SZKOŁA POWSZECHNA GDAŃSKIEJ MACIERZY SZKOLNEJ IM. JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO
| Linia 4: | Linia 4: | ||
Początkowo mieściła w baraku na boisku Gimnazjum Polskiego, z którego wypożyczono potrzebny sprzęt. Opłata wynosiła początkowo cztery guldeny miesięcznie, od 1 IV 1930 została zniesiona. Realizowano program szkoły polskiej, z dodatkowymi czterema godzinami języka niemieckiego od II klasy poczynając.<br/><br/> | Początkowo mieściła w baraku na boisku Gimnazjum Polskiego, z którego wypożyczono potrzebny sprzęt. Opłata wynosiła początkowo cztery guldeny miesięcznie, od 1 IV 1930 została zniesiona. Realizowano program szkoły polskiej, z dodatkowymi czterema godzinami języka niemieckiego od II klasy poczynając.<br/><br/> | ||
W kwietniu 1928 (po zakończeniu roku szkolnego) przeniesiona do Domu Polskiego przy Wallgasse 16. Od roku szkolnego 1928/1929 już z III klasą. Początkowo zakładano przejście uczniów po zakończonej klasie III do Gimnazjum Polskiego, wobec zgłoszenia takiej chęci przez tylko około połowę uczniów, w roku szkolnym 1930/1931 powołano klasy IV i V. Uczniów po raz pierwszy wysłano też wówczas na czterotygodniowe, letnie wakacje do Polski. W roku szkolnym 1932/1933 przybyła klasa VI, w roku 1933/1934 klasa VII. Od września 1933 przyjmowano do szkoły także dzieci Polaków mających gdańskie obywatelstwo. W 1937 było w sumie 12 oddziałów w klasach I-VII, w końcu tego roku na 460 uczniów obywatelstwo polskie miało 344, gdańskie 115, jedno dziecko obywatelstwo inne. Wraz z rozwojem szkoły wzrastała też liczba zatrudnionych nauczycieli: od jednego w roku szkolnym 1927/1928, do 18 w roku szkolnym 1936/1937. <br/><br/> | W kwietniu 1928 (po zakończeniu roku szkolnego) przeniesiona do Domu Polskiego przy Wallgasse 16. Od roku szkolnego 1928/1929 już z III klasą. Początkowo zakładano przejście uczniów po zakończonej klasie III do Gimnazjum Polskiego, wobec zgłoszenia takiej chęci przez tylko około połowę uczniów, w roku szkolnym 1930/1931 powołano klasy IV i V. Uczniów po raz pierwszy wysłano też wówczas na czterotygodniowe, letnie wakacje do Polski. W roku szkolnym 1932/1933 przybyła klasa VI, w roku 1933/1934 klasa VII. Od września 1933 przyjmowano do szkoły także dzieci Polaków mających gdańskie obywatelstwo. W 1937 było w sumie 12 oddziałów w klasach I-VII, w końcu tego roku na 460 uczniów obywatelstwo polskie miało 344, gdańskie 115, jedno dziecko obywatelstwo inne. Wraz z rozwojem szkoły wzrastała też liczba zatrudnionych nauczycieli: od jednego w roku szkolnym 1927/1928, do 18 w roku szkolnym 1936/1937. <br/><br/> | ||
| − | Szkoła posiadała swoje filie: w Nowym Porcie, otwarta 6 V 1929 (wówczas 25 uczniów, w roku szkolnym 1936/1937 – 63 uczniów); początkowo tylko klasy I i II, od roku szkolnego 1937/1938 przekształcona w szkołę rozwojową, w przywołanym roku jeszcze czteroletnią; we Wrzeszczu, dla klas I-II, w domu [[BRATNIA POMOC ZRZESZENIA STUDENTÓW POLAKÓW POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Bratniej Pomocy]] przy Heeresanger (al. Legionów), uruchomiona 2 VI 1930 (wówczas 20 uczniów), zlikwidowana z końcem roku szkolnego 1936/1937 (wówczas 32 uczniów); w Sopocie przy ul. Parkowej 18, dla klas I i II, otwarta 3 XII 1930 (wówczas siedmioro uczniów, w roku szkolnym 1936/1937 – 38). {{author: BŚ}} | + | Szkoła posiadała swoje filie: w Nowym Porcie, otwarta 6 V 1929 (wówczas 25 uczniów, w roku szkolnym 1936/1937 – 63 uczniów); początkowo tylko klasy I i II, od roku szkolnego 1937/1938 przekształcona w szkołę rozwojową, w przywołanym roku jeszcze czteroletnią; we Wrzeszczu, dla klas I-II, w domu [[BRATNIA POMOC ZRZESZENIA STUDENTÓW POLAKÓW POLITECHNIKI GDAŃSKIEJ | Bratniej Pomocy]] przy Heeresanger (al. Legionów), uruchomiona 2 VI 1930 (wówczas 20 uczniów), zlikwidowana z końcem roku szkolnego 1936/1937 (wówczas 32 uczniów); w Sopocie przy ul. Parkowej 18, dla klas I i II, otwarta 3 XII 1930 (wówczas siedmioro uczniów, w roku szkolnym 1936/1937 – 38). {{author: BŚ}} <br/><br/> |
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | + | ||
| − | <br/><br/> | + | |
{| class="tableGda" | {| class="tableGda" | ||
Wersja z 18:22, 16 sty 2022
SZKOŁA POWSZECHNA GDAŃSKIEJ MACIERZY SZKOLNEJ IM. JÓZEFA PIŁSUDSKIEGO, pierwsza, siedmioklasowa polska szkoła powszechna dla dzieci obywateli polskich w II Wolnym Mieście Gdańsku (WMG). Powołana z uwagi na odmowę przez Senat WMGzgody na powstanie szkół senackich dla dzieci obywateli polskich. Otwarta 10 V 1927 z klasami I i II, poświęcona przez ks. Leona Miszewskiego. Organizatorem i pierwszym dyrektorem był Wiktor Pozorski (1903–1992, zob. SP nr 58), nauczyciel szkoły powszechnej z Łasina, następnie dyrektorami byli: w roku szkolny 1928/1929 Roman Truszczyński, od sierpnia 1929 Kazimierz Majorkiewicz, po nim Stefan Balcer i Franciszek Chruścielewski.
