KIEŁPINO GÓRNE
(Utworzył nową stronę „{{paper}} KIEŁPINO GÓRNE (Hoch Kelpin), os. domów jednorodzinnych w płd.-wsch. części jednostki pomocniczej q Kokoszki; granica płd. stanowi granicę adm. Gd....”) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
{{paper}} | {{paper}} | ||
| − | KIEŁPINO GÓRNE (Hoch Kelpin), os. domów jednorodzinnych w płd.-wsch. części jednostki pomocniczej q Kokoszki; granica płd. stanowi granicę adm. Gd. Nazwa od wyschniętego ob. jeziora Kiełpino. Po raz pierwszy wzmiankowane 1283, od 1338 z nadania komtura gd. Ludeke von Essen 13 łanów trzymał tu Peter Littow. W następnych stuleciach własność szlachecka (w XVII w. powstał tu pałac, ob. wyremontowany), czasowo w posiadaniu mieszczan gd.: 1648 Samuela Heyna, później q Karla Stanisława Gralatha. W 1860, wraz z przynależnymi doń przysiółkami Jakubowo (Jacobau) i Kolberg (zał. 1607 przez jednego z właścicieli, Kaspra Colberga), liczyło 15 domów i 196 mieszkańców (115 katolików i 81 ewangelików), funkcjonował browar i 2 karczmy. Pod koniec XIX w. własność Maxa Hartmanna (1861–1919), właściciela cegielni w q Suchaninie (na końcu ob. ul. | + | KIEŁPINO GÓRNE (Hoch Kelpin), os. domów jednorodzinnych w płd.-wsch. części jednostki pomocniczej q Kokoszki; granica płd. stanowi granicę adm. Gd. Nazwa od wyschniętego ob. jeziora Kiełpino. Po raz pierwszy wzmiankowane 1283, od 1338 z nadania komtura gd. Ludeke von Essen 13 łanów trzymał tu Peter Littow. W następnych stuleciach własność szlachecka (w XVII w. powstał tu pałac, ob. wyremontowany), czasowo w posiadaniu mieszczan gd.: 1648 Samuela Heyna, później q Karla Stanisława Gralatha. W 1860, wraz z przynależnymi doń przysiółkami Jakubowo (Jacobau) i Kolberg (zał. 1607 przez jednego z właścicieli, Kaspra Colberga), liczyło 15 domów i 196 mieszkańców (115 katolików i 81 ewangelików), funkcjonował browar i 2 karczmy. Pod koniec XIX w. własność Maxa Hartmanna (1861–1919), właściciela cegielni w q Suchaninie (na końcu ob. ul. Śniadeckich). W 1901 sprzedał on wieś Królewsko-Pruskiej Komisji Osiedleńczej, która dokonała tu parcelacji gruntów z przeznaczeniem ich dla nowych osadników (w większości przybyli uchodźcy niem. z Rosji). W 1926 wybudowano kośc. luter. św. Jana Chrzciciela (odbudowany 1958; q cmentarze). Włączone w granice adm. Gd. 1 i 1973, mimo powstania nowego os. domków jednorodzinnych, zachowało wiejską strukturę i charakter. 23 X 2005 konsekrowano q kośc. św. Jana Chrzciciela. Główną ul. jest Goplańska. [[Category: Encyklopedia]] |
Wersja z 20:44, 19 lut 2013
KIEŁPINO GÓRNE (Hoch Kelpin), os. domów jednorodzinnych w płd.-wsch. części jednostki pomocniczej q Kokoszki; granica płd. stanowi granicę adm. Gd. Nazwa od wyschniętego ob. jeziora Kiełpino. Po raz pierwszy wzmiankowane 1283, od 1338 z nadania komtura gd. Ludeke von Essen 13 łanów trzymał tu Peter Littow. W następnych stuleciach własność szlachecka (w XVII w. powstał tu pałac, ob. wyremontowany), czasowo w posiadaniu mieszczan gd.: 1648 Samuela Heyna, później q Karla Stanisława Gralatha. W 1860, wraz z przynależnymi doń przysiółkami Jakubowo (Jacobau) i Kolberg (zał. 1607 przez jednego z właścicieli, Kaspra Colberga), liczyło 15 domów i 196 mieszkańców (115 katolików i 81 ewangelików), funkcjonował browar i 2 karczmy. Pod koniec XIX w. własność Maxa Hartmanna (1861–1919), właściciela cegielni w q Suchaninie (na końcu ob. ul. Śniadeckich). W 1901 sprzedał on wieś Królewsko-Pruskiej Komisji Osiedleńczej, która dokonała tu parcelacji gruntów z przeznaczeniem ich dla nowych osadników (w większości przybyli uchodźcy niem. z Rosji). W 1926 wybudowano kośc. luter. św. Jana Chrzciciela (odbudowany 1958; q cmentarze). Włączone w granice adm. Gd. 1 i 1973, mimo powstania nowego os. domków jednorodzinnych, zachowało wiejską strukturę i charakter. 23 X 2005 konsekrowano q kośc. św. Jana Chrzciciela. Główną ul. jest Goplańska.
