JEŻ PIOTR, nauczyciel w Gimnazjum Polskim
| Linia 4: | Linia 4: | ||
'''PIOTR JEŻ''' (9 X 1900 Słupia koło Kępna, Wielkopolska – 1940 Katyń), nauczyciel w [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]]. Syn Karola i Petroneli z Flundrów. W 1919 zdał maturę w gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim, w latach 1919–1920 w wojsku, ochotnik-uczestnik wojny polsko-rosyjskiej (porucznik rezerwy). W 1924 ukończył fizykę na uniwersytecie w Poznaniu, podjął pracę na stanowisku asystenta, jednocześnie po zdaniu egzaminu państwowego nauczyciel w Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Od 1926 doktor filozofii.<br/><br/> | '''PIOTR JEŻ''' (9 X 1900 Słupia koło Kępna, Wielkopolska – 1940 Katyń), nauczyciel w [[GIMNAZJUM POLSKIE | Gimnazjum Polskim]]. Syn Karola i Petroneli z Flundrów. W 1919 zdał maturę w gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim, w latach 1919–1920 w wojsku, ochotnik-uczestnik wojny polsko-rosyjskiej (porucznik rezerwy). W 1924 ukończył fizykę na uniwersytecie w Poznaniu, podjął pracę na stanowisku asystenta, jednocześnie po zdaniu egzaminu państwowego nauczyciel w Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Od 1926 doktor filozofii.<br/><br/> | ||
Pracował w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym w Bydgoszczy, skąd od 1 VIII 1926 urlopowany jako nauczyciel fizyki, chemii i matematyki do gdańskiego Gimnazjum Polskiego. W latach 1934–1935 redagował „Straż Gdańską”, zamieszczał artykuły w „Gazecie Morskiej” i „Froncie Zachodnim”. Zaangażowany w działalność w polskich organizacjach w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]]. Był między innymi w 1928–1934 skarbnikiem [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki]], kierownikiem Wydziału Polityczno-Propagandowego [[ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]] (1933–1937), członkiem Zarządu [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminy Polskiej Związku Polaków]] (od 1937), był prelegentem i bibliotekarzem Związku Oficerów Rezerwy, dążył do konsolidacji gdańskiej Polonii. W 1938 powołany na wizytatora szkół w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, w marcu tego roku przeniósł się do Warszawy. W sierpniu 1939 powołany do służby wojskowej, po dostaniu się do niewoli rosyjskiej zamordowany w Katyniu.<br/><br/> | Pracował w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym w Bydgoszczy, skąd od 1 VIII 1926 urlopowany jako nauczyciel fizyki, chemii i matematyki do gdańskiego Gimnazjum Polskiego. W latach 1934–1935 redagował „Straż Gdańską”, zamieszczał artykuły w „Gazecie Morskiej” i „Froncie Zachodnim”. Zaangażowany w działalność w polskich organizacjach w [[WOLNE MIASTO GDAŃSK, 1920–1939 | II Wolnym Mieście Gdańsku]]. Był między innymi w 1928–1934 skarbnikiem [[TOWARZYSTWO PRZYJACIÓŁ NAUKI I SZTUKI | Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki]], kierownikiem Wydziału Polityczno-Propagandowego [[ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku]] (1933–1937), członkiem Zarządu [[GMINA POLSKA ZWIĄZEK POLAKÓW W WOLNYM MIEŚCIE GDAŃSKU | Gminy Polskiej Związku Polaków]] (od 1937), był prelegentem i bibliotekarzem Związku Oficerów Rezerwy, dążył do konsolidacji gdańskiej Polonii. W 1938 powołany na wizytatora szkół w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, w marcu tego roku przeniósł się do Warszawy. W sierpniu 1939 powołany do służby wojskowej, po dostaniu się do niewoli rosyjskiej zamordowany w Katyniu.<br/><br/> | ||