Początkowo mieściła w baraku na boisku Gimnazjum Polskiego, z którego wypożyczono potrzebny sprzęt. Opłata wynosiła początkowo cztery guldeny miesięcznie, od 1 IV 1930 została zniesiona. Realizowano program szkoły polskiej, z dodatkowymi czterema godzinami języka niemieckiego od II klasy poczynając.
W kwietniu 1928 (po zakończeniu roku szkolnego) przeniesiona do Domu Polskiego przy Wallgasse 16. Od roku szkolnego 1928/1929 już z III klasą. Początkowo zakładano przejście uczniów po zakończonej klasie III do Gimnazjum Polskiego, wobec zgłoszenia takiej chęci przez tylko około połowę uczniów, w roku szkolnym 1930/1931 powołano klasy IV i V. Uczniów po raz pierwszy wysłano też wówczas na czterotygodniowe, letnie wakacje do Polski. W roku szkolnym 1932/1933 przybyła klasa VI, w roku 1933/1934 klasa VII. Od września 1933 przyjmowano do szkoły także dzieci Polaków mających gdańskie obywatelstwo. W 1937 było w sumie 12 oddziałów w klasach I-VII, w końcu tego roku na 460 uczniów obywatelstwo polskie miało 344, gdańskie 115, jedno dziecko obywatelstwo inne. Wraz z rozwojem szkoły wzrastała też liczba zatrudnionych nauczycieli: od jednego w roku szkolnym 1927/1928, do 18 w roku szkolnym 1936/1937.
Szkoła posiadała swoje filie: w Nowym Porcie, otwarta 6 V 1929 (wówczas 25 uczniów, w roku szkolnym 1936/1937 – 63 uczniów); początkowo tylko klasy I i II, od roku szkolnego 1937/1938 przekształcona w szkołę rozwojową, w przywołanym roku jeszcze czteroletnią; we Wrzeszczu, dla klas I-II, w domu Bratniej Pomocy przy Heeresanger (al. Legionów), uruchomiona 2 VI 1930 (wówczas 20 uczniów), zlikwidowana z końcem roku szkolnego 1936/1937 (wówczas 32 uczniów); w Sopocie przy ul. Parkowej 18, dla klas I i II, otwarta 3 XII 1930 (wówczas siedmioro uczniów, w roku szkolnym 1936/1937 – 38).
| 1927/1928 | 1 nauczyciel, rozpoczynało 25 uczniów, kończyło 45 (klasy I i II) |
| 1928/1929 | 2 nauczycieli, rozpoczynało 59, kończyło 73 (klasy I, II i III) |
| 1929/1930 | 3 nauczycieli, rozpoczynało 80 uczniów, kończyło 100 (klasy I, II, III) |
| 1930/1931 | 5 nauczycieli, rozpoczynało 125 uczniów, kończyło 180 (klasy I, II, dwie III, IV, V) |
| 1931/1932 | 8 nauczycieli, rozpoczynało 250 uczniów, kończyło 280 (klasy I, II, dwie III, IV. V) |
| 1932/1933 | 9 nauczycieli, rozpoczynało 255 uczniów, kończyło 285 (klasy dwie I, dwie II, dwie III, IV, V, VI) |
| 1933/1934 | 11 nauczycieli, rozpoczynało 319 uczniów, kończyło 356 (klasy dwie I, dwie II, dwie III, IV, V, VI, VII) |
| 1934/1935 | 12 nauczycieli, rozpoczynało 393 uczniów, kończyło 403 (klasy dwie I, dwie II, dwie III, dwie IV, V, VI, VII) |
| 1935/1936 | 13 nauczycieli, rozpoczynało 415 uczniów, kończyło 455 (klasy dwie I, dwie II, dwie III, dwie IV, dwie V, VI, VII) |
| 1936/1937 | 18 nauczycieli, rozpoczynało 466 uczniów, kończyło 476 (klasy dwie I, dwie II, dwie III, dwie IV, dwie V, VI, VII) |
