branży w Gdańsku. Około 1900 włączył się w działalność społeczną, został członkiem Zgromadzenia Reprezentantów [[GMINA SYNAGOGALNA | gminy synagogalnej]],w 1909 wszedł do zarządu [[KORPORACJA KUPCÓW GDAŃSKICH | Korporacji Kupców]].<br/><br/> |
| − | + | Od 1902 mieszkał w willi przy Silberhütte (ul. Hucisko), był właścicielem majątku ziemskiego w Gnojewie koło Miłoradza na Żuławach Malborskich. Żonaty był z Henriettą z domu Meyer (zm. 1930), ze związku tego między 1874 a 1889 przyszło na świat trzynaścioro dzieci, z których wieku dorosłego dożyło dziewięcioro. Po 1920 część ojcowskich obowiązków przejęli synowie: Artur (1877–1951), do 1935 przewodniczący sekcji handlu zbożem gdańskiej Izby Handlowej, Leo (2 IX 1878 Gdańsk – 5 V 1960 Londyn) i Paul (1883–1957), w mniejszym stopniu Heinrich (1880–1948), odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy podczas walk na frontach I wojny światowej, i Georg (zm. 1956). Synowie mieszkali w willach w Sopocie, działali także w zarządach wielu miejscowych banków i firm. W 1938, za namową żona Heinricha, Ruth z domu Gieger (Niemki, ewangeliczki, która przed ślubem przeszła na judaizm), bracia sprzedali władzom Gdańska swój majątek i z rodzinami wyemigrowali w początkach września (przez Berlin i Rotterdam) do Nowego Jorku (USA). {{author: MrGl}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | |
| − | Od 1902 mieszkał w willi przy Silberhütte (ul. Hucisko). Synowie mieszkali w willach w Sopocie, działali także w zarządach wielu miejscowych banków i firm. W | + | |
Wersja z 10:29, 13 lut 2022
w Nowym Porcie, przed 1924
w Nowym Porcie, przed 1939
SIMON ANKER (2 VIII 1845 Orneta – 3 XII 1935 Gdańsk), kupiec. Do Gdańska przybył z rodziną przed 1871, zakładając firmę S. Anker Mehl-Kleie und Kraftfuttermittel Großhandlung, zajmującą się handlem zbożem i jego przetworami oraz jego eksportem i importem. Od 1877 biura firmy mieściły się przy Hopfengasse (ul. Chmielna, przy wylocie obecnej ul. Ogarnej, po prawej stronie Mostu Krowiego). Po 1900 nabył spichrze przy Hopfengasse 54-55, 60-61 i 66, dla ułatwienia eksportu zboża w 1909 wybudował w porcie elewator zbożowy (przy obecnym Nabrzeżu Oliwskim), eksploatowany do dzisiaj.
W 1904 wraz z Erichem Karkutschem wybudował dużą piekarnię przy Kolkowgasse 15 (ul. Królikarnia), którą w 1916 przeniósł na Rittergasse 7–8 (ul. Rycerska; obecnie na fasadzie budynku należącego do Muzeum Archeologicznego widoczne są zachowane inicjały „A.S.B”: Anker Simon Brotfabrik). Był wówczas największym kupcem tej branży w Gdańsku. Około 1900 włączył się w działalność społeczną, został członkiem Zgromadzenia Reprezentantów gminy synagogalnej,w 1909 wszedł do zarządu Korporacji Kupców.
Od 1902 mieszkał w willi przy Silberhütte (ul. Hucisko), był właścicielem majątku ziemskiego w Gnojewie koło Miłoradza na Żuławach Malborskich. Żonaty był z Henriettą z domu Meyer (zm. 1930), ze związku tego między 1874 a 1889 przyszło na świat trzynaścioro dzieci, z których wieku dorosłego dożyło dziewięcioro. Po 1920 część ojcowskich obowiązków przejęli synowie: Artur (1877–1951), do 1935 przewodniczący sekcji handlu zbożem gdańskiej Izby Handlowej, Leo (2 IX 1878 Gdańsk – 5 V 1960 Londyn) i Paul (1883–1957), w mniejszym stopniu Heinrich (1880–1948), odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy podczas walk na frontach I wojny światowej, i Georg (zm. 1956). Synowie mieszkali w willach w Sopocie, działali także w zarządach wielu miejscowych banków i firm. W 1938, za namową żona Heinricha, Ruth z domu Gieger (Niemki, ewangeliczki, która przed ślubem przeszła na judaizm), bracia sprzedali władzom Gdańska swój majątek i z rodzinami wyemigrowali w początkach września (przez Berlin i Rotterdam) do Nowego Jorku (USA).