| − | Odznaczony Krzyżem Obrony Lwowa (1919), Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem X-lecia Odzyskania Niepodległości (1928). Od 1925 żonaty z [[JEŻ KAZIMIERA | Kazimierą Jeż]], miał syna Macieja. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]] | + | Odznaczony Krzyżem Obrony Lwowa (1919), Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem X-lecia Odzyskania Niepodległości (1928). Od 1925 żonaty z [[JEŻ KAZIMIERA | Kazimierą Jeż]], miał syna Macieja. {{author: MA}} [[Category: Encyklopedia]] [[Category: Ludzie]]<br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/><br/> |
| + | |||
| + | '''Bibliografia''': <br/> | ||
| + | Janik Bernard, ''Życiorysy pracowników Gimnazjum Polskiego w Gdańsku'', w: ''Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa'', Gdańsk 1976, s. 162. <br/> | ||
| + | Sroczyńska-Wyczańska Krystyna, ''Nauczyciele Gimnazjum'', w: ''Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa'', Gdańsk 1989, s. 309. <br/> | ||
| + | Stępniak Henryk, ''Piotr Jeż'', w: ''Działacze polscy i przedstawiciele RP w Wolnym Mieście Gdańsku'', Gdańsk 1974, s. 76-80.<br/> | ||
| + | Stępniak Henryk, ''Jeż Piotr'', w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 2, Gdańsk 1994, s. 317-318. | ||
Wersja z 16:24, 18 gru 2021
PIOTR JEŻ (9 X 1900 Słupia koło Kępna, Wielkopolska – 1940 Katyń), nauczyciel w Gimnazjum Polskim. Syn Karola i Petroneli z Flundrów. W 1919 zdał maturę w gimnazjum w Ostrowie Wielkopolskim, w latach 1919–1920 w wojsku, ochotnik-uczestnik wojny polsko-rosyjskiej (porucznik rezerwy). W 1924 ukończył fizykę na uniwersytecie w Poznaniu, podjął pracę na stanowisku asystenta, jednocześnie po zdaniu egzaminu państwowego nauczyciel w Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Od 1926 doktor filozofii.
Pracował w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym w Bydgoszczy, skąd od 1 VIII 1926 urlopowany jako nauczyciel fizyki, chemii i matematyki do gdańskiego Gimnazjum Polskiego. W latach 1934–1935 redagował „Straż Gdańską”, zamieszczał artykuły w „Gazecie Morskiej” i „Froncie Zachodnim”. Zaangażowany w działalność w polskich organizacjach w II Wolnym Mieście Gdańsku. Był między innymi w 1928–1934 skarbnikiem Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki, kierownikiem Wydziału Polityczno-Propagandowego Związku Polaków w Wolnym Mieście Gdańsku (1933–1937), członkiem Zarządu Gminy Polskiej Związku Polaków (od 1937), był prelegentem i bibliotekarzem Związku Oficerów Rezerwy, dążył do konsolidacji gdańskiej Polonii. W 1938 powołany na wizytatora szkół w Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, w marcu tego roku przeniósł się do Warszawy. W sierpniu 1939 powołany do służby wojskowej, po dostaniu się do niewoli rosyjskiej zamordowany w Katyniu.
Odznaczony Krzyżem Obrony Lwowa (1919), Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem X-lecia Odzyskania Niepodległości (1928). Od 1925 żonaty z Kazimierą Jeż, miał syna Macieja.
Bibliografia:
Janik Bernard, Życiorysy pracowników Gimnazjum Polskiego w Gdańsku, w: Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa, Gdańsk 1976, s. 162.
Sroczyńska-Wyczańska Krystyna, Nauczyciele Gimnazjum, w: Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku 1922–1939. Księga pamiątkowa, Gdańsk 1989, s. 309.
Stępniak Henryk, Piotr Jeż, w: Działacze polscy i przedstawiciele RP w Wolnym Mieście Gdańsku, Gdańsk 1974, s. 76-80.
Stępniak Henryk, Jeż Piotr, w: Słownik Biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, t. 2, Gdańsk 1994, s. 317-318.
